Złodziejka książek
Markus Zusak

Jeżeli ktoś szuka książki która zapada głęboko w pamięć to jest to właśnie "Złodziejka książek".Od początku do końca czytałam ją z zapartym tchem. Niezwykle istotnym aspektem, dodającym jej trochę "niesamowitości" jest fakt że wszystkie wydarzenia opisane są przez Śmierć. Dostarcza pełną gamę emocji jaką jesteśmy w stanie sobie wymyślić. Poznamy bohaterów, a głównie małą dziewczynkę, którzy zmuszeni byli żyć w cieniu II Wojny Światowej i podejmować niezwykle trudne decyzje. Złodziejka książek to naprawdę wartościowa książka, która w niezwykły sposób potrafi pokazać co naprawdę w życiu się liczy się w życiu. Polecam serdecznie, nie pożałujecie.

„Złodziejka książek" opowiada o wojnie widzianej oczami zwykłego człowieka, ale również o dziewczynce, która straciła brata i matkę, a zyskała miłość i prawdziwą rodzinę.
Ciężko mi powiedzieć cokolwiek o tej książce, ponieważ w przeciwieństwie do innych jej czytelników, ani mnie ona nie zachwyciła ani nie zawiodła. Napisano ją w ciekawy i prosty sposób, a narracja pod postacią Śmierci okazała się być świetnym pomysłem, jednak historia ta przez 3/4 książki prawie wcale mnie nie wciągnęła. Dopiero ostatnie sto stron sprawiło, że zaciekawiłam się dalszymi losami naszych bohaterów. Szkoda tylko, że tak późno...

Aleksandra

Jedna z najpiękniejszych książek, jakie czytałam. Niby przeznaczona jest dla młodzieży, ale moim zdaniem to jedna z tych uniwersalnych opowieści, które trafią do każdego, bez względu na wiek. Zapada w duszę i na długo nie pozwala o sobie zapomnieć. 

Zusak pisze o wojnie i śmierci w taki sposób, w jaki nikt jeszcze tego nie zrobił: chwytając za serce, wzruszając, przerażając, zaskakując i jednocześnie - dając poczucie ciepła, szczęścia i miłości. Mimo nieszczęść, na przekór złu, wbrew uprzedzeniom - "Złodziejka książek" pozostawia czytelnika z nadzieją.

Losy Liesel i jej rodziny oraz przyjaciół pełne są dramatów i nieszczęść, które przynosi wojna. Widzimy wojnę zaprezentowaną z punktu widzenia mieszkańców małego niemieckiego miasteczka - Niemców, którzy nie są nazistami, nie popierają polityki Hitlera - i płacą za to najwyższą cenę. 

Wiele zdań z tej książki pozostało mi w pamięci, bo pisana jest pięknym językiem, ale to jest szczególnie wymowne: "Okazja czyni złodzieja, ryzyko skłania do jeszcze większego ryzyka, chęć życia budzi do życia, a zadawanie śmierci powoduje coraz więcej śmierci..."

Rzadko zdarza mi się zachwycić książką, która jest ogłaszana hitem - ale w tym przypadku w pełni rozumiem, co skłoniło tyle osób do przeczytania jej. 

Nigdy nie wiem co napisać o takich książkach. Chciałabym ,,cudowna", ale czy to dobre słowo o tak trudnej historii? Już od pierwszych stron Autor nas nie oszczędza. Od razu rzuca na głęboką wodę i wystawia na spotkanie ze śmiercią. Śmierci, strat będzie jeszcze dużo w tej powieści. Ale będzie też przyjaźń, lojalność, pomoc, dziecięca zabawa. To wszystko osadzone w tak trudnych wojennych czasach. Czas pełnych strachu, głodu, ogromnej biedy. Co czyni jednak akurat tą książę tak wyjątkową? Narrator, zdecydowanie. I sposób piania. Opis jednej z ostatnich scen wyciska morze łez z oczu.

Do połowy książka była po prostu nudna i mocno się trudziłam, aby przez nią brnąć. Od połowy zrobiło się ciekawie i z chęcią śledziłam rozwój wydarzeń. Moim zdaniem język nie był zbyt dobry, składnia była na poziomie gimnazjum, a wykorzystane porównania były ciut nieudane. Nie mniej podoba mi się wątek z ukrywanym Max'em i zakochanym Rudy'm. Nie rozumiem popularności tej książki. Oceniam ją jako przeciętną.

Bardzo ładnie napisana książka. Autor bardzo dobrze poradził sobie z tym że narratorem jest śmierć. Akcja książki rozgrywa się w trudnych czasach, a opowieść o głównej bohaterce jest poruszająca. Bardzo miło mi się ją czytało. Polecam wszystkim>

Już dawno nie przeżywałam żadnej książki tak mocno. Pod koniec nie mogłam zapanować nad łzami. Tak bardzo przywiązałam się do bohaterów "Złodziejki... ",  zwłaszcza do Rudego, który całkowicie chwycił mnie za serce. 

Cała książka przypomina mi "Anię z Zielonego Wzgórza". Tytułowa złodziejka, Liesel Meminger,  jest sierotą, która trafiła do Hansa i Rosy Hubbermanów - swoich nowych, przebranych rodziców. Liesel jest złakniona słów. Głodna wiedzy. Początkowo,  jak Ania Shirley, ma problemy w szkole. Ma też przyjaciela,  Rudego, który się w niej podkochuje. Razem przeżyli wiele przygód, często bardzo niebezpiecznych. 

Rzeczą, która najbardziej odróżnia tę książkę od "Ani... " jest czas i miejsce akcji.  Druga wojna światowa,  hitlerowskie Niemcy. Wszędzie panujący nazizm, kult Hitlera, Hitlerjugend, obozy koncentracyjne, zabijani Żydzi, bombardowane miasta. 

Narratorem jest Śmierć. To ona rozpoczyna tę książkę w sposób tak niezwykle wciągający,  taki inny. W miarę upływu akcji nabiera się sympatii nawet do narratora, który ma większe serce od tak wielu ludzi,  skazujących innych ludzi na śmierć. 

W tej opowieści są też zabawne i urocze sceny,  które zapewne długo nie dadzą mi o sobie zapomnieć. Na koniec dodam jeszcze,  że będzie mi brakować tych uroczych niemieckich przekleństw ;-) 

WYŚMIENITA !!!!