Inne wydania:
Wesele Stanisława Wyspiańskiego to najbardziej rozhulany dramat w polskiej klasyce literatury. Realizm miesza się w nim z symbolizmem, wizyjnością i folklorem. Wyspiański, genialny poeta, pisarz, malarz, projektant wnętrz, scenograf i reżyser, jako pretekstem posłużył się weselem swojego przyjaciela, ale stworzył dzieło, które zawładnęło wyobraźnią narodową kolejnych pokoleń. Jako człowiek wspaniałego pióra, by oddać wielobarwność towarzystwa zaproszonego na ślub, wykorzystał gwary ludowe, zastosował również liczne zabiegi stylizacji językowej i pokazał nie tylko cały przekrój społeczeństwa, ale dał nam także nieskończony zbiór cytatów i bon motów. Wykorzystując postacie realistyczne, zarówno mu współczesne, jak i historyczne, oraz zjawy i symbole narodowe stworzył gorzką satyrę na polską mentalność i niemoc zrywu narodu.
To wydanie zostanie rozszerzone o Plotkę o WeseluTadeusza Boya-Żeleńskiego, który to tekst naszym zdaniem wspaniale przedstawia okoliczności powstania dramatu Wyspiańskiego oraz jego tematykę.
Informacje dodatkowe o Wesele:
Wydawnictwo: powergraph
Data wydania: 2025-07-11
Kategoria: Poezja
ISBN:
Liczba stron: 352
Kup książkę Wesele
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Wesele - opinie o książce
Utwór nie przypadł mi do gustu. Historia sama w sobie może i jest ciekawa, jednak mnie chyba przytłoczył język, przez którego ciężkość zupełnie nie mogłam przebrnąć.
Książkę czytałam dwukrotnie. Za pierwszym razem w drugiej klasie liceum- męczyłam się bardzo, denerwowały mnie krótkie sceny, język i w ogóle wszystko. Po raz drugi przeczytałam rok później przed maturą "na przypomnienie" i nie wiem jak to się stało, ale nie tylko doceniłam ten dramat, lecz również uznałam Wyspiańskiego za geniusza. Bo "Wesele" jest arcydziełem.
Wyspiański idealnie pokazał Polaków i ich cechy na przykładzie Gospodarza, który wysługuje się młodym chłopakiem w sprawach najwyższej wagi, różnice między ludnością wiejską, a mieszczańską, tą niezgodę w narodzie oraz chłopomanię- płytką i bezmyślną na przykładzie Pana Młodego. Dodatkowo mistrzowskie wprowadzenie zjaw, które za pomocą symboli ukazują nam najważniejsze wartości, jednak już zatracone.
Co więcej, "Wesele" nie jest arcydziełem tylko przez pokazane w tym utworze wartości i treść, lecz także forma zasługuje na oklaski. Tak dokładnie opisane sceny, postaci, które się ciągle zmieniają- nic tylko iść do teatru i wystawiać "Wesele" na scenie. I język! Nie dość, że Wyspiański rozróżnił mieszczaństwo od chłopstwa strojem, zachowaniem, to ponadto rozróżnił ich językiem.
Piękny polski dramat, który warto przeczytać.
___________________________
zapraszam do przeczytania moich innych recenzji i do dyskusji:
www.literatela.wordpress.com
Wybitny i niebanalny dramat - trzeba poznać biografię Wyspiańskiego, żeby go zrozumieć. Doskonale ukazuje ludzką naturę, bardzo dużo symbolizmu. Szybko się czyta, dobre tępo akcji. Trzeba oddać się książce, żeby nie wypaść z rytmu czytania i nie zgubić wątku. Wesele trzeba i warto przeczytać.
Jest humor, miłość i groza!
Lektura dla miłośnika Młodej Polski i dramatów.
Jako wielbicielka wszelkiego rodzaju dramatów, musiałam oczywiście w pewnym czasie chwycić dzieło Stanisława Wyspiańskiego. Niestety, rozczarowałam się... Utwór nie wciągnął mnie i z trudem przewracałam kolejne kartki książki. Zdecydowanie bardziej wolę podziwiać dzieła malarskie Wyspiańskiego, niż czytać jego utwory.
Na początku myślałam, że będzie tragedia, ale po przeczytaniu całości stwierdzam, że: może być. Bohaterowie są na tyle wyraźni, że łatwo ich rozróżnić, a zjawy dodają smaczku całości. Trudne do zinterpretowania zakończenie, ale lubię wyzwania :P
Fajne! Fajne! Fajne! .... Duchy, zjawy i ukryte pragnienia gości. W dodatku mieszanka kulturowa. Inteligenci i chłopi w zwariowanej historii o ludzkich słabościach. Książkę czyta się maksymalnie przez godzinę. Osobiście zawsze chętnie będę do niej wracać.
Nie lubię liryki, nie lubię dziwnej symboliki, nie lubię książek zapowiadających się na zupełnie inną tematykę, niż ta którą prezentują. Z jednej strony jest Kordian, który bardzo mi się podobał a też wyrażał po drodze tęsknotę za krajem, z drugiej wesele, które po mnie spłynęło...
Jakoś "Wesele" Wyspiańskiego szczerze powiedziawszy mnie nie porwało. Przeczytałam, nie żałuję ale wracać do tej lektury w najbliższym czasie nie zamierzam.
Książka przeczytana z racji, że lektura szkolna, ale mam po niej bardzo pozytywne odczucia. bardzo szybko pochłonięta przeze mnie. Chociaż zawiera wiele symboli, które trzeba umieć odczytać. Wyspiański bardzo fajnie steruje nastrojem panującym w dramacie. Opinia o Polakach w nim zawarta jest ciągle aktualna. Moim zdaniem każdy powinien przezytać to dzieło polskiej literatury.
Może to dlatego, że czytałam tę książkę na szybko, z zamykającymi się wieczorem oczyma lub nie do końca rozbudzona w autobusie do szkoły, ale nie zachwyciła mnie ta lektura. Pierwszy akt był w miarę ciekawy, krótkie, dość dynamicznie zmieniające się sceny budziły jeszcze moją ciekawość, lecz gdy zaczęły pojawiać się zjawy, po prostu wymiękłam i wszystko zaczęło mi się mieszać. Nie potrafię do końca powiedzieć o czym była ta lektura - chyba za dużo symbolizmu jak na moją głowę. Coś czuję, że w tym wypadku bez opracowania się nie obędzie.
Niektórych książek nie trzeba nikomu przedstawiać, bo kojarzą je mniej więcej wszyscy, niezależnie od pokolenia. Lektury szkolne dla wielu osób czytających stały się książkowymi pariasami, niechcianymi pozycjami na liście "do przeczytania". Niestety, dzieła podczas lekcyjnego omawiania bardzo często były odzierane z głębi, a przymus rodził niechęć - wydaje mi się, że czasowniki mogę zapisać także w czasie teraźniejszym, niestety. Wśród tekstów masowo czytanych jako streszczenie z opracowaniem znajduje się Wesele Stanisława Wyspiańskiego.
Dajmy sobie spokój z przypominaniem przebiegu zdarzeń, znamy go. Zamiast o akcji wolałbym zacząć od warstwy językowej, ponieważ tu pojawia się pierwsza poważna bariera. Język Wesela jest oczywiście niezwykle melodyjny, rytmiczny i miejscami kunsztowny, jednakże stylizacja na gwarę bardzo utrudnia odbiór, spowalniając lekturę (konieczność sięgania do przypisów nie ułatwia sprawy, zwłaszcza że są końcowe, a nie dolne). Dla mnie to pierwsze i ważne wrażenie - odnalezienie się w języku - a w przypadku Wesela dla czytelnika w XXI wieku może okazać się doświadczeniem trudnym. Pokonanie bariery języka pozwala na wejście w tekst, głębsze zrozumienie dialogów, humor zawarty w wypowiedziach i kunszt samego Wyspiańskiego, o którym pisze w Plotce... Tadeusz Boy-Żeleński.
A skoro już o Żeleńskim, to myślę, że pominięcie jego komentarza do Wesela byłoby błędem niewybaczalnym. Pomijając już fakt, że Plotka... jest wspaniale napisana, skupmy się na treści, bo tam znajduje się jeden z kluczy do odczytania dramatu. Wyspiański musiał być nad wyraz złośliwą bestią i wszystkowidzącym obserwatorem, co Boy zaznacza wyraźnie. Wesele stanowi towarzyski żart, który dla ówczesnych mieszkańców Krakowa musiał być czytelny, stąd też premiera sztuki wywołała mały skandal. Historia tekstu w tym przypadku wydaje się równie ciekawa, co sam tekst.
Mógłbym się skupić na analizie i interpretacji Wesela - w końcu w pracy robię to od czasu do czasu - ale istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, bym zrobił to lepiej od Anety Korycińskiej, która w posłowiu do tego wydania z serii Kiedyś przeczytam przybliża to, co dla czytelnika dramatu może okazać się przydatne przy interpretacji utworu. Czy warto czytać Wesele po ponad stu latach od premiery? Jak najbardziej, ponieważ nasze społeczeństwo nadal odbija się w jego krzywym zwierciadle.
To niewątpliwie wartościowa pozycja, patriotyczna, pełna odniesień historycznych i do pewnego stopnia pokrzepiająca w momencie powstania. Jednak ta forma i język, przynajmniej w moim odczuciu, utrydniały jej odbiór.
Wyspiański odpłynął. Wiem, że symbole narodowe itd, ale nie wiadomo o co mu chodzi. Czyta się okropnie, ale to lektura szkolna. Pierwszy akt to jakiś absurd, nic się nie dzieje. Później robi się jeszcze dziwniej i dziwniej. Duchy, zjawy i to wcale nie straszne ani krwiożercze, tylko opowiadające bełkot pełem metafor
Powtórka z liceum. Zachwyca beadziej niż wtedy.
Bardzo wciągająca, cały czas się rozkręca. Jednak niektóre sytuacje są jak dla mnie nie zrozumile. W zrozumieniu historii pomogła mi Poltka o Weselu ? Polecam
Inne książki autora
Warszawianka. Lelewel. Noc listopadowa
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Trzy dramaty o powstaniu listopadowym. Akcja Warszawianki rozgrywa się w czasie bitwy pod Grochowem, w dworku, w którym mieści się sztab generała Chłopickiego...
Przeczytane:2017-04-08,