Apartament w Paryżu
Guillaume Musso

Tak się jakoś złożyło, że dotąd nie sięgnęłam po żadną książkę Guillaume Musso, a po lekturze „Apartamentu w Paryżu” widzę, że przede mną bardzo przyjemne nadrabianie zaległości. Książka bardzo mi się podobała, chociaż czytając opis na okładce spodziewałam się bardziej spektakularnej akcji, śledztwa itp. W zamian dostałam opowieść, która ma tak niezwykły klimat, że aż nie chciało mi się jej odkładać – a z drugiej strony – chciałam ją odłożyć, żeby czytać jak najdłużej 😊 Czyli stałe dylematy książkoholika, kiedy trafi na świetną powieść. .

            Dwoje bohaterów – Gaspard i Madeline – to na pozór ludzie, którzy różnią się od siebie w każdym calu. Ona to była policjantka, kobieta rozchwiana emocjonalnie, mająca za sobą próbę samobójczą. Leczy się w klinice niepłodności, bo pragnie mieć dziecko. On – mizantrop, stroniący od ludzi, dramatopisarz, alkoholik, trochę niedzisiejszy (nie ma komórki!!). Przyjeżdża do Paryża (którego nienawidzi), żeby napisać nowy dramat – robi tak co roku, w okresie Bożego Narodzenia, bo ten czas i to miasto sprawiają, że Gaspard nie ma ochoty nigdzie wychodzić – tylko siedzi i pisze, żeby jak najszybciej opuścić znienawidzoną stolicę… Los sprawia, że Gaspard i Madeline wynajmują ten sam dom – dom słynnego, nieżyjącego już malarza Seana Lorenza (nie szukajcie go w sieci – to postać wymyślona). I ten dom, a raczej – postać jego właściciela – połączy tych dwoje ludzi, którzy zapragną rozwikłać zagadkę zaginionych dzieł malarza oraz śmierci jego synka.

            Tym, co mnie w tej książce urzekło – jest niesamowity talent autora do oddawania klimatu miejsc: niemal czułam upał i duchotę w poczekalni na lotnisku, lodowaty deszcz na zewnątrz, czar domu Lorenza… Jeśli ktoś lubi zanurzać się w takich opisach, czuć atmosferę różnych miejsc – to świetnie trafił. Ja… sądziłam, że nie przepadam za czymś takim, ale w wykonaniu Musso – jestem urzeczona!

            Drugą kwestią, która mnie zaintrygowała, był sposób, w jaki przedstawia postać malarza – byłam przekonana, że autor mówi o kimś, kto naprawdę istniał – opisy jego dzieł, jego życia, jego stylu są tak plastyczne, że szukałam go w sieci, żeby obejrzeć wspomniane prace, ponieważ interesuję się sztuką i myślałam, że przegapiłam tak świetnego i niezwykłego twórcę…

Trzeci zachwyt dotyczył mott umieszczanych na początkach rozdziałów – są świetnie dobrane, tyle w nich głębi, że chwilami nad samym mottem zamyślałam się na długo.

            Akcja toczy się tutaj raczej wolno, nie ma jakichś spektakularnych zwrotów, nie ma pościgów, strzelanek itp. – to jest spokojne śledztwo dwojga zafascynowanych ludzi, którzy powoli, krok po kroku, odkrywają kolejne elementy układanki i składają z niej coraz bardziej tajemniczy obraz. Czasami autor prezentuje nam różne spojrzenia na to samo wydarzenie, opis danej sytuacji z punktu widzenia różnych osób – to niezwykły zabieg, który sprawia, że sami – tak jak Gaspard i Madeline – uczestniczymy w śledztwie i musimy wyrabiać sobie własną opinię na temat tego, co mogło się zdarzyć. Lorenzo wydaje się błagać ich zza grobu, aby się nie poddawali, aby w tym labiryncie zdarzeń odkryli, co naprawdę wydarzyło się wiele lat temu… A prawda jest zaskakująca! Finał wywołał u mnie zdumienie – i choć może całe zdarzenie jest bardzo mało prawdopodobne, to jednak przymykam na to oczy, bo Musso pięknie to napisał.

            „Apartament w Paryżu” to lektura, która na pewno spodoba się miłośnikom klimatycznych powieści, zagadek z przeszłości, a także sztuki. I wszystkim, którzy lubią po prostu dobrą literaturę.

Informacje dodatkowe o Apartament w Paryżu:

Wydawnictwo: Albatros
Data wydania: 2018-08-01
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 978-83-8125-237-9
Liczba stron: 400
Tytuł oryginału: Un appartement a Paris
Język oryginału: francuski
Tłumaczenie: Joanna Prądzyńska
Dodał/a opinię: Joanna Tekieli