Sukienka w żyrafy

Intrygujący tytuł i okładka zachęcała mocno, bym książkę wzięła w ręce. Spodziewałam się, że spotka mnie coś nowego i odmiennego niż romans. Czy powrót do przeszłości to dobry pomysł, czy może jest już za późno? Odpowiedzi poszukam w powieści, może główny bohater poda mi je jak na tacy.

Witold decyduje się na powrót do Polski po wielu latach pobytu za granicą. Zamieszkuje dom rodzinny, który od śmierci ojca stoi pusty. W swoim dawnym pokoju odnajduje skrzynkę z pamiątkami. Gdy czyta wiersze Heleny, jego ukochanej z dawnych lat, wspomnienia ożywają. Skrywana głęboko miłość teraz na nowo się odradza i potęguje chęć odnalezienia kobiety. Mężczyzna chce prosić o wybaczenie, bo wiele lat temu skrzywdził ją okrutnie. Czy uda mu się odnaleźć Helenę, czy warto rozgrzebywać przeszłość?

Dużo emocji wiąże się z powrotem w rodzinne strony. Stary dom przepełniony jest wspomnieniami, z którymi bohater musi się uporać. Z perspektywy mężczyzny poznajemy okolicę, przyjaźń sąsiedzką i jego rodzinę. Ukochana kobieta nie może wyjść z głowy bohatera, a odnalezienie jej staje się priorytetem.

Bardzo płynnie się czyta, a narracja trzecioosobowa pasuje do częstych wspomnień przywoływanych przez Witolda. W połowie książki już wiedziałam, że zakończenie, które sobie wyobraziłam, nie nastąpi. Zaskakujące zwroty akcji prowadziły mnie na kolejną ścieżkę ku odnalezieniu Heleny. Bohater jest autentyczny z wieloma wadami, które powodują, że trudno byłoby z nim żyć, ale jakże dobrze się o nim czyta. Podobało mi się usytuowanie fabuły w małej miejscowości wśród pięknej przyrody.

Powieść, w której znajdziemy wiele wspomnień, powroty do tego, co było i analizowanie popełnianych błędów. Mężczyzna ma o czym myśleć, bo w życiu nie był stabilny, a jego trudny charakter powodował ciągłe zmiany i liczne rozterki sercowe. Po drodze krzywdził ludzi, nie zwracając uwagi na ich uczucia, ale teraz jakby los się odwrócił i to on doznaje smutku, refleksji i cierpienia duszy. Każdy ma jakąś przeszłość, ale nie wszyscy mają odwagę do niej powrócić. Witold dojrzał do tej decyzji, a co z tego wyniknie i czy nie będzie tego żałował, to się okaże.

Książka wprowadza nas w świat, gdzie jawa przeplata się z marzeniami sennymi, dając poczucie nadprzyrodzonych mocy oraz tajemniczości. Wzruszająco przedstawione wspomnienia o kobiecie, która romantyczną miłością obdarzyła tak mocno, że jej pamięć pozostała w sercu bohatera przez wiele lat. Wszystkie wiadomości o Helenie są podawane stopniowo, jej koleje losu powodują współczucie i smutek. Powieść wzbudza wiele emocji, a tajemnica pomału odkrywana zaciekawia i daje satysfakcje z lektury.

Sukienka w żyrafy, to moje drugie spotkanie z piórem Autorki. Pierwsza to była historia o psie. A druga? Pozwala nam poznać historię Witolda, który jest dorosłym mężczyzną wiele lat żył za granicą, a teraz postanowił wrócić i zamieszkać w domu rodzinnym, który niestety od czasu śmierci jego ojca stoi pusty i zaniedbany. Witold to mężczyzna lubiący spokój, ciszę i samotność. Ludzie wcale nie są mu potrzebni do szczęścia, choć bywają wyjątki np. jego syn, którego bardzo kocha i ma z nim kontakt. Nasz bohater po przemyśleniu, postanawia zostać na dłużej w tym domku, na miejscu znajduje swoją starą skrzynią z pamiątkami i jak za dotknięciem czarodziejskiej różdzki odżywają w nim wspomnienia, szczególnie jedno o jego dawnej miłości. Trafia na stare listy, podane do niego przez pewną kobietę i od tej pory nie umie wyrzucić z myśli obrazu wspomnień. Ponad to jego nową sąsiadką jest jego znajoma z dawnych lat, która przeżywa właśnie swój dramat... Tylko czy Witold skupiony na swoich myślach i który nie lubi ludzi, jest dobrą osobą do pomocy?

Kochani, przyznaję szczerze, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książką. Wciągnęła mnie od pierwszych stron, co jest zasługą niezwykle zręcznego i płynnego języka narracji. Główny bohater, jest tutaj naprawdę osobą godną uwagi. To człowiek po przejściach, trudny, ze swoimi tajemnicami. Nie jest bohaterem idealnym, i właśnie to w nim jest najlepsze. Czuję do niego sympatię, bo po latach dojrzał i inaczej patrzy na świat.

Postacie drugoplanowe przedstawione w tej książce też są jak najbardziej na plus. Zarówno sąsiadka, syn Witka czy jego siostra, to idealne dopełnienie tej historii. Historia bardzo ludzka, pokazująca, że czasami nierozwiązane sprawy z przeszłości ciągną się za nami bardzo długo, że czasami trzeba się otworzyć na coś nowego... Że powrót do domu, czasami jest konieczny...

Mogę o tej książce godzinami. Naprawdę. Jest tak niepozorna, a tak dobra.

I zakończenie... Tutaj przyszło kolejne zaskoczenie, byłam w szoku, że Autorka poprowadziła w tym kierunku tą historię ? Polecam ją z całego serca ??