Zesłana miłość. Cień od wschodu, tom 1

„Tak. Miłość to sprawa umiejętności”.

Pierwszy tom cyklu “Cień od wschodu” od pierwszych stron całkowicie przykuł moją uwagę. Niepokojące ludzkie losy, a w tle prawda historyczna. Justyna jest młodą, zaradną, temperamentną, serdeczną dziewczyną. Razem z bratem Michałem, tuż po powstaniu styczniowym zostają zesłani w głąb Rosji. Jeszcze przed ruszeniem na tułaczkę, poznaje Cecylię i Edmunda, kochające się małżeństwo z małym synkiem. Młoda kobieta jest coraz bardziej zafascynowana Edmundem, tym z jakim szacunkiem i czułością odnosi się do żony. Zaczyna odczuwać coś na kształt zazdrości. Swoje uczucia przelewa na papier, tworząc opowieść o Niceforze Czernichowskim – jednym z pierwszych Polaków na Syberii. Skazańcy zostawiają za sobą wszystko, co znane, dobre i miłe ich sercom, przed nimi podróż w nieludzkich warunkach, w nieznane…

Z przyjemnością i zainteresowaniem oddałam się lekturze. Akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Fabuła toczy się dwutorowo, czasy tuż po klęsce powstania styczniowego, los skazańców i opowieść o Niceforze Czernichowskim. Ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie, podróż w nieznane w koszmarnych warunkach i wolę walki o przetrwanie. Autorka ma przyjemne, lekkie, barwne, naturalne pióro. Wyraźnie czujemy dbałość o szczegóły, ogromną wiedzą historyczną, która idealnie współgra z fikcją literacką. Bohaterowie zajmująco ukazani, różne, złożone osobowości. Do większości z nich poczułam sympatię.

Nie jest to łatwa opowieść. Ludzkie, niepokojące, trudne, pełne dramatycznych chwil losy. Pragnie wolnej, niepodległej ojczyzny, różne poglądy. Upadek powstania styczniowego nasilił represje zaborców, wielu Polaków zostało zesłanych na wygnanie. Naszym bohaterom towarzyszymy przez trwającą długie tygodnie, w koszmarnych warunkach podróż w głąb Rosji, na nieludzką ziemię. Zbliżająca się Syberia, jej klimat, panujące tam warunki nie wróżą niczego dobrego. Piękne, naturalne, bardzo realne opisy mijanych krajobrazów, przepychu i potęgi przyrody.

Wartościowa, mądra, przykuwająca uwagę powieść, w której obyczajowość, romansowość idealnie współgra z prawdą historyczną. Z niecierpliwością czekam na kontynuację. Bardzo polecam! Tatiasza i jej książki :) 

,,Zesłana miłość" pierwszy tom cyklu ,,Cień od wschodu" Katarzyna Maludy, wydawnictwo Replika.

Autorka zabiera nas do czasów po powstaniu styczniowym, gdy odbywają się zsyłki Polaków na Sybir. Poznajemy tu Justynę i jej brata Mariana, którzy w pociągu spotykają małżeństwo Edmunda oraz Cecylię, z ich małym synkiem. 

Podróż okazuje się bardzo trudna i wymagająca, a wsparcie i pomoc współtowarzyszy podróży na wagę złota. Justyna zaczyna darzyć uczuciem Edmunda, jednocześnie zazdroszcząc Cecylii, a swoją frustrację przelewa na papier pisząc powieść.

Autorka bardzo dobrze oddała w książce tamte czasy, które były bardzo trudne i pełne łez oraz wyrzeczeń. Zostało tu dobrze przedstawione całe tło historyczne, z drobnymi detalami, dzięki czemu bardzo dobrze został oddany klimat, emocje, uczucia jakie towarzyszyły osobą podczas podróży. Patriotyzm, tęsknota za ojczyzną, a jednocześnie wolą przetrwania i przeżycia jest nieodzownym towarzyszem podróżnych. Zmierzają ku obcemu, nieznanemu, tak naprawdę nie wiedzą co przed nimi i co ich czeka. Jednak mają bardzo duża nadzieję, że ułożą sobie życie i będzie ono spokojne, dostatnie. 

Książka dostarcza całą gamę emocji od strachu, niepewności, zmartwienia, cierpienie fizyczne jak i psychiczne, po skryte uczucia jakimi jest miłość, przyjaźń, bezinteresowna pomoc.

Całą historię przeplatają fragmenty powieści pisanej przez Justynę, gdzie poznajemy burzliwe losy Nicefora, który również jest zesłany na Syberię. I tu miałam trochę z tym problem, gdyż te wzmianki nie do końca mnie przekonały i zaintrygowały. 

,,Zesłana miłość" jeśli lubisz książki z dobrym tłem historycznym, jednocześnie spowitym nutą miłości to ta książka jest dobrym wyborem. A ja czekam na kontynuację.

,,Zesłana miłość" to pierwszy tom serii ,,Cień od wschodu" autorstwa Katarzyny Maludy. Jest to powieść historyczna, która przenosi nas w czasy XIX wieku. Po powstaniu styczniowym Justyna i jej brat Marian zostają zesłani na Sybir. Nie mają innej rodziny, więc muszą liczyć tylko na siebie. W trakcie podróży poznają innych zesłańców, którzy zostali wyrwani z rodzinnych gniazd. Jeszcze przed wyruszeniem na tułaczkę, poznają Cecylię i Edmunda - małżeństwo z małym synkiem. Justyna zaczyna pisać książkę, aby oddalić myśli o tym co ich tam czeka i o Edmundzie, który jest poza jej zasięgiem. Przez długi czas towarzyszymy bohaterom w koszmarnej podróży. Warunki były tak ciężkie, że nie wszystkim udało się dotrzeć do celu.

W książce przeplatają się dwa wątki - życie zesłańców i powieść pisana przez główną bohaterkę.

Książka wzrusza i skłania do refleksji nad wartościami, które mamy na co dzień. Opowiada o tęsknocie za domem, niespełnionej miłości i wewnętrznej sile. Nie jest to lekka lektura. Dużo w niej dramatycznych momentów i trudnych emocji. Skomplikowane relacje między ludźmi, podróż w nieznane i i walka o przetrwanie. Autorka ukazuje losy zesłańców z dużą wrażliwością i dbałością o realia historyczne.