Wacław Kostek-Biernacki. Człowiek do zadań specjalnych

Czasami wystarczy jedno nazwisko na okładce, bym wiedziała, że muszę po tę książkę sięgnąć. Tak właśnie jest w przypadku Krzysztofa Drozdowskiego to autor, którego twórczość śledzę od dawna i którego książki zamawiam w ciemno, bez chwili wahania. Dlaczego? Bo wiem, że każda z nich to gwarancja rzetelności, pasji i wyjątkowego podejścia do historii. Drozdowski nie pisze dla drugiego historyka, tylko dla zwykłego czytelnika, takiego jak ja. Potrafi przybliżyć przeszłość w sposób przystępny, ale i fascynujący, pełen emocji i ludzkich dramatów.

Już sam tytuł „Wacław Kostek-Biernacki. Człowiek do zadań specjalnych” intryguje. Kryje w sobie obietnicę spotkania z kimś wyjątkowym, niejednoznacznym, kimś, kto nie bał się trudnych decyzji. Kiedy zobaczyłam tę książkę po raz pierwszy, przyciągnęła mnie nie tylko nazwisko autora, ale też solidne, piękne wydanie. Gruba, elegancka oprawa, która od razu nadaje jej wyjątkowego charakteru. Wiedziałam, że to będzie lektura, której nie odłożę po kilku stronach. Dodatkowo, jak to u Drozdowskiego, w środku znalazłam fotografie, mapy i dokumenty, to detale, które uwielbiam, bo pozwalają mi jeszcze bardziej „wejść” w opisywaną historię i poczuć klimat tamtych lat.

Z opisu książki wiedziałam, że tym razem autor zabierze mnie w podróż przez niezwykle burzliwy okres XX wieku i pozwoli poznać człowieka, który wymyka się wszelkim schematom. Wacław Kostek-Biernacki — rewolucjonista PPS, bojowiec Organizacji Bojowej, oficer legionowy wierny Piłsudskiemu, wojewoda, który rządził twardą ręką, a także pisarz o niepokojącej wyobraźni.

Najciekawsze momenty książki to te, w których autor prowadzi nas przez wydarzenia rewolucji 1905 roku, ukazując młodego Kostka jako człowieka zdeterminowanego, gotowego na wszystko w imię idei. Potem poznajemy go w czasach I wojny światowej, gdy walczył u boku Piłsudskiego. Jest lojalny, oddany, ale coraz bardziej zahartowany przez brutalność wojny. Szczególnie poruszyły mnie opisy jego działalności w okresie II RP, kiedy jako wojewoda podejmował decyzje, które niejednemu z nas wydałyby się dziś nie do przyjęcia. A jednak w tym wszystkim widać człowieka, który wierzył, że służy sprawie. To właśnie ta wiara czyniła go tak niebezpiecznym.

Drozdowski, jak zawsze, nie narzuca ocen. Nie próbuje ani wybielić, ani potępić swojego bohatera. Daje czytelnikowi przestrzeń, by sam wyciągnął wnioski. I to w tym tkwi siła tej książki, w uczciwości i autentyczności. Czy można było być patriotą i jednocześnie bezwzględnym? Czy służba idei usprawiedliwia wszystko? Czy można pozostać wiernym swoim przekonaniom, kiedy świat wokół się zmienia, a wartości tracą znaczenie?

Podczas lektury towarzyszyło mi wiele emocji, od ciekawości, przez zaskoczenie, aż po autentyczne wzruszenie. Czułam, że poznaję nie tylko historię jednego człowieka, ale i obraz Polski, która w XX wieku nie miała łatwych chwil, w kraju pełnego sprzeczności, ideałów i dramatów.

Najbardziej w tej książce spodobało mi się to, jak autor potrafi ożywić historię. Pokazać, że za suchymi datami i faktami kryją się ludzie z krwi i kości z emocjami, wątpliwościami i słabościami. Dzięki niemu Wacław Kostek-Biernacki przestał być dla mnie tylko nazwiskiem, które gdzieś kiedyś obiło się o uszy. Stał się człowiekiem, którego losy zapamiętam na długo.

Polecam tę książkę każdemu, kto lubi odkrywać historię w sposób prawdziwy i nieoczywisty. To nie tylko biografia, to podróż w czasie, w głąb ludzkiej psychiki i w świat decyzji, które nie zawsze da się jednoznacznie ocenić.