Zima w Małej Przytulnej
Witkiewicz Magdalena

Mała Przytulna to urokliwa miejscowość, w której czas płynie inaczej. Jej mieszkańcy są pogodni i życzliwi, a każdy z nich ma swoją własną, niepowtarzalną historię. W kolejnej, trzeciej już odsłonie cyklu Magdaleny Witkiewicz z tą uroczą miejscowością odwiedzamy Małą Przytulną zimą, w okresie świątecznym. W tym niezwykłym czasie w miasteczku dzieje się wiele ciekawych rzeczy.

Magia tego bajkowych dni przenika serca mieszkańców, sprawiając, że nie marzenia stają się rzeczywistością, a życie niektórych z nich bardzo się zmienia. Oto milczący dotąd odludek okazuje się całkiem  sympatycznym człowiekiem, zgryźliwy, nieprzystępny lekarz odzyskuje ludzką twarz, osamotnieni znajdują przyjaciół, potrzebujący otrzymują bezinteresowną pomoc, a samotni miłość… Takie to świąteczne cuda dzieją się w Małej Przytulnej.

A w tej malowniczej miejscowości, pięknej jak świąteczne pocztówki, rej wodzi córka Laury, Gabrysia, niezwykle rezolutna i przesympatyczna młoda osóbka. Ona, swoją niebywałą dziecięcą intuicją, wyczuwa, czego potrzeba jej mieszkańcom, by czuli się potrzebni i szczęśliwi. To ona  staje się swoistą wróżką, dobrym duszkiem rozsiewającym radość i mądrość. Jej świąteczne życzenia przekazywane na kartkach pocztowych są unikalne i poruszające, dodając powieści dodatkowego uroku. To wspaniałe odniesienie do tradycji przesyłania życzeń, które powoli odchodzi w zapomnienie.

Nie brak w powieści i innych ciekawych postaci,  których nie sposób nie polubić. A wśród nich są urocze, starsze panie bibliotekarki, Balbina, Malwina i Halina, każda ze swoją historią. Oto Laura, która staje przed nowym wyzwaniem w swoim życiu, dalej Jadwiga oraz zabawni gości z Francji, żywiołowi i hojni. Jest i nowa mieszkanka Przytulnej, Basia i jej syn, młody amator szachów, Antek, znajdujący tu przyjaciół, jeszcze pan Kazimierz, doktor Maryński i kilku innych. Każdy z tych bohaterów naprawdę świetnie przedstawiony, bardzo autentyczny, naturalny w swych przeżyciach, taki, z którym każdy z nas może się łatwo utożsamić.

Nie tylko sympatyczni bohaterowie są siłą tej powieści. Książka jest przecież napisana w ciepłym i ujmującym stylu, a jej dopracowana fabuła, pełna różnych perypetii,  z wątkami miłosnymi, humorem,  sprawia, że historia staje się pełna życia. Niejako przy okazji snucia opowieści o tym bajkowym miasteczku  Magdalena Witkiewicz  porusza wiele ważnych tematów, takich jak: miłość, przyjaźń, rodzina, spełnienie marzeń. Autorka udowadnia, że nawet w najbardziej zwyczajnych sytuacjach można znaleźć magię i piękno. Szczególnie zaś Święta Bożego Narodzenia stają się pretekstem do celebrowania bliskości i chwil z najbliższymi, przypominając nam, by nie tracić z życia ani chwili.

"Zima w Małej Przytulnej" to niezapomniana podróż w bajkową atmosferę przyjaźni, miłości, radości, nasycona świątecznymi aromatami i klimatycznymi widokami,  Ta książka otuli cię jak najcieplejszy kocyk, rozgrzeje jak filiżanka ulubionego napoju, podniesie na duchu, ukoi, pokrzepi, ale i skłoni do refleksji nad najważniejszymi, życiowymi wartościami.

Gorąco polecam tę książkę wszystkim miłośnikom świątecznych opowieści pełnych ciepła i magii. "Zima w Małej Przytulnej" to idealna lektura na zimowe wieczory. To książka, która rozpali serce i sprawi, że poczujesz się lepiej.

 

 

 

 

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Bardzo sobie cenię opowieści jakie na papier przelewa pisarka, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok zimowo - świątecznej powieści - "Zima w Małej Przytulnej" będącej trzecim tomem serii #małaprzytulna. Bohaterów tego cyklu poznałam już przy okazji dwóch poprzednich części i bardzo ich polubiłam, dlatego powracając do Małej Przytulnej miałam wrażenie jakbym wybrała się w odwiedziny do dobrych przyjaciół żeby sprawdzić co u nich nowego słychać. Książki z tej serii najlepiej czytać w odpowiedniej kolejności żeby zrozumieć wszelkie zależności oraz ciąg przyczynowo - skutkowy wszystkich wydarzeń. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko, ja pochłonęłam ją w jeden wieczór i muszę przyznać, że z wielkim smutkiem odkładałam ją na półkę. Fabuła została w bardzo interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie zostali naprawdę świetnie wykreowani. To niezwykle autentyczne i barwne postaci, które tak jak my popełniają błędy, postępują pod wpływem emocji, zmagają się z różnymi problemami, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Historia przedstawiona jest z perspektywy kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, a tym samym lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to świetny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji. Są tutaj bohaterowie dobrze mi już znani i muszę przyznać, że z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam to jakie zmiany zachodziły w ich życiu, a tych tutaj naprawdę co nie miara oraz tacy, którzy dopiero od niedawna przeprowadzili się do Małej Przytulnej i próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Bohaterowie tej historii borykają się z najróżniejszymi problemami, mają swoje tajemnice, a ich losy w bardzo interesujący sposób splatają się ze sobą w Małej Przytulnej, która urzekła mnie swoim niepowtarzalnym i małomiasteczkowym klimatem, gdzie wszyscy się znają i chętnie sobie pomagają - uwielbiam takie społeczności! Wiele wątków mnie tutaj pozytywnie zaskoczyło, a w szczególności historia Balbiny oraz Doktora. Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich sprawiając, że ta historia staje się jeszcze bardziej prawdziwa. W książce znalazłam wiele uniwersalnych prawd oraz pięknych wartości, którymi powinniśmy się kierować w codziennym życiu i które skłoniły mnie samą do refleksji nad własnym życiem. Cudownie było powrócić do Małej Przytulnej i jej mieszkańców, ale jednocześnie bardzo mi smutno, że to już koniec tej niesamowitej podróży. Mam jednak cichą nadzieję, że autorka pokusi się kiedyś o napisanie dalszych losów bohaterów. Bardzo polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ile już świątecznych książek macie za sobą? Ja właśnie mam na koncie pierwszą i jest nią „Zima w Małej Przytulniej” Magdaleny Witkiewicz. Sięgnęłam po tę książkę, bo chciałam w tym roku rozpocząć maraton książek świątecznych od powieści, która na pewno mi się spodoba. Tym właśnie sposobem wybrałam powieść autorki, po której książki zawsze sięgałam w ciemno, bo uwielbiam jej twórczość. Tak więc zapraszam na recenzję tej pięknej świątecznej książki! 

W miejscowości Mała Przytulna panuje piękna mroźna zima. Przed domem Gabrysi stoi przystrojona choinka rozświetlająca ogród przez cały rok. Zagraniczni goście postanowili odwiedzić tę małą miejscowość, dzięki czemu na jej ulicach można usłyszeć język Balzaca, który przez kłótnie francuskich przybyszów, został wzbogacony o niecenzuralne słowa. Mimo wszystko wokół mieszkańców Małej Przytulniej (i tych starszych i młodszych) rozkwita miłość. Jak dalej potoczą się losy mieszkańców tej małej miejscowości podczas pięknej zimy, kiedy Święta Bożego Narodzenia zbliżają się wielkimi krokami?

W książce narracja prowadzona jest w pierwszej osobie. Na samym początku znajduje się spis postaci, których z początku może się wydawać, że jest ich dużo. Każdy z nich ma inną osobowość, ale nikt nie jest sobie obcy, bo akcja w książce dzieje się w małej miejscowości, gdzie wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą. Rozdziały są krótkie i są one zatytułowane imionami bohaterów, o których jest dany wątek. Oprócz tego, przed przeczytaniem każdego rozdziału, znajdują się ciekawostki historyczne, legendy oraz tradycje wigilijne przeróżnych krajów. Niektóre z nich wydawały się bardzo interesujące, inne dziwaczne, a jeszcze inne piękne, szczególnie legenda o biednej Ukraince, która nie miała pieniędzy na to, aby przystroić swoją choinkę, jednak na drugi dzień zobaczyła ją pięknie przystrojoną pajęczynami. Dlatego też do dzisiaj w tym kraju wiesza się na choinkach pajęczyny. Muszę jeszcze wspomnieć, że książka ta jest pięknie wydana, oprócz bardzo ładnej świątecznej okładki, ma w środku równie ładne świąteczne rysunki, które umilają czytanie i tworzą przyjemną świąteczną atmosferę.

Teraz skupmy się na fabule książki. Jak już wspomniałam wcześniej, akcja dzieje się w małej miejscowości, gdzie wszyscy się znają. Ludzie tam są wobec siebie bardzo życzliwi, nawet jeśli z początku wydają się gburowaci. Jest to wielowątkowa powieść, w której występują wątki miłosne. Najbardziej spodobał mi się ten o starszej pani, która na Facebooku odnalazła swoją miłość z przeszłości. Są też wątki przyjaźni przeróżnych osób, tych, którzy przyjaźnią się od lat oraz tych, którzy dopiero zaczynają się ze sobą przyjaźnić. W książce tej jest wiele dialogów, które zawierają mnóstwo mądrości życiowych. Niektóre z nich są zabawne, szczególnie te z udziałem trzech starszych pań bibliotekarek. Najbardziej podobały mi się monologi małej, ale jak na swój wiek bardzo mądrej Gabrysi, która przychodziła na pocztę wspólnie „pomilczeć” z pracującym tam panem, którego nazywano „Mrukiem”.

„Zima w Małej Przytulniej” jest piękną, przyjemną świąteczną powieścią, w której znajdziecie wątki miłosne oraz przyjaźni. Ze względu na przyjemny i czasem zabawny styl pisania autorki, książkę tę czyta się błyskawicznie! Oprócz tego, podczas tej lektury można się zrelaksować i poczuć klimat Świąt, które są już coraz bliżej. Bardzo polecam tę książkę każdemu i gwarancję Wam, że miło spędzicie z nią czas!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

ZIMA W MAŁEJ PRZYTULNEJ to trzeci tom serii MAŁA PRZYTULNA, w której poczujecie powiew mroźnej zimy i klimat nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia.

 

Magdalena Witkiewicz w zabawny i jakże przyjemny sposób opowiedziała mi dalsze losy moich ulubieńców, oprószając to magiczne i uroczne miejsce śniegiem oraz atmosferą zbliżających się świąt. Ciekawym smaczkiem okazały się wprowadzone do fabuły nowe, barwne postacie, których losy równie szybko skradły moje serce.

 

Mam nadzieję, że autorka jeszcze wróci do Małej Przytulej, bo bardzo zżyłam się z bohaterami i nie chcę jeszcze kończyć tej serii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tytuł recenzji:

𝗨𝗿𝗼𝗸𝗹𝗶𝘄𝗲 𝗺𝗶𝗲𝗷𝘀𝗰𝗲

𝑀𝑜ż𝑒𝑠𝑧 𝑏𝑦ć 𝑡𝑦𝑚, 𝑘𝑖𝑚 𝑡𝑦𝑙𝑘𝑜 𝑧𝑒𝑐ℎ𝑐𝑒𝑠𝑧. […] 𝑛𝑎 𝑠𝑎𝑚𝑦𝑚 𝑝𝑜𝑐𝑧ą𝑡𝑘𝑢 𝑗𝑒𝑠𝑡𝑒ś𝑚𝑦 𝑑𝑜𝑘ł𝑎𝑑𝑛𝑖𝑒 𝑡𝑎𝑐𝑦 𝑠𝑎𝑚𝑖. 𝐺łó𝑤𝑛𝑖𝑒 𝑜𝑑 𝑛𝑎𝑠 𝑧𝑎𝑙𝑒ż𝑦, 𝑗𝑎𝑘 𝑡ę 𝑐𝑧𝑦𝑠𝑡ą 𝑘𝑎𝑟𝑡𝑘ę 𝑧𝑎𝑝𝑖𝑠𝑧𝑒𝑚𝑦. 

Czy można sobie wyobrazić piękniejszą historię i dodatkowo tak cudnie wydaną? Wspaniale skomponowaną  jak perfumy Laury, bo będzie ona pasowała każdemu, kto po nią sięgnie. Magiczna okładka, wspaniałe grafiki, a wszystko uzupełnione o opisy zwyczajów świątecznych w innych krajach rozpoczynające każdy kolejny rozdział.  Miałam z tą książką niesamowity flow jak stąd do gwiazd i z powrotem. Podczas czytania Zimy w Małej Przytulnej ogarnęła mnie taka euforia, że zupełnie straciłam kontakt z rzeczywistością.

Powieść Magdaleny Witkiewicz to przepiękna historia, która wywołała we mnie mnóstwo pozytywnych emocji. Ta książka całkowicie podbiła moje serce, sprawiła, że podczas czytania uśmiech nie schodził mi z twarzy,  lecz nie zabrakło w niej również chwil wzruszeń. Cały czas miałam wrażenie, że przebywam w Małej Przytulnej wraz z bohaterami powieści, czułam się tam miło i bezpiecznie, jak wśród przyjaciół. Mieszkańcy Małej Przytulnej to ludzie niepozbawieni wad, ale z sercem na dłoni. Boczą się czasem na siebie i obrażają, ale gdy trzeba, biegną z wyciągniętą ręką, by udzielić pomocy. Takie powieści to prawdziwy plasterek miodu na bolące serce, które po zakończeniu lektury boli jakby mniej.  𝑇𝑜 𝑐ℎ𝑦𝑏𝑎 𝑛𝑖𝑒 𝑗𝑒𝑠𝑡 𝑡𝑎𝑘𝑖𝑒 𝑐𝑧𝑎𝑟𝑛𝑜-𝑏𝑖𝑎ł𝑒. 𝑃𝑜 𝑝𝑟𝑜𝑠𝑡𝑢 𝑐𝑧𝑎𝑠𝑒𝑚 𝑗𝑒𝑠𝑡𝑒ś𝑚𝑦 𝑠𝑜𝑏𝑖𝑒 𝑝𝑜𝑡𝑟𝑧𝑒𝑏𝑛𝑖 𝑛𝑎 𝑗𝑎𝑘𝑖𝑚ś 𝑒𝑡𝑎𝑝𝑖𝑒 ż𝑦𝑐𝑖𝑎, 𝑑𝑢ż𝑜 𝑠𝑖ę 𝑜𝑑 𝑠𝑖𝑒𝑏𝑖𝑒 𝑢𝑐𝑧𝑦𝑚𝑦, 𝑎 𝑝𝑜𝑡𝑒𝑚 𝑠𝑖ę 𝑟𝑜𝑧𝑠𝑡𝑎𝑗𝑒𝑚𝑦. 𝐼 𝑡𝑜, 𝑛𝑖𝑒 𝑗𝑒𝑠𝑡 𝑝𝑟𝑧𝑦𝑘𝑟𝑒, 𝑏𝑎𝑟𝑑𝑧𝑖𝑒𝑗 𝑛𝑜𝑠𝑡𝑎𝑙𝑔𝑖𝑐𝑧𝑛𝑒. 𝑍𝑚𝑖𝑎𝑛𝑦 𝑠ą 𝑛𝑖𝑒𝑢𝑛𝑖𝑘𝑛𝑖𝑜𝑛𝑒, 𝑎𝑙𝑒 𝑑𝑧𝑖ę𝑘𝑖 𝑛𝑖𝑚 𝑚𝑜ż𝑒𝑚𝑦 𝑠𝑖ę 𝑟𝑜𝑧𝑤𝑖𝑗𝑎ć… Obyśmy spotykali  jak najwięcej dobrych ludzi na tym świecie, którzy pomogą wnieść do naszego życia coś wyjątkowego.

Na Małą Przytulną spadł śnieg, chociaż to dopiero początek listopada. Co prawda do świąt zostało jeszcze sporo czasu, ale śnieg mieszkańcom kojarzy się nieodmiennie ze świętami.  Niektórzy z nich są bardzo zadowoleni z pojawienia się zimy, a inni niekoniecznie. Jedni bardzo się cieszą, a inni marudzą. Nawet Gabrysia, która przeważnie ze wszystkiego jest zadowolona, tym razem ma minorowy nastrój. Anatol się zakochał i nie ma dla niej już tyle czasu, co kiedyś, przyjaciel Tomek wyjechał na studia, a mama, chociaż Gabrysia wie, że ją kocha, to oprócz niej ma do kochania jeszcze męża. Dziewczynka nie ma, z kim wymieniać swoich spostrzeżeń, więc wybiera się na pocztę pomilczeć, bo starszy pan, nowy pracownik jest gburem i z nikim nie rozmawia. Rezolutna Gabrysia uznała, że jak ma pomilczeć to tylko z kimś takim. Dziewczynka jednak nie byłaby sobą, gdyby, chociaż chwilę potrafiła siedzieć w ciszy i nic nie mówić. „Milczy”, więc prowadząc egzystencjalne rozważania.  Komentuje wszystkie zdarzenia w Małej Przytulnej. Czy monolog nad wyraz inteligentnej i sympatycznej dziewczynki roztopi lód w sercu gburowatego człowieka?

Będzie w Małej Przytulnej się działo, oj będzie. Miejscowość się rozrasta i niedługo ilość mieszkańców stanie się nieadekwatna do nazwy, co nie oznacza, że każdy nowy przybysz nie znajdzie tu dla siebie miejsca. Mała Przytulna zapewni mu nie tylko miejsce na ziemi, ale też w sercach innych. Każdy z bohaterów ma swoją historię, którą nie ma ochoty dzielić się z innymi, ale gdy to zrobi, to przysłowiowy kamień spada mu serca i z ramion, bo gdzie jak gdzie, ale w gronie życzliwych osób rada zawsze się znajdzie.

W Małej Przytulnej czułam się jak w domu wśród dawno niewidzianych przyjaciół. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo za nimi tęskniłam i jak dobrze było znów się z nimi spotkać. Piękna ciepła opowieść o przyjaźni, która nigdy nie zawodzi, miłości tak wielkiej, że góry byłaby w stanie przenosić, pełna życzliwości wspaniałych emocji. Cudownie było kolejny raz spotkać się z bohaterami Małej Przytulnej z rezolutną dziewczynką Gabrysią na czele. Dzieckiem,  które potrafi swoją empatią i mądrością rozpuścić lód nawet w najbardziej zatwardziałym i zamarzniętym sercu.

Ta historia jest tak piękna i optymistyczna, że czytanie jej w okresie przedświątecznym będzie idealnym wyborem. Mała Przytulna to nazwa miejscowości, w której dzieją się rzeczy niesamowite, wręcz magiczne, bo mieszkają w niej wyjątkowi ludzie, którzy przygarną każdego, kto tego potrzebuje. Nazwa miejscowości ma także znaczenie metaforyczne. Każdy z nas potrzebuje przytulenia, ciepła drugiego człowieka, dobrego słowa, ale zarazem możemy takie przytulenie komuś innemu podarować, nawet, wtedy, gdy go nie szukał, bo nie zdawał sobie sprawy, że tego przytulenia właśnie potrzebował.

Opuszczam Małą Przytulną z wielkim żalem, ale zarazem z poczuciem dobrze spędzonego czasu. Na pewno jeszcze kiedyś tam wrócę, bo mam ochotę poznać historię wszystkich bohaterów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mała Przytulna to mała miejscowość gdzie każdy każdego zna. Teraz jak wskazuje tytuł zawitała do nich zima, a wielkimi krokami zbliżają się święta. Choć u Gabrysi choinka przed domem przyozdobiona w lampki jest cały rok, to teraz dziewczynka powiesiła na gałązkach kolorowe pierniczki. Ta dziewczynka nie ma towarzystwa do zabaw więc większość czasu spędza z dorosłymi, a jej buzia wręcz się nie zamyka.   Do miasteczka przyjeżdżają zagraniczni goście, którzy zostaną na dłużej. Balbina, jedna z bibliotekarek otrzymuje tablet w prezencie przedświątecznym, jednak czy podoła z jego obsługą?   Czy Gabrysia będzie miała w końcu kogoś do zabaw? Czy to możliwe, że największy mruk okaże się duszą towarzystwa? Co przyniosą Święta w Małej Przytulnej?   Po książki Magdaleny Witkiewicz sięgam zawsze w ciemno i wiem, że się nie zawiodę. Uwielbiam to jak lekko jest napisana historia, dosłownie się przez nią płynie. W tym przypadku to zabranie się za powieść autorki w ciemno trochę mnie zwiodło. Zupełnie nie wiedziałam, że jest to trzeci tom, oczywiście nie znam dwóch poprzednich. Myślałam, że to po prostu zimowo świąteczna historia.   Dużym plusem w tej książce jest rozpiska osób na samym początku z krótkim opisem, ci co pewnie znają tę serię nie potrzebowali tego, jednak dla mnie to było znaczne ułatwienie w rozeznaniu się kto jest z kim. Z drugiej strony ta lista postaci trochę mnie przeraziła, to ilu tam mamy bohaterów trochę mnie przytłoczyło i sprawiło, że nie raz ciężko mi się było połapać.   Jednak każda z tych postaci była wykreowana w najdrobniejszym szczególe. Najbardziej do gustu przypadła mi oczywiście Gabrysia. Ta urocza dziewczynka potrafi zagadać każdego. To jaka jest odważna i bezpośrednia nie raz wywoływało uśmiech na mojej twarzy. Postać Balbiny również mi się podobała, nie poddawała się i nie bała się nowinek technologicznych. Nauczyła się obsługi tabletu, oraz wszystkich aplikacji potrzebnych do nawiązania znajomości.   Autorka w tej historii pokazała nam, że każdy z nas bez względu na wiek zasługuje na miłość. A nie raz bywa tak, że dzieli nas od niej tylko jeden krok, wystarczy się odważyć i go postawić.   Czas przy czytaniu tej historii spędziłam bardzo przyjemnie, nawet jak czytałam tę książkę to już było trochę po świętach, choć za oknem dalej był śnieg. Bardzo podobało mi się, że wszyscy traktowali się jak jedna wielka rodzina, bez znaczenia czy ktoś przyjechał na tydzień, czy był tylko przejazdem. Ta powieść jest pełna ciepła i gwarantuje, że wywoła uśmiech na waszej twarzy.   Gorąco polecam, tylko nie bierzcie przykładu ze mnie i zacznijcie od pierwszego tomu. Ja mam w planach nadrobić dwa wcześniejsze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wczoraj skończyłam "Zimę w Małej Przytulnej". To trzecia część po Perfumerii i Zielarni. Poprzednie części bardzo mi się podobały, ta... no cóż, w zasadzie nie wiem, o czym była...

 

Stwierdzam to z całą pewnością, że to była książka o niczym.

Przepraszam moją kochaną Magdalenę Witkiewicz, której książki zawsze biorę w ciemno.

Tu się zawiodłam.

 

Ale mam nadzieję, że to jednorazowy incydent 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Czy to nie jest dziwne, że najbardziej kocham akurat to, co jest? Jakby świat mi dawał to, czego właśnie potrzebuję..."

Mała Przytulna to dobrze nam znane z cyklu "Mała Przytulna" piękne, urokliwe, niewielkie miasteczko, które otaczają wzgórza. Tym razem zimowy, mroźny, okryty śniegiem krajobraz. Małomiasteczkowa społeczność, życzliwie nastawieni ludzie, spokój, czas jakby wolniej płynął. Zwykli ludzie i życie, które nie zawsze jest łaskawe, wciąż zachodzące zmiany. Czy na lepsze? Do dobrze nam znanych bohaterów dołączają nowe postacie. Tym razem na plan pierwszy wysuwa się Gabrysia, po dziecięcemu radosna, bezpośrednia, ciekawa wszystkiego, co ją otacza.

Zimowa aura, świąteczne aromaty, emocje. Autorka z łatwością wręcz czułością oddaje uczucia, wewnętrzne rozterki, zmagania i porywy serca naszych bohaterów. A oni sami zajmująco ukazani to zwykli, niezwykli w swej prostocie ludzie, czasami mijamy takich w naszej codzienności. Pozytywni, zakręceni, nietuzinkowi, swojscy. Moje serce całkowicie skradła Gabrysia, rezolutna, cudowna dziewczynka.

Przez powieść się płynie. Pisarka dotyka trudnych, złożonych problemów dotyczących niejednego z nas. Życie w zgodzie z samym sobą, akceptacja, wzajemne wsparcie, chwile pełne radości i te gorsze smutne, trudne. Targające emocje, złość, bezradność, strach. Piękno przyjaźni, małomiasteczkowa społeczność, gdzie wszyscy wszystko o sobie wiedzą i mogą na siebie liczyć. Miłość, która w tej części gra pierwsze skrzypce i może zdziałać cuda. Pięknie to wyszło!

Klimatyczna, świąteczno - zimowo, ciepła, refrakcyjna, mądra, okraszona dobrym humorem opowieść. Czytanie od początku do końca było ogromną przyjemnością, i to cudowne wydanie, niezmiennie pozostaję w zachwycie. Czekam na dalsze perypetie mieszkańców Małej Przytulnej. Serdecznie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)