W ramionach ułana. Saga ułańska. Tom 1

Książka "W ramionach ułana" rozpoczyna serię pod tytułem "Saga ułańska". Dla mnie było to pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Stylistyka i język jakim posługuje się pisarka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko. Mi zapoznanie się z losami bohaterów zajęło jeden wieczór i chociaż książkę czytałam już jakiś czas temu nadal pamiętam wszystkie emocje towarzyszące mi podczas lektury. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona i dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w autentyczny i barwy sposób wykreowani. To postaci, które mają swoje wady i zalety, zdarza się im popełniać błędy czy postępować pod wpływem chwili, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w niektórych przypadkach, podzielając podobne troski i dylematy moralne, nawet pomimo dzielących nas lat i okoliczności. Razem z bohaterami przeniosłam się w czasie do lat trzydziestych XX wieku i uważam, że autorka w niesamowicie plastyczny i pobudzający wyobraźnię sposób oddała klimat panujący w tamtych czasach. Na kartach powieści mogłam lepiej poznać młodą kobietę - Agatę. Jej myśli, odczucia, mogłam dowiedzieć się z czym się zmaga każdego dnia, jak wygląda jej życie, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Od samego początku zaskarbiła ona sobie moją sympatię i ciekawie było obserwować zmiany jakie zachodziły w niej samej będące skutkiem złamanego wcześniej serca, to jak stawała się pewną siebie i swojej wartości kobietą. W tej historii nie brakuje dobrego humoru oraz ciętych ripost, które wielokrotnie wywoływały uśmiech na mojej twarzy. Pisarka w szalenie intrygujący sposób pokazała ułański świat, a ja z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam to co działo się na kartach powieści. Zaskoczyła mnie nawet kilkoma zwrotami akcji. "W ramionach ułana" to emocjonująca historia o trudnych wyborach, poszukiwaniu siebie i swojego miejsca w życiu, a także kobiecej sile i miłości. Miło spędziłam czas z tą książką i będę musiała koniecznie sięgnąć po dwa kolejne tomy tej serii. Polecam!

Romantyczna powieść historyczna, w której miłość odgrywa główną rolę. Młodziutka Agata Tęczyńska zakochuje się w przystojnym ułanie. Ich relacja to prawdziwa sielanka, jednak do czasu. Złamane serce, tęsknota i wspomnienia towarzyszą jej u progu studenckiego życia we Lwowie. Agata to silna i wiedząca czego chce kobieta, dążąca do osiągnięcia celu oraz kochająca swego konia Atamana. To jemu powierza swe największe sekrety. Powroty do rodzinnego domu są okraszone ciepłem, dobrocią bliskich oraz pięknym otoczeniem przyrody. Autorka świetnie oddała klimat ułańskich czasów, gdzie służba cieszyła się największym prestiżem. Dialogi oraz cięte riposty podsycają atmosferę, a opisy przyrody są zachwycające. Przez historię bohaterów się płynie, emocji nie brakuje, a ciekawostki historyczne dodają wartości powieści. Z niecierpliwością czekam na kontynuację. Bardzo polecam.

“Uświadomiła sobie, że drzemie w niej wola przetrwania, jakiej po sobie się nie spodziewała. Siła, która nakazywała iść do przodu niezależnie od ciężaru, jaki dźwigała”.

Agata Tęczyńska, jest młodą, pełną pasji panienką z dobrego domu, jej ojcem jest znany hodowca koni kawaleryjskich. Agada kocha konie, w przyszłości chciałaby pomóc ojcu w ich hodowli. Właśnie spełniły się jej marzenia, dostała się na Akademię Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Z nieśmiałej, skromnej panienki, zmienia się w świadomą swej urody, odważną, głośno wyrażająca swe poglądy kobietę. Od zawsze w jej rodzinnym domu bywali młodzi ułani, w jednym z nich Agata zakochuje się ze wzajemnością. Jednak niedane jest jej cieszyć się szczęściem, młody mężczyzna łamie jej serce. Pogrążoną w rozpaczy dziewczynę bierze pod swoje skrzydła wyzwolona ciotka Róża, która wyciąga ją z marazmu. Pod opieką kuzyna, młodego oficera 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich, wkracza w nieznany dotąd jej świat. Próbując zapomnieć o bolesnej przeszłości, zaczyna z niego czerpać pełnymi garściami.

Wciągająca, zaskakująca opowieść. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, intryguje, dotyka skomplikowanych relacji międzyludzkich, przenosi nas do czasów tuż przed wybuchem II wojny światowej. Fabuła ciekawie poprowadzona, z dbałością o szczegóły, prawda historyczna idealnie współgra z fikcją literacką. Styl Autorki jest bardzo płynny, obrazowy, a przy tym lekki, naturalny, na duży plus zasługują dialogi, cięte riposty. Pani Magdalena pisze z pasją, czuć ogromną wiedzę o ułanach. To było niesamowite i piękne! Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele emocji. Nie wszystkich polubiłam, nie dało się. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki. Agata to serdeczna, silna, odważna, inteligentna, młoda kobieta. Bardzo ją polubiłam.

Ułani, młodzi, piękni, eleganccy, szamańscy. Uważali, że świat do nich należy, a oni sami są wyjątkowi. Najważniejsze były dla nich trzy „K”: konie – najlepsze, koniak – najdroższy, i kobiety – najpiękniejsze. Podziwiani, stawiani na piedestale, byli pełni życia, humoru, kobiety wodziły za nimi oczyma. Zasady, jakie panowały w ówczesnym świecie, wszechobecne konwenanse, kobiety walczące o zmiany, o godność, o możliwość decydowania o sobie. Dominacja mężczyzn, nierówność, jaka spotykała kobiety we wszystkich sferach życia. Duma, emocje, marzenia, pragnienia, miłość, namiętność, kobieca siła, ułańska fantazja.

Jestem zachwycona tą powieścią! Pełen emocji, czarujący słowem romans, obyczajowość i prawda historyczna. Piękna przygoda, której całkowicie dałam się porwać. Z niecierpliwością czekam na kontynuację. Bardzo polecam! Tatiasza i jej książki :) 

wspópracarecenzencka

Pierwszym, co mnie kupiło, to historia rodziców Agaty. Prosta, romantyczna, nie do końca oczywista w ich czasach. Następnie Agata i Aleksander. Młodziutka dziewczyna i ułan. Wielkie, chociaż ukrywane przed światem uczucie. Gorący romans, który porwał również moje serce. A potem autorka łamie serca bohaterom, moje też pękło. I później jeszcze raz, i znowu... Bolało wielokrotnie, nie mogłam pogodzić się z tym, jak to się potoczyło. Bo tak naprawdę, to nie tylko Agata i Aleksander stracili, ale również inne osoby z ich otoczenia, chociaż nie wiedzieli dlaczego. O ile Aleksandra polubiłam a potem po prostu znienawidziłam, to z Agatą mam większy problem. Ciężko lubić kogoś, kto tak kłamie i bawi się uczuciami innych. Nawet, jeśli rozumiem, skąd to się bierze. Ale mam wielką nadzieję, że znajdzie ona swoje szczęście, a jedno zdanie na końcu, pokazuje, że raczej tak będzie.
Książka, to z jednej strony manifest feminizmu. Zwłaszcza, że to okres, gdzie kobiety dopiero co wywalczyły prawa wyborcze i Polska jest na etapie rewolucji. Z drugiej strony jest w tym pewna rezygnacja i tęsknota za romantyzmem.
Pani Magdalena z wielką dbałością o szczegóły i prawdę historyczną prowadzi nas przez świat lat 30. ubiegłego wieku. Jeszcze nigdy, w trakcie czytania, tak często nie sięgałam po telefon, żeby poczytać wiecej o jakiejś postaci, wydarzeniu czy po prostu sprawdzić o co chodzi. I nie jest to męczące w żaden sposób. Wręcz przeciwnie. Zafascynował mnie ten okres. Dodatkowo mocno musiałam zweryfikować swój pogląd na ułanów, ich życie, obowiązki i wymagania jakie są im stawiane.
Jedyne czego mi brakło, to więcej lwowskiego życia bohaterki. Dwa lata życia Agaty opisane są na kilku stronach...
Zdecydowanie książka trafiła w moje serce, pomimo tego, że je tak sponiewierała. Jednak mam nadzieję, że kolejne części naprawią je, chociaż przed nami najcięższy okres naszej najnowszej historii. Mocne 8/10 ?. Polecam.