Debiutancka powieść obyczajowo społeczna Pawła Cwynara oparta na wydarzeniach autentycznych: przypadkowym spotkaniu dwojga ludzi, których połączy cierpienie, choroba, szpital. Czas-oczekiwanie-diagnoza, miłość, wiara, człowiek - tymi słowami najprościej można opisać akcję, która prostymi opisami i realnymi zdarzeniami zabiera czytelnika w świat refleksji nad życiem, nad tym, co ważne, co jest obok,a często przemija niezauważalne. W kolejnych kartach książki zapewne każdy z nas odnajdzie przesłanie dla siebie. Tym, co z pewnością wzrusza są starannie dobrane przez autora przesłania, myśli, które na długo pozostawiają ślad w sercu. Nadzieja, wiara, rozmowa z Bogiem oraz świat bardziej współczesny - przyziemski, ten wirtualny- dla lajków, anonimowy. Zderzenie tych pojęć w kontekście wyboru i bezradności, jaką niesie los. Powieść, którą koniecznie trzeba przeczytać, która wciąga do ostatniej karty.
Informacje dodatkowe o Wysłuchaj mnie, proszę...:
Wydawnictwo: Poligraf
Data wydania: 2016-11-30
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 311
Język oryginału: polski
Kup książkę Wysłuchaj mnie, proszę...
Zobacz także
Wysłuchaj mnie, proszę... - opinie o książce
Pewnego wrześniowego popołudnia ośmioletnia Ola nie wraca ze szkoły do domu. Rodzice dziewczynki, przerażeni zniknięciem córki, zaczynają poszukiwania...
Przeczytane:2019-03-10,
„Wysłuchaj mnie, proszę” to jedna z takich powieści, których strasznie nie lubię z dwóch powodów…
Po pierwsze – jest tak wciągająca, że zaczynasz lekturę i jesteś w stanie zarwać noc by doczytać do końca. Zarywasz więc poranek, przypalasz obiad, idziesz spać dopiero, gdy głowa opada ci na kartki, a wstajesz przed świtem by czytać dalej. Jesteś w stanie chodzić dla niej w trybie zombie – bo wciąga tak, że chcesz wiedzieć co wydarzy się dalej.
Po drugie – jeśli już przeczytasz i chcesz o niej opowiedzieć to okazuje się, że nie potrafisz. Bo jak ubrać w słowa coś co jest nieosiągalne? Jak dotknąć czegoś co samemu trzeba doświadczyć, by wiedzieć o czym mowa?
Wydawnictwo wydało powieść, która zaintrygowała mnie od razu opisem na okładce.
Były gangster recydywista napisał książkę, która podbija serca czytelników
Szukając informacji o Autorze trafiłam na jego autorski profil na Facebooku (). Nie będę streszczać biografii Pawła Cwynara, ale bez wątpienia jest to człowiek wielkiej przemiany. Mówi o sobie, że jest nawróconym gangsterem, który 15 lat spędził w zakładzie karnym.
O procesie swojego nawrócenia i o tym jak z gangstera stał się człowiekiem wierzącym dowiedzieć możemy się z lektury książki. W powieści wciela się w jednego z bohaterów, Andrzeja. Nie jest to jednak wyłącznie jego opowieść.
Szymon i Żaneta to dwie osoby o zupełnie odmiennym światopoglądzie. Spotykają się w szpitalu, oboje poważnie chorzy. Poznają się trochę przypadkowo i bardzo się do siebie zbliżają. Żaneta jest piękną celebrytką, która okłamuje wszystkich by czuć się potrzebna i ważna. Chłopak mieszka z babcią – kobietą z ideałami, która wychowała go na mądrego, odpowiedzialnego i głęboko wierzącego człowieka. Para zakochuje się w sobie. Gdy stan Żanety jest bardzo zły, chłopak prosi Boga by darował jej zdrowie, a zesłał chorobę jemu. Dziewczyna zdrowieje, on musi przejść przez chorobę nowotworową, amputację nogi… Bohaterka proponuje mu wspólne życie – najpierw wspólne zamieszkanie, sprawdzenie się, życie na jej koszt. Czy chłopak się na to zgodzi? Co na to jego babcia (która w międzyczasie umiera), przyjaciółka z dzieciństwa, która wspiera chłopaka w chorobie (i podkochuje się w nim od lat…)? Jaką rolę odegra w tym gangster recydywista Andrzej, który jest towarzyszem chłopaka w szpitalnym pokoju? Co ma z tym wspólnego szpitalny kapelan? Czy wszyscy wyzdrowieją? Kto poza babcią bohatera umrze? Tego nie zdradzę – zachęcam do lektury!
Ta książka łączy ze sobą sacrum i profanum. Stykają się tutaj życie i śmierć, wiara i niewiara, niebo i piekło. Wszystko napisane jest w taki sposób, iż miałam wrażenie, że słucham opowieści przyjaciela przy wielkim kubku gorącej kawy. Paweł Cwynar pisze w bardzo niezawiły sposób o sprawach trudnych. Książkę czyta się bardzo szybko, ale myśli się o niej długo. Ta recenzja powstaje już wiele dni. Nie oddam tego co czuję – nie potrafię. Zapraszam do lektury – chętnie posłucham o Twoich odczuciach…
https://niezawodnanadzieja.blog.deon.pl/