Smoki letniego płomienia

Cóż, powroty do serii po latach potrafią być trudne, jednak na szczęście w przypadku "Smoków letniego płomienia" okazał się on nawet znośny. Dość było retrospekcji, by dać sobie radę, no i jednak dwadzieścia lat odstępu czasowego od fabuły pierwszej trylogii też pomogło. Tylko po raz pierwszy poczułam, że ta seria jest stara i że ma trochę mankamentów pisanej pod zupełnie innych czytelników fantastyki. Piękni i mężni mężczyźni, nadobne niewiasty, czekające na ich ratunek... No może trochę przesadzam, postaci żeńskie nie są tragicznie napisane, nadal kocham kreację Tiki, ale jednak trochę w takim klimacie się obracamy. Ale lubię tę serię, mimo mankamentów. Przyjemnie się do niej wraca. Gorzej, bo ten tom zaostrzył mi apetyt na kolejne, a tam to już w ogóle nie będzie bohaterów trylogii, których kocham...