Wbrew rozsądkowi

To naprawdę bardzo dobry kryminał z niesamowicie wyrazistymi postaciami. Każdy z nich ma cechy charakterystyczne, dzięki czemu łatwo jest ich rozróżnić. Jeśli cokolwiek się tutaj dzieje, to postacie bardzo to przeżywają, jakby sami nie wierzyli, że złe rzeczy mogły im się przydarzyć. A wydarzyło się coś bardzo przykrego:
,,Obok zamordowanego faceta w mieszkaniu był dzieciak. Pobity do nieprzytomności, jest teraz na intensywnej terapii, nie wiadomo czy przeżyje i jak bardzo ucierpiał. A właściwie ucierpiała, to dziewczynka. Dwa dni leżała obok ciała ojca".
Wspaniałą postacią jest tutaj Szajba, czyli kobieta, której nadali taką ksywkę. Czekała za telefonem od przyjaciela i kiedy ten nie dał znaku życia, zaczęła się martwić. W zbiegu okoliczności dowiedziała się o morderstwie, co bardzo nią wstrząsnęło. Okazało się bowiem, że to jej przyjaciela ktoś pozbawił życia. Postanawia na własną rękę dowiedzieć się kto tak bestialsko ich potraktował i nie spocznie, póki go nie odnajdzie. Jest to bardzo żywiołowa postać, która kiedy prowadziła jakieś dochodzenie, gdyż jest policjantką, to dostawała na jego punkcie bzika. Parła murem do przodu, poruszając niebo i ziemię. Wszystko zawsze chciała wiedzieć i nie znosiła sprzeciwu. Była twardsza od skały, czym nie przypodobała się innym postaciom. Nosi w sobie pewien uraz dotyczący śmierci jej byłego partnera i czasami go wspomina. Zanim pomyśli, niemal od razu przechodzi do czynów. Niekiedy logika nie miała nic wspólnego z jej postępowaniem, dlatego czasami była troszkę irytująca. Prawdopodobnie ze swoimi traumami radziła sobie na swój sposób. Była bardzo wybuchowa, aż czasami miałam ochotę sama ją powstrzymać przed pewnymi działaniami. Chociaż główny wątek to morderstwo, jednak jej osobowość w większości je przyćmiewała. Jest to pierwszy tom i z całą pewnością sięgnę po kolejny, gdyż końcowe wydarzenia jakby dobiegły końca, lecz pozostała luka sugerująca, że w kolejnych częściach będzie jego kontynuacja. Spodoba się tym, którzy lubią twardych bohaterów;-)

Czytałam już wcześniej powieści Pani Agnieszki.  Tym razem jestem trochę rozczarowana. Miło było poznać Sarę Lipner, zwaną Szajbą, która jest nieaktywną, przebywającą na zwolnieniu śledczą. To bezkompromisowa, uparta, pracowita, odważna, dociekliwa i odporna na korupcję gdańska policjantka. To plusy. Drażniło mnie, że rozmawiała sama ze sobą, chyba że chciała rozmawiać z mądrym człowiekiem. Poza tym pojawiły się pewne nieścisłości. Już na samym początku dowiadujemy się, że Sara przebywa na urlopie bezpłatnym. A za chwilę mamy informację, że nie musi pracować, ponieważ na jej konto co miesiąc wpływa wypłata. Tymczasem już nazwa tegoż urlopu wskazuje, że ma wolne ale wypłaty nie otrzymuje. Męczyło mnie, że Sara prowadziła prywatne śledztwo pozbawiona dostępu do policyjnych baz i laboratoriów, wsparcia osobowego czy chociażby jakiejkolwiek broni. I tak przygotowana "wpycha palce między drzwi". Z jej charakterem i samozaparciem chciałabym ją widzieć w pracy policyjnej. Polubiłam kobietę, jak również jej kolegę Piotra Sulicha, z którym nadzieję nawiąże bliższe kontakty. Standardowo Sara nie ma ułożonego życia prywatnego i obecnie jest sama. Szału nie ma ale czyta się szybko i lekko. A ponieważ mam już w domu kolejne tomy z cyklu to dam autorce jeszcze kolejną szansę.

Sara Lipner, czyli komisarz Szajba, dochodzi do siebie na zwolnieniu lekarskim. Gdy ktoś zabija jej znajomego, zaczyna prywatne śledztwo.

Dobry kryminał, ciekawy, trzymający w napięciu.