Wiarownik

"Pamiętajcie, przyjaciele, że wiarownicy zwyciężali zło z wiarą i odwagą w sercach. Nie wolno wam od tego odejść i o tym zapomnieć."

Mówi Wam coś słowo wiarownik?
Przyznam, że ja początkowo nie mogłam się z nim oswoić. Sięgając po ebook pod tym właśnie tytułem, tak naprawdę nie wiedziałam czego się spodziewać. Oczywiście, moim pierwszym skojarzeniem była wiara i treści z nią związane. Jak się okazało, całkiem słusznie. "Wiarownik" to powieść, w której cnota ta odgrywa ogromną rolę. I nie chodzi tu wyłącznie o kwestie religijne, choć i tych w książce brakuje. W głównej mierze autor zwraca uwagę na nasze osobiste przekonanie o drzemiącej w nas sile. Dowodzi, że stanowi ono klucz do sukcesu, gwarantuje powodzenie przedsięwziętych zamierzeń.

Akcja powieści "Wiarownik" Grzegorza Szczepary rozpoczyna się całkiem spokojnie. Poznajemy Alaryka, mężczyznę żyjącego wraz ze swoją kobietą w lesie, z dala od innych zabudowań. Dowiadujemy się, co skłoniło bohaterów do tego kroku, a także zaznajamiamy się ze szczegółami świata, w którym przyszło im żyć (choć kwestie te szerzej zostają omówione w kolejnych rozdziałach). Po początkowej sielance bardzo szybko następuje zmiana nastroju. Niespodziewanie Alaryk staje w obliczu niewyobrażalnej tragedii i tylko od niego zależy, jak wydarzenie to odbije się na jego światopoglądzie.
Czy mężczyzna podźwignie się z upadku? A może, złamany traumatycznymi doświadczeniami, osunie się w otchłań?

Tak naprawdę cała historia osnuta jest na tej walce, na niezłomnych staraniach człowieka dążącego do doskonałości. I choć w przeważającej mierze motyw ten realizowany jest przez głównego bohatera, jego rozwinięcie znajdziemy też w przypadku innych, pobocznych postaci. Obserwujemy ich drogę ku samodoskonaleniu, którego ostatecznym efektem jest szczęście danej jednostki i ogółu. Wiara, w tym wypadku, stanowi pożądaną cnotę, niezbędną do realizowania swojego powołania, umożliwiającą pełne rozwinięcie drzemiących w człowieku umiejętności. Zaufanie wyższej istocie (Niebianom), kontakt z nią, daje dodatkowe wsparcie w walce z przeciwnościami.

"Wiarownik" to powieść drogi, w której głównym bohater, wraz z towarzyszącymi mu kompanami, zmierza w kierunku obranego celu, przeżywając przy tym wiele różnych przygód. Ich charakter trochę przypomina filmy o Indianie Jonesie, co dla mnie było dużym plusem. Ponadto autor, bazując na elementach różnych wiar, nakłada na znany nam świat dodatkowe znaczenia. Z bogów różnych kultur tworzy Niebian, będących pradawną rasą, niegdyś zamieszkującą naszą ziemię. Muszę przyznać, że podoba mi się sposób, w jaki pisarz wykorzystuje znane nam punkty odniesienia. Dzięki temu stworzony przez niego świat nie wydaje się obcy, a jego zaakceptowanie staje się czymś naturalnym. Czytelnik żywi przekonanie, że ta historia ma sens.

Autor kreuje przed nami świat z przyszłości po wydarzeniach, które niczym biblijny potop, doprowadzają do całkowitej utraty dotychczasowych osiągnięć. Człowiek zaczyna praktycznie od zera, większość zdobyczy cywilizacyjnych zostaje zaledwie wspomnieniem o dawnym dobrobycie. W tym świecie obserwujemy ponowny zwrot w kierunku wiary i pierwotnych wartości. Trochę ten obraz niszczyły mi wulgaryzmy, które choć nieliczne, niestety psuły klimat całości. Oczywiście, wyrażenia te miały swoją funkcję, swoiste obniżenie napięcia, które z biegiem akcji narastało w powieści. Jednak być może, gdyby zostały one użyte w innej formie, stylizowanej na dawny język, wtedy tak bardzo by się nie rzucały w oczy.

Podsumowując, "Wiarownik" to kawał dobrej literatury, która z pewnością zadowoli wytrawnych czytelników. Dostarcza odbiorcy dynamicznej akcji i mocnych wrażeń, dzięki czemu lektura książki mija niepostrzeżenie. Dodatkowo, odnosi się do ponadczasowych wartości, wskazuje wiarę jako cnotę mogącą zdziałać niewyobrażalne rzeczy.
Serdecznie polecam.

Moja ocena 9/10.

Wiarownik to jakby połączyć "Wiedźmina" Sapkowskiego z "Mad Maxem", doprawić klimatem "Apokalipsy" z twórczości Piekary, a następnie wrzucić do świata "Darksiders". A to wszystko przy zachowaniu własnego świata, zasad i bohaterów. Polecam