Zaufaj mi jeszcze raz

Drugi tom przygód Pauliny i Igora.

 

Cudowna i ciepła historia o drugiej szansie, zaufaniu, wybaczeniu i o tym, że warto rozmawiać bo nieporozumienia mogą prowadzić do wielu niepotrzebnych konfliktów a także utraty czegoś wartościowego.

 

Paulina po usłyszeniu szokujących słów z ust małego chłopca na końcu pierwszego tomu, uciekła i odcięła się od Igora.

 

Twardo nie chciała do siebie dopuścić mężczyzny, który zawładnął jej sercem.

 

Za nic miała słowa bliskich jej osób, które doradzały, by poczekała na wyjaśnienia.

 

Szok i zazdrość zaślepiły zdrowy rozsądek.

 

Dopiero wyjazd do Karpacza i rozmowa z obcym człowiekiem pozwoliła dopuścić do siebie możliwość rozmowy z Igorem i prawda okazała się być skomplikowana ale zrzuciła wielki kamień z serca Pauliny.

 

W tym tomie również mamy humor, przyjaźń, wsparcie rodziny.

 

Jest to bezpośrednia kontynuacja poprzedniej części więc trzeba czytać po kolei.

 

Autorka ma przyjemne, lekkie pióro i mimo, że akcja osadzona jest w Polsce i bohaterzy mają także imiona z tego kraju, to nie przeszkadzało mi to.

Tym bardziej, że znam większość z miejsc osadzonych w fabule jako mieszkanka Dolnego Śląska.

 

Poruszone zostały ważne tematy, jak danie drugiej szansy czy właśnie wpływ szczerej rozmowy i braku tajemnic na związek miłosny oraz zawodowy bowiem nasi bohaterowie są współpracownikami, właściwie to nawet jest tu relacja szef - pracownica.

 

Znajdziemy także traumy, z jakimi się spotkali nasi bohaterowie, także Ci nowi jak Adam z Karpacza.

Nie wyobrażam sobie bólu, jaki musiał czuć a mimo to jest bardzo empatycznym i radosnym człowiekiem, który dzieli się swoim dobrem z innymi.

 

Miłość, taka prawdziwa, zawsze wygra chociażbyśmy sami próbowali z tym uczuciem walczyć i to jest piękne, jeśli kochamy z wzajemnością a w przypadku naszych bohaterów tak właśnie było.

 

Poznałam tę serię w nowym wydaniu i to jest idealny zestaw książek do czytania w ogrodzie, lekkie ale niosące w sobie wiele emocji i mądrości życiowych, które zostaną z nami dłużej i są ponadczasowe.

 

Paulina i Igor są ludźmi takimi, jacy otaczają nas.

Kochają, zazdroszczą, bywają smutni, mierzą się z problemami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

“Miłość polega przecież na bezgranicznym zaufaniu. Oddałam mu całe serce. Całą siebie mu oddałam, a on to wykorzystał i zdeptał moje uczucia.”

Kiedy tajemnica Igora wyszła na światło dzienne, jego związek z Pauliną został wystawiony na próbę. Wyjeżdża ona do Karpacza, aby odpocząć i nabrać dystansu do wszystkiego. Tam poznaje Adama dla którego życie nie było łaskawe. Czy Paulinie uda się spojrzeć na sprawę z innej perspektywy? Czy zechce wysłuchać Igora? Co przyniesie przyjaźń z Adamem?

„Zaufaj mi jeszcze raz” to druga część losów Pauliny i Igora. W tej części dziewczyna musi zdecydować czy chce wysłuchać Igora i czy da mu kolejną szansę. Trochę w życiu tej dwójki namiesza też wycieczka Pauliny do Karpacza i poznanie Adama. Moje serce zdecydowanie skradło “Czekałam na ciebie” to druga część jest równie wciągająca jak pierwsza i warta uwagi. Koniecznie musicie przeczytać jak skończyła się historia Pauliny i Igora. Polecam ! Instagram.com/karkareads

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zaufaj mi jeszcze raz jest kontynuacją losów Igora i Pauliny. Po szokującej końcówce tomu pierwszego nie mogłam się doczekać, aż sięgnę po kolejną część i dowiem się, jaki plan ma autorka.
Jeśli nie wiecie, jakie było moje zdanie o pierwszym tomie, to byłam zachwycona. Podobała mi się ta ciepła historia, którą stworzyła Magdalena Krauze. Bohaterowie przypadli mi do gustu, a z Pauliną nawiązałam nic porozumienia.
Jednak w Zaufaj mi jeszcze raz coś zazgrzytało. Cała fabuła opierała się na nieporozumienia, którego Paulina unikała. Zamiast porozmawiać z Igorem i dowiedzieć się wszystkiego wcześniej, to uciekała i zwlekała. Wydaje mi się, że druga część jest znacznie bardziej naciągana, jakby autorka nie do końca miała na nią pomysł.
Samo wykonanie jest przyjemne w odbiorze. Dalej dobrze czyta się tę książkę w łóżku, pod kocem i z kubkiem herbaty w ręce. Jest to ciekawa opowieść, ale nie tak poruszająca jak jej pierwszy tom. Wydaje mi się, że zabrakło paru wątków, jakiś punktów kulminacyjnych w całej tej historii.
Coś, co mi się nie podobało, to dialogi. I nie te między głównymi bohaterami, bo do tych nie mam żadnych zażaleń. Miałam ogromny problem z Malwiną, przyjaciółką Pauliny. Ich rozmowy wydawały mi się sztuczne, nienaturalne. Cały czas mówiły do siebie, powtarzając własne imiona, jakby czytelnik miał się zgubić i nie wiedzieć o kim mowa. Ale generalnie chodzi mi o słownictwo i sens tych rozmów... Nie, zdecydowanie to otrzymuje minus.
Jak odbieram całość? Uważam, że nie zawiodłam się i jest to książka, którą miło będę wspominać. Początek losów Igora i Pauliny pobudził moje serce, kontynuacja już trochę mniej, ale jestem zadowolona. Cieszę się, że miałam okazję sięgnąć po tę powieść.
Magdalena Krauze pisze dobre książki i miała bardzo dobry debiut. Mam nadzieję, że kolejne powieści w jej wykonaniu będą jeszcze lepsze. Zachęcam Was do poznania historii Pauliny i Igora, bo może zakochacie się jak ja?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Czekałam na ciebie" to powiew świeżości wśród romansów i erotyków, które w tej chwili są na rynku. Powieść romantyczna i delikatna. Zakochałam się w niej i pochłonęłam w momencie historię Pauli i Igora. Zakończenie było pstryczkiem w nos, dlatego z niecierpliwością czekałam na premierę kontynuacji. Minęło kilka miesięcy i na rynku pojawił się "Zaufaj mi jeszcze raz". Co skrywa Igor i czy jego tajemnice przekreślą szanse na udany związek z Paulą? 

Po szoku jaki Paula przeżyła, kobieta nie potrafi logicznie myśleć. Wie na pewno, że nie chce więcej widzieć Igora, dla którego była chwilową zabawką. Kobieta postanawia uciec i przemyśleć wszystko na spokojnie. Karpacz wydaje jej się idealnym do tego miejscem, a nowo poznany mężczyzna pomoże jej się pozbierać. Adam skrywa smutną przeszłość, która mocno wpłynie na Paulę. Jak zakończy się ta historia? 

Autorka zaczyna historię w tym samym momencie, w którym zostawiła czytelnika w "Czekałam na ciebie". Paula jest w szoku i sama nie do końca wie, co robi. Marzy jedynie o tym, żeby wszyscy zostawili ją w spokoju. Nie jest w stanie wyobrazić sobie, żeby Igor jakoś wybrnął z tej sytuacji. Stąd pomysł wyjazdu, który wiele zmienił w jej postrzeganiu świata. 

Historia pokazuje moment przełomowy, w którym bohaterowie muszą się odnaleźć. Paula nie chce konfrontacji, zamyka się w swoich negatywnych emocjach, nie pozwala sobie nic wytłumaczyć. Igor walczy o to, żeby kobieta go wysłuchała. Musi się bardzo postarać, żeby przebić skorupę Pauliny. 

Sama historia, którą Igor opowiada, wydaje się wyciągnięta z kiepskiego filmu. A jednak tak samo jak jest nieprawdopodobna, okazuje się prawdziwa. Wszystkie puzzle wskakują na swoje miejsce, a oskarżenia i niepewność znikają. 
Zostaje jeszcze Adam, tajemniczy właściciel pensjonatu, z tragiczną historią, którego Paula poznaje na wyjeździe. Ten mężczyzna może być konkurencją dla Igora, może też stać się prawdziwym przyjacielem. 

Autorka stworzyła historię równie barwną jak pierwsza część. Choć opowieść jest bardzo zagmatwana i wielowątkowa, to jak najbardziej możliwa i to sprawia, że czyta się ją z przyjemnością. Dwoje kochających się ludzi w sieci niedopowiedzeń i wątpliwości. Świetna kontynuacja, która zamyka wszystkie sprawy i daje pełen pogląd na sytuację. Czytając ją na pewno się nie zawiedziecie. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Znają końcówkę poprzedniej części oraz patrząc na tytuł, od razu nasuwa się zarys fabuły. Po tym, jak jego tajemnica ujrzała światło dzienne, Paulina w poczuciu zdrady wyjeżdża, by w spokoju i z dala od naciskającego ją Igora przemyśleć ich związek. W urokliwym Karpaczu poznaje Adama – mężczyznę, którego życie boleśnie doświadczyło. Jednak czy Paulina da drugą szansę Igorowi, a może to Adam będzie dla niej lekiem na całe zło?

Magdalena Krauze napisała powieść, która pokazuje, jak ważna w związku jest rozmowa i przestrzeń osobista, taka chwilowa ucieczka z dala od wszystkiego, by nabrać dystansu. Oczywiście nie chodzi mi dosłownie o ucieczkę, jaką zaserwowała Paulina Igorowi, ale o coś, co będzie tylko nasze, coś, co pozwoli wyciszyć się i poukładać myśli. A może w tej swojej przestrzeni znajdziemy bratnią duszę? Kogoś podobnego do nas, przyjaciela? 

„Zaufaj mi jeszcze raz” to trochę współczesna bajka o facecie idealnym, męskim, ale umiejącym drobnym gestem rozmiękczyć serce i kobiecie, która w swojej impulsywności przypomina większość z nas — co w sercu to na języku, a potem dopiero przychodzi refleksja. Kontynuacja tak jak i pierwsza część, czyli „Czekałam na ciebie” są utrzymane w tym samym klimacie delikatnego romansu z dużą dozą humoru. Niektóre sceny rozczulają, inne powodują uśmiech, cóż powiedzieć więcej — idealna kombinacja na jesienne słoty.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Paulina po przypadkowym i nieoczekiwanym spotkaniu ucieka do Karpacza. Igor nie powiedział jej wszystkiego. Być może nawet ją oszukał, a ona nie tak wyobrażała sobie związek. Mężczyzna wyrzuca sobie zatajenie i odkładanie wyznania prawdy na później...teraz może być już za późno....

 

Jak często uciekamy przed rozmową, przed prawdą i przed tym czego nie da się uniknąć. Zaszywamy się z dala od ludzi, zwłaszcza tych bliskich, zamykamy w swoich racjach nie dając dojść do głosu rozumowi. Kierujemy się emocjami, a to nie zawsze dobry doradca. Dobrze w takim momencie trafić na osobę, która nas wysłucha, przedstawi sytuację z innej strony i namówi do rozwiązania zaistniałej sytuacji poprzez zwykłą, spokojną rozmowę. Byleby tylko nie było za późno. Potem pozostanie jedynie żal i pustka. 

Bohaterka powieści musi "dojrzeć" do takich wniosków, ale czy wybaczy? Zaufanie można budować, pielęgnować przed lata, a jedno wydarzenie to niszczy. Czy warto budować je od nowa? 

Kolejna część losów Pauliny i Igora, z narracja prowadzoną naprzemiennie, chociaż wydaje mi się, że tej od strony damskiej jest więcej, ciekawe dlaczego ?? Przyjemna powieść obyczajowa, którą dobrze się czyta. Jest to wznowienie, więc być może ktoś już zna tę historię.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Co się może stać,gdy dwoje dorosłych kochających się ludzi nie potrafi ze sobą szczerze porozmawiać? Nie może z tego wyjść nic dobrego, a każde kolejne niedopowiedzenie pogłębia problem ?. Czy Paulina i Igor w końcu się dogadają i wszystko sobie wyjaśnią?

Z tej książki idzie jeden ważny morał! Rozmawiamy ze sobą! Bo odkładanie rozmowy na później nie daje nic dobrego

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przyznam, że nie mogłam się doczekać aż sięgnę po kontynuację losów Pauliny i Igora.   Po tym, co wydarzyło się na koniec części pierwszej, główna bohaterka czuje się oszukana i nie chce nawet słyszeć o Igorze. Postanawia więc wyjechać sama na urlop do Karpacza. Tam na jej drodze staje Adam, który sprawi, że Paulina spojrzy na swoją sytuację z innej strony.   W tym czasie Igor będzie wychodził z siebie, że jego dziewczyna nawet nie chce z nim porozmawiać by to wszystko wyjaśnić. A mają sobie bardzo dużo do wyjaśnienia. Mężczyzna stara się ze wszystkich sił nawiązać z Pauliną kontakt.   Czy ucieczka zawsze jest dobrym rozwiązaniem? Czy główni bohaterowie dojdą do porozumienia? Jak zakończą się ich losy?   Przyjemnie było powrócić do dalszych losów Pauliny i Igora, zwłaszcza po zakończeniu pierwszego tomu. Byłam ogromnie ciekawa co dalej, oraz jak zareaguje główna bohaterka.   Paulina po tym, co usłyszała na własne uszy zachowała się tak jak na kobietę przystało. Czyli ona już wszystko wie i nie potrzebuje żadnych wyjaśnień bo tu nie ma co tłumaczyć. Nie chce znać Igora, nie chce z nim rozmawiać ani widzieć go na oczy, stąd pomysł na wyjazd do Karpacza.   Igor wie, że zrobił błąd, mógł już na samym początku ich związku naświetlić tę sprawę i uniknąłby takiej sytuacji. Niestety czasu nie cofnie, teraz musi zrobić wszystko by kobieta zechciała go wysłuchać.   Może i na początku tej części jest zabawa w kotka i myszkę. Ona ucieka, aon próbuje ją złapać i tu muszę przyznać, że troszeczkę mi się to już zaczynało nudzić. Cały czas czekałam na rozwiązanie tego nieporozumienia, byłam ciekawa jak w ogóle mogło do tego dojść.   Tu mnie autorka zaskoczyła bo takiego obrotu spraw to się nie spodziewałam. Tak namieszała, że chyba nikt by tego nie przewidział.   W tej powieści pokazane jest jak niedoceniany tego co mamy. Zazwyczaj zaczynamy patrzeć na wszystko inaczej dopiero jak coś stracimy. Główna bohaterka gdyby nie historia Adama prawdopodobnie nigdy nie spojrzałaby na swoją sytuację z innej perspektywy.   Książkę czyta się dosyć szybko i przyjemnie. Autorka ma bardzo lekki styl pisania i oszczędza czytelnikowi długich i męczących opisów. Wszystko jest naprawdę świetnie opisane, aż chce się rzucić wszystko i tylko czytać.   Jeśli nie czytaliście tej serii to koniecznie musicie nadrobić, a ja zdradzę wam w tajemnicy, że niebawem napiszę swoją opinię o trzecim tomie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciąg dalszy perypetii bohaterów książki "Czekałam na ciebie". Szybko i lekko się czyta.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Paulina w swym bólu zapomniała, że "Nie jest sztuką iść. we dwoje, kiedyś świeci słońce. Sztuką jest brnąć razem pod wiatr. ... W związku najważniejsza jest komunikacja" (cytat z pierwszej części). Nie pozwalając na wyjaśnienia Igora, wyjeżdża. Jednak przyjaciele oraz nowi znajomni próbują przemówić jej do rozumu, pokazać jaśniejszą stronę życia. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)