Wieszczba. Piast zdobywca. Tom 2. (barwione brzegi)

Książka jest przepięknie wydana w barwionych bokach, które idealnie odwzorowują sedno tej historii. Ja do opowieści wkraczam od tomu drugiego i polecam czytać je po kolei, gdyż rozpoczynając tą serię jesteśmy już w ciągłości wydarzeń. Spodobały mi się tutaj opisy postaci, które składały się nie z przymiotników, tylko porównań do adekwatnych do wyglądu czy też cechy charakteru. Również sposób wypowiedzi postaci przypomina mi gwarę z dawnych pokoleń, gdzie przebijała się z nich albo obawa i złorzeczące słowa, czy też przepowiednie, albo chcąc pokazać swoją siłę robili to w sposób wielce górujący nad innymi. Tam pełno było twardych słów, określających ich hardość ducha oraz mięśnie. Praktycznie w każdej chwili czytelnik jest narażony na ataki ze strony nie zawsze określonego wroga. Oni sami gdybają kto im teraz zagraża. Ujęłam to w ten sposób, ponieważ czytając wydaje nam się jakbyśmy byli obecni w książce. Gęste atmosfery przechodzą na nas przynosząc wielki niepokój. Aż na skórze czujemy tutaj, że zanosi się na krwawą wojnę. Decyzje, które mieli do podjęcia bywały naprawdę trudne, gdyż nigdy nie dotyczyły jednej osoby, a całego plemienia. Trzeba było brać pod uwagę tych pomocnych jak i słabszych. Momentami było takie jakby zatrzymanie, które sugerowało, że sami możemy zobaczyć jaką drogę byśmy tam objęli. Dosłownie niczym rząd, który niby słucha poddanych, ale i tak działa na całość ludzkości. Zastanowiło mnie to, że autor określił dziewannę jako zwiastun długiej wojny i zimy. O ile znam się nieco na ziołach, to faktem jest, że im więcej tej dziewanny rośnie, a na dodatek dzieli się na klika lub kilkanaście odnóży, to faktycznie zima będzie długa i sroga. Oby wojna była tutaj dodatkiem:-) W historii poznaliśmy wątek przepowiedni na którą mieli się przygotować. Czyżby prorocze sny zwiastowały coś, co miało się dopiero wydarzyć?
Odkładając na bok przeczytaną już książkę zastanawiamy się co takiego najgorszego majaczyło na horyzoncie, gdyż w ten sposób się zakończyła. Teraz już za sprawą więzi z książką chciałabym poznać tom kolejny:-)