Zapach bzu

To niewiarygodne, jak jeden wypadek, może odmienić ludzkie życie. Joanna, nauczycielka języka polskiego, prowadzi spokojne i bezpieczne życie. Każdy jej powrót ze szkoły jest tak samo emocjonujący, jak przebywanie samemu w pustym domu, bez rozrywek, z niemiłymi wspomnieniami dotyczącymi umierającego ojca. Pewnego dnia kierowca tira wyrywa Joannę z jej codziennej rutyny. Niegroźny wypadek staje się punktem zwrotnym w nieprzewidywalnym życiu bohaterki. Początkowa złość na kierowcę tira, z biegiem czasu przeradza się w zauroczenie. Wypadek staje się początkiem romansu Joanny i czarującego Ambrożego. Mimo iż kobieta czuje się szczęśliwie i bezpiecznie w jego ramionach, wyrzuca go z domu, gdy dowiaduje się, że jest żonaty i jest jedną z jego wielu kobiet. Aby uwolnić się od myśli o Ambrożym, daje szansę sobie i swojemu koledze z pracy. jednak Julka - owoc miłości jej i Ambrożego - nie pozwala tak szybko pozbyć się mężczyzny z głowy. Jego rzadkie i nieregularne odwiedziny wyprowadzają Joannę z równowagi. Dziecku nie mówi, kim jest jej prawdziwy ojciec, a sama decyduje się wyjść za mąż za Marka - kolegę z pracy. Sięgając po książkę jesteśmy przekonani, że sięgamy po romans. To nic bardziej mylnego. Oprócz scen miłosnych, w książce znajdziemy również momenty przepełnione grozą, dramatyzmem i z dreszczykiem emocji. Nie zabraknie w niej również narkotyków, spisków, a także porwania. Joanna szukając miłości w ramionach innego mężczyzny, naraża siebie i bliskie jej osoby na niebezpieczeństwo. Jak daleko potrafią posunąć się dwaj mężczyźni, gdy walczą o kobietę? Ile krzywdy może wyrządzić jeden drugiemu, aby tylko pozbyć się go na zawsze z życia ukochanej? Ambroży z Markiem walczą o Joannę, nie przebierając w metodach i w środkach. Jeden sięga po pomoc do przestępców, inny prosi o nią detektywów. A Joanna nie wie kogo ma wybrać. Serce ciągnie do jednego, a rozum - do drugiego. https://ksiazkowyswiatwyobrazni.blogspot.com/2016/07/17-zapach-bzu-dariusz-grabowski.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Zapach bzu". Tytuł książki sugeruje, że akcja tej powieści płynie leniwie, sielankowo. Nic bardziej mylnego. Sielankowa wieś z pięknymi krajobrazami stanowi tylko kontrastujące tło do toczącej się w błyskawicznym tempie akcji. Wypadek drogowy, pierwsze spojrzenie, czarujący uśmiech zdobywcy damskich serc, deszcz spływający po mokrych włosach. Oczarowanie. Już nie ma nic ważniejszego. Szczęście dopada Joannę, młodą, skromną nauczycielkę na środku drogi. Ambroży, wytrawny podrywacz wie, jak omotać ofiarę, której wydaje się, że to właśnie on, ten wyśniony ,,rycerz na białym koniu". Odda mu wszystko, za chwilę odurzającego szczęścia. A potem ... potem jest tęsknota, rozczarowanie, płacz i owoc zauroczenia - śliczna Julka. Ale Joanna jest dzielna. Życie nauczyło ją walki i uodporniło na ciosy. Są jeszcze przyjaciele, którzy pomogą w najtrudniejszych chwilach. I chociaż pierwsza miłość tkwi w jej sercu cudnym wspomnieniem, chce żyć normalnie i wychowywać Julkę. Kolejne ciosy zmuszają ją jednak do sięgnięcia po pomoc przyjaciół, nawet za cenę utraty wolności. Wychodzi za mąż za niekochanego, ale zakochanego Marka. Teraz powinna zacząć się sielanka, ale nie u tego autora. Autor wychodzi z założenia, że książka o szczęśliwej rodzinie byłaby nudna. Pojawia się zatem sprawca całego zamieszania, Ambroży. Co więcej, przez skojarzenie faktów domyśla się, że Julka jest jego córką i domaga się praw do niej. Ponadto z niedowierzaniem konstatuje, że niespodziewanie spadła na niego miłość do Joanny. Marek, mąż Joanny nie zamierza przyglądać się temu biernie. Wraz z matką podejmuje walkę o Joannę. Walkę na śmierć i życie. Jak zakończy się ta walka? Odpowiedź znajdziesz w książce.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)