Wdowa, Kapłan i Łowca Ośmiornic. O znikającym świecie japońskiej wyspy

„Wdowa, kapłan i łowca ośmiornic. O znikającym świecie japońskiej wyspy” to reportaż napisany przez Amy Chavez, która zdecydowała się zamieszkać na Japońskiej wyspie Shiraishi. Jest to miejsce wyjątkowe, nieco odizolowane od świata, ale również społeczności. Zamieszkuje tam zamknięte grono ludzi, a nieliczni tylko decydują się na osiadanie w tym miejscu.
Przyznam, że to była wyjątkowa podróż na spokojną wyspę, której klimat jest spokojny, wyjątkowy i niespieszny. Ludzie, którzy tam żyją, dosłownie są inni niż otaczające nas społeczeństwo. Przystosowali się oni do wolno płynącego życia, które wyznaczone jest przez pogodę i jej rytm w przyrodzie!
Autorka przybliża czytelnikowi rytm życia, którym toczy się życie na wyspie, pokazuje problemy, z którymi borykają się zamieszkujący tam ludzie, ale również mamy możliwość zobaczenia wyjątkowości tego miejsca! Poznajemy historie żyjących tam ludzi, co chyba jest najlepszym świadectwem, jak ludziom się żyje. Zaglądamy do ich codzienności i mamy możliwość towarzyszyć im w ich rytuałach, zwyczajach, ale również wracając do historii i tego, co ukształtowało to społeczeństwo.
Wyspa jednak boryka się z ogromnym problemem, którym jest starzejąca i wyludniająca się społeczność, ale również problemy gospodarcze! Niezwykle poważne problemy, które nie prowadzą do niczego dobrego.
Wspaniale, lekko i niezwykle przyjemnie autorka przedstawiła nam Shiraishi, dlatego dla mnie była to niezwykle przyjemna podróż, pozwalająca na poszerzenie horyzontów, poznanie nowych miejsc i społeczności.
Bardzo polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autorka reportażu „Wdowa, kapłan i łowca ośmiornic” - Amy Chavez, porzuciła, pełen konsumpcjonizmu i gwaru, zachodni świat na rzecz spokojnego, płynącego w rytm otaczającego morza, świata japońskiej wyspy. Była pierwszą cudzoziemką, która miała osiedlić się na Shiraishi - atrakcją, ciekawostką dla wyspiarzy, by wreszce stać się kronikatorką ich historii.
Opis jej „dnia nad portem” w tej odległej geograficznie i kulturowo rzeczywistości, zrobił na mnie ogromne wrażenie. Udało mi się niemal poczuć spokój, piękno, szacunek, pojednanie człowieka z naturą:
„ Jest kwadrans po szóstej. Słońce wspieło się na górę za moimi domem i ozłaca teraz wzgórze Tomiyama po drugiej stronie portu. Słoneczne pocałunki budzą czaple gniazdujące w wierzchołkach drzew...”
Wyspa Shiraishi , której nazwa znaczy „biały kamień” jest niewielka i pobawiona wygód, docenia się tu zwykłe rzeczy o wiele bardziej niż na stałym lądzie. Te małe „uciążliwości” to niezbyt duża cena za możliwość doświadczenia spokoju, harmonii i obcowania z pięknem otaczającej przyrody.
Jednak i tu docierają zmiany, dawny świat znika wraz z najstarszymi mieszkańcami wyspy. Aby ocalić jego wykruszające się elementy, Amy postanawia odbyć szereg rozmów z mieszkańcami Shiraishi, a zebrane historie zachować niczym rzeczy pozostawione przez poprzednią właścicielkę domu, który zakupiła. Wydaje się, że Amerykance powinno sprawiać trudność nawiązanie relacji ze starszymi Japończykami, którzy doświadczyli wojny i wszystkich okropności z nią związanych. I temat wojennych doświadczeń pojawia się wśród rozmówców reporterki, jednak pozbawiony jest wyrzutu, uprzedzeń. Myślę, że stało się tak poprzez autentyczność Amy. Mieszkańcy wyspy dostrzegli w niej jedną z nich, osobę szanującą tradycję, kulturę i pamięć.
Wiele znajdziemy tu ciekawych informacji obrazujacych życie na Shiraishi kiedyś : dawne zwyczaje, obrzędy, tradycje, nieco inne nastawienie człowieka do duchowości, pracy, czy obowiązków, ale i bolesne doświadczenia, takie jak wykluczenie, wojna, ubóstwo i głód. W opowieściach słychać nutkę nostalgii, żalu za przemijającym światem, choć nie był kolorową utopią pozbawioną bólu i cierpienia. Dzięki rozmowom Amy Chavez udało się zachować o nim pamięć.
Niezwykły reportaż, który trafia na półkę z książkami, do których zamierzam powrócić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wyspa Shiraishi mieści się na Morzu Wewnętrznym. To część Japonii i miejsce w którym czas prawie się zatrzymał. Osoby ją zamieszkujące to emeryci. Ci z długowiecznych, bo wiek 95 lat dosyć często przewija się w reportażach Amy Chavez zebranych pod wspólnym tytułem ,,Wdowa, Kapłan i Łowca Ośmiornic". To nietypowe, że amerykanka postanowiła zamieszkać w tak można by rzec ,,odludnym" zakątku świata. Jednak to jest miejsce na ziemi, które ją uwiodło swoim spokojem, rytmem dnia codziennego, brakiem udogodnień dostępnych na co dzień w Tokio i tym, że w zasadzie wszyscy mieszkańcy wyspy w mniejszym lub większym stopniu się znają. Po kilkunastu latach od momentu swojego przybycia do tej Oazy postanowiła skonfrontować wspomnienia mieszkańców ze współczesnością. I tak powstała oto ta książka.

Wyspa miała swoje wzloty i upadki. Turystyka kwitła tak jak i połów ryb. Do tej pory utrzymuje się jeszcze jeden hotel na wyspie, ale czy na długo? Młodzież ucieka do wielkich miast bo do domu mogą się dostać jedynie promem, który odpływa w kierunku ,,ich" wyspy o 18:00. Zatem nocne życie w takim wypadku stoi pod znakiem zapytania.

W reportażach znalazło się porównanie tego jak wyglądały połowy kiedyś a jak odbywają się one w chwili obecnej. My czytelnicy możemy się dowiedzieć wiele o pochówkach i kim jest kapłan oraz dlaczego pełni tę funkcję.

Kim są ,,zawróceni" o tym także możemy się dowiedzieć dzięki Amy. Cywilne i żołnierskie nagrobki, zastawiacz pułapek i zwiększająca się populacja dzików na Shiraishi, o tym czyta się jednym tchem.

Dzięki autorce, która wpadła na genialny pomysł aby spisać wspomnienia mieszkańców, uchroniła ważne kulturowo tradycje, przekazywane ustanie lub z rodzica na dziecko, przed zapomnieniem. To historia widziana przez przyjezdną, która wsiąknęła w tradycyjny japoński krajobraz i przekazany szerszemu odbiorcy.

Dzięki tym reportażom, uświadomiłam sobie, że nawet w takim kraju, czyli wysoko rozwiniętym za jaką wszyscy uważają Japonię, znajdują się jeszcze miejsca, które wyglądają jakby czas się w nich zatrzymał. I my możemy poczuć ten klimat, bo wyspa przyjmuje turystów. Pozostaje jedynie pytanie, czy ich nadmiar nie zniszczy tego ginącego powoli świata?

Współpraca barterowa z Wydawnictwem bo.wiem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)