Sto dni w lipcu

Dekadę po swoim debiucie Emelie Schepp zdecydowała się w końcu na chwilę przerwy od serii z prokuratorką Janą Berzelius i stworzyła coś nowego, coś świeżego - powieść kryminalną z domieszką dramatu rodzinnego pt. "Sto dni w lipcu"! Jak tytuł wskazuje, akcja rozgrywa się w upalnym lipcu i doskonale łączy ze sobą kameralny wątek kryminalny z dramatami prywatnymi postaci - historia kręci się wokół sprawy małżeństwa, z którego żona zaginęła rok temu, a teraz mąż został postrzelony oraz śledczej Mai, która pierwsze śledztwo w nowym miejscu musi łączyć z samotnym macierzyństwem, które teraz jest trudniejsze niż kiedykolwiek wcześniej - jej 13-letni syn czeka w szpitalu na przeszczep serca... Autorka mocno gra tym wątkiem na emocjach, ale robi to w szczytnym celu - uświadamia nam jak ważne jest, by rozważyć kwestie oddania organów po swojej śmierci. Równocześnie przypomina o tym, jak wielką niewiadomą jest życie i jak nigdy nie wiadomo, co czeka na nas tuż za rogiem... To jednak tylko część tej historii, druga to zagadka kryminalna, która prowadzona jest tempem umiarkowanym i choć momentami wydaje się, że idzie w oczywistym kierunku, to jednak jest to po prostu dobra zmyłka - dałam się rozwiązaniu zagadki zaskoczyć! Po drodze czeka czytelnika kilka pomniejszych, ale również ciekawie wprowadzonych twistów. Całość wypada naprawdę dobrze - to kryminał, przy którym warto mieć paczkę chusteczek pod ręką! 

Autorka zadebiutowała serią o Janie Berzelius, którą czytałam z wypiekami na policzkach. Nie mówię tu o pikantnych scenach, a o pomyśle ma fabułę i kreacjach bohaterów.

Teraz przychodzi do nas z śledcza Maia Bohm, która mierzy się nie tylko z wyzwaniami w pracy, ale również w życiu osobistym. To drugie jest dla niej zdecydowanie trudniejsze.

Nowe miejsce zamieszkania, nowa praca, chciałoby się powiedzieć nowe życie. Jednak Maia wprowadziła te zmiany z konieczności, jedną z nich jest już nieobecny mąż a drugą syn czekający na przeszczep serca.

Ponieważ to kryminał będzie zbrodnia, znajdzie się intrygująca tajemnica a to wszystko zostanie ostro podlane wątkami osobistymi.

Najpierw pomyślałam sobie to nie Jana, a później i co z tego? Chcę przeczytać i poznać nową bohaterkę. Nie mam pojęcia czy Maia wróci, czy zrobi się z tego seria czy pozostanie jednorazowa przygoda, ale nie żałuję ani minuty. Doskonała powieść w której ma szali balansuje zbrodnia i wątki obyczajowe, a każde z nich potrafi wzbudzić ogromne emocje. Tak ogromne, że u mnie były łzy ale czy wzruszenia czy rozpaczy to ja nie zdradzę.

Autorka potrafi w fenomenalne historie i w genialne postacie, więc w sumie nie dziwię się, że mam chęć brać w ciemno każdą kolejną powieść.

Zdjęcie nie jest bez znaczenia, bo zachęcam was do ustrzelenia tej książki i to jak najszybciej.

Dla mnie #wartojakpieron i to bez zastanowienia.

,,Sto dni w lipcu" to niepokojący kryminał o tym, że najtrudniejsze bitwy stacza się nie podczas rozwiązywania zagadek, ale w życiu prywatnym.

Amanda zostaje zaatakowana we własnym domu. Nie wiadomo co się z nią stało. Zdesperowany maż zrobi wszystko by ją odnaleźć. Rok później jednak on pada ofiarą. Do Motalii przeprowadza się policjantka Maia, które przydzielono sprawę Amandy i jej męża. Oprócz ściągania m0rdercy, kobieta ściga się również z czasem. Jej syn ma chore serce i czeka na nowe. Ale czy doczeka?

Akcja książki jest dość dynamiczna. W poszczególne etapy śledztwa zgrabnie zostały wplecione wątki opisujące życie prywatne bohaterów. Zwłaszcza Mai, samotnej matki. Emocje, które tutaj towarzyszą są bardzo skrajne. Jest niepokój i czuć duszny klimat, ale z drugiej strony są emocje matki, która rozdarta jest pomiędzy pracą a chorym dzieckiem.

Akcja książki dzieje się w małym miasteczku, w którym każdy zna się i wie o sobie wszystko. Bardzo lubię takie hermetycznie zamknięte społeczności.

Książka posiada krótkie rozdziały, napisana jest lekkim stylem i czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Nie można od nie oderwać się nawet na chwilkę.