Zabójstwo na cztery ręce
Karolina Morawiecka;

Nie ma to jak gościć ma czyimś weselu, można dobrze zjeść, potańczyć, albo można natknąć się na nieboszczyka i spróbować znaleźć winnego jego śmierci.

W takiej sytuacji znalazła się ona, wdowa po aptekarzu ze Skały, Jane Marple z Wielmoży, Herkules Poirot w spódnicy, wcielenie Erasta Fandorina, czyli Karolina Morawiecka. Przekonana o swoim talencie detektywistycznym bez zastanowienia bierze sprawy w swoje ręce i rozpoczyna śledztwo. Trzeba zabrać się do tego ze znawstwem, ale i z dyskrecją, żeby nie wywołać niepotrzebnej paniki i nie popsuć młodym tego ważnego dla nich dnia. Nie jest to łatwe zadanie, ale z pomocą przychodzi siostra Tomasza (nie pytajcie którego ) która z taką samą pasją lubi rozwiązywać zagadki kryminalne.

Bardzo lubię tę serię, można sprawdzić się roli śledczego, można się uśmiechnąć, można też poczuć się głodnym.

Autorka ma swój styl pisarski, który bardzo cenię, stworzyła ciekawe postaci, a intrygi kryminalne zawsze są ciekawe.

To trzeci z czterech tomów, ja przeczytałam już wszystkie, tyle że w przypadkowej kolejności. Mam nadzieję, że wkrótce ukaże się kolejna część, bardzo na to liczę. 

Jeśli jeszcze nie znacie aptekarzowej wdowy, zachęcam do lektury książek.

Polecam.

Jak się bawić, to się bawić! Tym razem akcja przenosi się na wesele. Tam, gdzie aptekarzowa, tam trup. Nudzić się nie można!

Najsłabsza z trylogii.

Kiedy parkiet aż skrzypi od wirującego morza, spoconych ludzkich ciał, a stoły uginają się pod ciężarem niemożliwego do pochłonięcia przez gości weselnych jedzenia... Ktoś, wbrew czujnemu spojrzeniu Wdowy po aptekarzu, dźga Tomka Czaję szpikulcem od czekoladowego fondue, a jego zwłoki pozostawia w składzik... i do tego pośród rolek papieru toaletowego!

Karolina Morawiecka, w swej przerobionej - na jej duże potrzeby - nowej sukni, w poszukiwaniu odosobnienia w celach, ugh... poprawy perystaltyki jelit, trafia na owego truposza.
Po chwili niemej konsternacji dochodzi do wniosku, że jest to sprawa idealna dla jej wytrawnego zmysłu dedukcji. Wiedziona naturalnym instynktem, wraz ze swym Watsonem w habicie, przemierza rozległe tereny sali weselnej. Lawiruje między galaretką z zimnych nóżek i daniami wegańskimi w celu wykrycia sprawcy.
Tymczasem współbiesiadnicy śledczego duetu doskonale bawią się na przyjęciu, na cześć zawarcia związku małżeńskiego Alinki i Rafałka, których znamy już z poprzednich części. Parze naszych doskonałych detektywów towarzyszy druga, również nam już znana - Karolina i Jacek, krakusi, sąsiedzi Morawieckiej.

Tym razem intryga, uknuta w celu zgładzenia listonosza, przerosła moje najśmielsze oczekiwania!
Jakie to było śledztwo! Jak zawsze u Pani Morawieckiej (albo ich obu) nie było krwawo, było za to śmiesznie! I to jak! Parsknęłam ze śmiechu w głos już na drugiej stronie - kiedy zrozumiałam, co nasza mahoniowowłosa bohaterka wyczynia!
Kojarzycie tę sytuację kiedy na siłę, w sklepie, ubieracie za małe ubranie, a trochę wstyd poprosić o większe? Jakie ja poczułam zrozumienie! Jaki między nami się nawiązał niemy dialog! Związek dusz, bym rzekła, nawet!
Zbieranie materiału dowodowego - w rytmie klasycznych przyśpiewek weselnych, intonowanych z ust Pana Heńka. Prowadzenie obserwacji podejrzanych - w trakcie wyszukanych zabaw weselnych. Odnajdowanie sensu w mapach plam z niezwykle bogatego menu.
To było najlepsze - klasyczne, choć przeprowadzone niecodziennych warunkach, śledztwo kryminalne, ze wszystkich przygód naszej polskiej Jane Marple!
Ależ autorka uchwyciła esencję polskiego wesela! Pełne niedorzeczności, towarzyskich niuansów i nie wylewania za kołnierz - chyba, że nakapania na obrus...
Na samym początku znajdziemy Plan Dworku Pod Modrzewiem, w którym ma miejsce zbrodnia, tj. wesele...
W środku znajdziemy nawet weselne menu :)
A hipotetyczne wersje wydarzeń będziemy oglądać w formie scenariuszy sztuki, z klasycznych dzieł literackich.
Styl wypowiedzi pozostaje niezmienny i jest nadal niezwykle bogaty!

Czuję się bardzo usatysfakcjonowana tą częścią. Zarówno poziom intrygi, prowadzonego śledztwa i żartu bardzo mi odpowiadał. Nie wiem też, jak Pani Karolina - autorka - to robi, ale z każdą częścią odnoszę wrażenie, że one jeszcze lepiej operuje językiem polskim.
Cieszę się, że mogłam poznać Wdowę po aptekarzu, choć czasem czuję, że ona gdzieś w mojej okolicy mieszka i że znałam ją już wcześniej!

W końcu! Po raz trzeci pani Karolina Morawiecka, wdowa po aptekarzu i siostra Tomasza ruszają tropem mordercy! Tym razem trup pada na weselu! Obydwie panie, by nie zepsuć Państwu Młodym tak ważnego dnia, postanawiają, że policję wezwą dopiero nad ranem, po zakończonym przyjęciu, a tymczasem magazyn, w którym znajduje się ciało, zamykają na klucz i same tropią mordercę! No dobrze, nie same, bo z krakusami (dla niewtajemniczonych – sąsiadami pani Karoliny, małżeństwem Karoliną i Jackiem). Pewne jest, że mordercą jest któryś z gości... tylko kto? I jak miał motyw?

Naprawdę, powiadam Wam, zachwyci Was ta książka! Ja od pierwszej do ostatniej strony cały czas się uśmiechałam, a i nieraz śmiałam się w głos. Autorka zdecydowanie powróciła do formy z pierwszego tomu, a chyba nawet ją przebiła, świetnie łącząc najlepsze elementy z pierwszego i drugiego tomu! I tak dostaniemy tu rewelacyjną, przebogatą, pełną przepychu, barokową narrację pełną wykrzyknień, wyolbrzymień, porównań, metafor, a nawet inwokacji (np. do muzyki biesiadnej)! Tekst jest wręcz naszpikowany odniesieniami do klasyki literatury, ale i poezji, historii i sztuki w ogóle. Bohaterowie rewelacyjni, nie da się ich nie pokochać! Intryga bardzo dobrze rozpisana, bardzo klasyczna, więc nie ma tu hektolitrów krwi i wielkich pościgów, tylko jest obserwacja i dedukcja. No co mam więcej powiedzieć? Jestem po prostu zachwycona!