Szkieletowa załoga

"Szkieletowa Załoga" to książka, z którą romans miałam bardzo dlugo. W jeden dzień wchłaniam po 5 opowiadań, po czym następowała miesięczna przerwa. Myślę, że po prostu nie chciałam jej kończyc, niestety musiało to kiedyś nastąpic... Zbiór ten zawiera opowiadania niezłe, opowiadania dobre i opowiadania rewelacyjne. Nad wszystkimi króluje bezkonkurencyjnie, pierwsza w kolejności, "Mgła", która doczekała się również adaptacji filmowej. Inne opowiadania, zasługujące na wymienienie, to "I zjawi się tygrys", "edytor tekstu", "Szkoła przetrwania" (!!!), oraz "Człowiek, który nie podawał ręki". Wiem, że te zapamiętam na pewno. "Załoga" zawiera również kilka wierszy. I te przypadły mi do gustu. Podsumowując, King w najlepszym wydaniu. Szczerze polecam :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Genialne opowiadani- na czele ze Mgłą i Edytorem Tekstu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mistrz King serwuje rożne smakołyki literacki. Warto dać się zaskoczyć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zachwyciło mnie opowiadania "Edytor tekstu", o maszynie,  któr spełnia życzenia i zmienia rzeczywistość. Drugim, ale to juz szokującym opowiadaniem jest "Szkoła przetrwania", gdzie czytamy pamiętnik chirurga, który rozbiwszy się na bezludnej makenkiej wysepce, aby przeżyć odcina sobie po trochu własne kończyny, które następnie zjada. Jest tu takze min. "Mgła", znana z ekranizacji, ale z innym zakończeniem niż film, "Małpa" która właśnie leci w kinach (ale właściwie poza tytułową małpą niewiele ma z tym filmem wspólnego) I wiele innych opowiadań. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zbiór opowiadań, dłuższych i krótszych, lepszych i tych gorszych, ale żadne nie wydało mi się wybitne. Mamy tutaj kilka zekranizowanych (np. Mgła, Małpa), z tym że nie one wierne filmom. Sięgnęłam po tę "cegłę " głównie z uwagi na film "Małpa ", na którym ostatnio byłam w kinie i stwierdzam że to zupełnie inna historia! Nawet małpa inaczej wygląda, bo w filmie ma pałeczki i gra na bębenku, a w wersji książkowej ma talerze którymi wybija rytm. Film jest istnym horrorem komediowym, wersja książkowa jest lepsza 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam twórczość Stephena Kinga. To chyba się już nie zmieni. Krótkie opowiadania, grube książki. Wszystko to pochłaniam z przyjemnością. Dlatego też wypożyczyłam "Szkieletową załogę" z biblioteki. I zaczęłam czytać...

 

Najbardziej znane opowiadanie z tego zbioru to "Mgła ". Mam do niego mieszane uczucia. W sumie mi się podobało, najbardziej zakończenie. Ale było w nim kilka słabych punktów. Choć zdecydowanie lepsze jest od filmu. 

 

Najgorszym opowiadaniem było "Zjawi się tygrys". Chciałabym jak najszybciej o nim zapomnieć. 

 

"Małpa jest opowiadaniem, które kojarzyłam jakaś historią. Brzmiało jakoś znajomo. Ale i tak bardzo mi się podobało. Było trochę straszne. 

 

"Bunt Kaina" skojarzył mi się z wydarzeniami, o których możemy usłyszeć w tv. Jak choćby o tym, które miało miejsce w Pradze. 

 

"Skrót pani Todd" może nie było straszne, ale miało w sobie magię. Bardzo przypadło mi do gustu. Klimat, sposób opowiedzenia historii. Wszystko na plus. 

 

"Jaunting" - to było mocne. Nie straszne, ale mocne. O tej historii nie zapomnę. W ogóle zauważyłam, że jak czytam zbiory opowiadań Kinga to zawsze pojawia się kilka, o których nie zapomnę nigdy. 

 

"Weselna chałtura" - bohaterka wypowiedziała słowa, pod którymi mogłabym się podpisać lecz poza tym historia mnie nie porwała.

 

"Lament paranoika" zapomnę. Nie mój typ historii.

 

"Tratwa" to to był horror. Jako film byłby klasy B, ale ogólnie niezły. Momentami nawet czułam strach bohaterów. W sumie dobry materiał na film.

 

"Babcia" - na początku nic nie czułam a potem pojawił się strach. Takie historie to ja lubię, zdecydowanie. Jedna z najlepszych, o ile nie najlepsza w tym zbiorze. Też tego opowiadania nie zapomnę.

 

"Edytor tekstu" fajny. W sumie zazdroszczę bohaterowi jego edytora, bo czasem i mi by się taki przydał. 

 

"Ballada o celnym strzale" to też było dobre opowiadanie. Takie świetnie opisujące paranoję. 

 

"Cieśnina" takie opowiadanie obyczajowe z wątkiem nadprzyrodzonym w tle. Inne, ale ciekawe.

 

"Człowiek, który nie podawał ręki" - to było dobre. Przede wszystkim bohater, ta "klątwa". Dobrze się czytało tą historię.

 

Na koniec

"Ciężarówka wuja Ottona" - to też była piękna historia, taka niby zwyczajna a nie do końca. Z dreszczykiem nadprzyrodzonych mocy...

 

Tak, wiem, nie ma tu wszystkich opowiadań. Ale i tak o większości napisałam choć zdanie. Opowiadania o Mleczarzu też nie były złe, ale w sumie takie... do przeczytania i zapomnienia...

 

Ogólnie to przyjemnie spędziłam czas z tym zbiorem opowiadań. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść można ocenić jednoznacznie, zazwyczaj. Czasem i to sprawia kłopoty. Ciężko natomiast wystawić jedną ocenę ponad dwudziestu odrębnym opowiadaniom. Są wśród nich lepsze i gorsze. Są naprawdę świetne i absolutnie katastrofalne.

King, jak to on, straszyć umie i lubi. W tym zbiorze nie ma klasycznych postaci z horrorów. Bać się raczej będziemy zabawek i członków rodziny...

Dwa lub trzy opowiadania naprawdę przyspieszyły mi bicie serca. Te same wracały obrazami w nocy po zgaszeniu światła. Kilka pozostałych wywołało dreszczyk emocji. Jedno utkwiło w głowie na bardzo, bardzo długo, jak przypuszczam.

Jak zawsze w tego typu zbiorach nie wszystkie próbki przypadły mi do gustu, ale jest to ocena subiektywna. Polecam przeczytać samemu by się przekonać. Na pewno się nie zawiedziecie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)