„To średniowiecze!” – wykrzykują wciąż lewicowi politycy i publicyści – „Nie ma powrotu do czasów, kiedy uczono, że Ziemia jest płaska!”.
Widmo średniowiecza wciąż krąży po Europie jako ulubiony „chłopiec do bicia” katolickiej konserwy.
A my nie chcemy wcale bronić średniowiecza. Ono broni się samo, jak róża w zimowym ogrodzie. Ma swoje kolce, ale ma też swoje piękno. Wszystkie „oświecone” mity o średniowieczu więcej mówią o naszej współczesności, niż o nim samym. I jak wszystkie zabobony dają się łatwo wyjaśnić historycznie i racjonalnie.
Ziemia jest płaska, ale tylko dla pewnej pani profesor
Nic dla ciała, wszystko dla ducha, czyli rycerz, dama i libido
Krucjaty budzą wstręt
Średniowieczna kobieta w samczej opresji
Pogarda ciała
Symbolika katedry gotyckiej
Germańska wyższość, słowiańska lepszość i inne herezje
Zabobon smutnego średniowiecza
Żyd na krucjacie czyli pułapka (nie)oczywistości.
Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej i płonący stos Jana Husa
Horror i sztuka czyli zakazana sekcja
Nie zamierzam podejmować dysputy na wszystkich frontach. To już zrobili inni. Zapraszam do spaceru: od mitów, drogą pogodnej gawędy, w głąb wieków średnich.
Informacje dodatkowe o Średniowiecze. Obalanie mitów:
Wydawnictwo: Zona Zero
Data wydania: 2019-11-29
Kategoria: Historyczne
ISBN:
Liczba stron: 464
Język oryginału: polski
Kup książkę Średniowiecze. Obalanie mitów
Zobacz także
Średniowiecze. Obalanie mitów - opinie o książce
Jacek kowalski - pieśniarz, Sarmata i historyk sztuki - za pomocą słowa, obrazów, architektury i muzyki zachęca do poznania i pokochania esencji naszej...
Ta książka kucharska to wydawnictwo niezwykłe. Zbiera i przypomina oryginalne przepisy tradycyjnej kuchni klasztornej. Zdradza prawdziwe przepisy kuchni...
Przeczytane:2020-05-23, Ocena: 3, Przeczytałam, 52 książki 2020,
Lubię książki o Średniowieczu i często po nie sięgam, jednak ta mnie rozczarowała. Autor ma bez wątpienia ogromną wiedzę o Średniowieczu, ale sposób jej przekazania do mnie nie trafił. Najbardziej przeszkadzały mi liczne cytaty, które potrafiły się ciągnąć nawet przez trzy strony i sprawiały, że książka stawała się coraz bardziej nudna i mniej przystępna. Podobały mi się jedynie dwa rozdziały: o Krzyżakach i obrazie Czarnej Madonny z Jasnej Góry.
Nie jest to raczej książka dla przeciętnego czytelnika, choć zawiera i ciekawe fragmenty. Niestety nie polecam.