Złodziejka

Ta książka to opowieść o pewnej piętnastolatce. Marika na ,,pierwszy rzut oka" nie daje się lubić. Czuć od niej chłód i dystans, ale im dalej, tym bardziej widać, że ta dziewczyna zakłada zbroję, ucieka przed światem, przed szkołą, przed rodzicami. Widziałam ją oczami autorki: z kapturem na głowie, słuchawkami odcinającymi od świata i tą pozorną twardością, pod którą ukrywa się samotna dziewczyna pełna lęków. Ale... jest takie miejsce, jej ,,prywatny azyl", w którym może schować się przed wszystkimi i który pozwala jej złapać oddech od trudnej codzienności. Jednak wszystko co dobre kiedyś się kończy... i w dodatku zaczyna wymykać się spod kontroli.

Podobało mi się, że autorka nie moralizuje, pokazuje za to prawdziwe mechanizmy szkolnych ,,układów": kto ma moc, kto się boi, a kto udaje, że nic go nie rusza. Ta cała ,,szkolna dżungla" jest oddana bardzo realistycznie - od wymuszeń po te niewinne, pierwsze zauroczenia. Są grupki, układy, sympatie, nienawiści i presja, żeby nie odstawać. I, muszę Wam powiedzieć, że z łatwością ,,umiejscowiłam" tam moją córkę - bo znalazłam tu też artystyczne klimaty, szydełkowanie, tworzenie... Marika trochę się w tym świecie obraca, więc patrzyłam na nią trochę jak na córkę...

Polecam.

Młodzieży, bo pokazuje, że każdy wybór niesie konsekwencje, ale też że da się znaleźć drogę powrotną, jeśli w końcu ktoś poda pomocną dłoń.

Chyba jednak bardziej rekomenduję ją rodzicom, bo pod tą prostą fabułą jest sporo momentów, które dają do myślenia. I fajnie pokazane jest tu jak bardzo młodzi potrzebują, żeby ktoś ich po prostu zauważył.

A czemu taki tytuł? Sami sprawdźcie, bo ma to swoje ciekawe wytłumaczenie w książce