Ukryty wróg
Erin Hunter

Pierwsza część historii o psach, które zostały porzucone przez Długonogich, skończyła się w bardzo intrygującym momencie, przypomina mi to zdecydowanie serial, który tak urywa swoje wątki, żeby widz koniecznie obejrzał kolejny odcinek. Tak samo ja byłam ciekawa, co tam się wydarzyło, więc szybko sięgnęłam po kolejną część, żeby zobaczyć, dlaczego sfora znowu potrzebowała pomocy Fuksa.
Cześć druga zaczyna się dokładnie w tym momencie, w którym skończyła się pierwsza, Fuks słysząc odgłosy walki, szybko pobiegł pomóc swoim przyjaciołom, niestety pomimo tego, że był na miejscu, jeden z psów zginął. Żeby reszta mogła przeżyć, sfora postanawia użyć podstępu, Fuks musi przedostać się na teren wroga i uśpić ich czujność, udając sojusznika, niestety nie spodziewa się, wtedy, że zamiast polepszyć sytuację swojej grupy, jeszcze ją pogorszy.
Cześć druga zdecydowanie trzymała poziom, czytając, nie mogłam się oderwać, bardzo wciągnęła mnie ta historia i dalej z zapartym tchem obserwowałam poczynania Fuksa. Jest to pies bardzo inteligentny i pomocny, jest w stanie zrobić dużo dla swoich przyjaciół i to niestety go zgubiło, bo chcąc bronić innych, sam wpadł w tarapaty. W tej części również przekonał się, że nie zawsze wszyscy są wobec niego lojalni, pomimo że cały czas utrzymywali, że stoją po jego stronie, było to dla mnie dużym zaskoczeniem, ponieważ Fuks naprawdę wiele poświecił dla innych psów, niezależność i swój komfort życiowy, a potem nawet ryzykował swoim życiem, żeby dowiedzieć się, że jest z tym wszystkim sam.
Oczywiście wszystko skończyło w bardzo ciekawym, a jednocześnie trudnym momencie, także nie wyobrażam sobie, że mogłabym teraz przerwać czytanie, po kolejną część sięgam od razu i mam nadzieję, że wszystko skończy się dobrze.