Bajki robotów
Stanisław Lem

Gdzieś w kosmicznym świecie robotów, małe robociki też słuchają bajek na dobranoc. Z całą pewnością do ich ulubionych należą "Bajki robotów" Lema. Tymczasem dla nas ludzi dzieło to będzie niezwykłe i zaskakujące, lecz nie aż tak proste. Stanisław Lem już samym językiem stworzył coś oryginalnego i niepowtarzalnego. Połączenie klasycznej baśni z językiem science fiction dało niezwykle wybuchową mieszankę. Autor tworzy zupełnie nowe słowa, bawi się z nami językowymi gierkami. Książkę najlepiej przeczytać więcej niż raz, by je wszystkie wyłapać.
Krótka typowo baśniowa forma opowiadająca o elektrycerzach, którzy przeżywają przygody, podróżują, walczą, ubiegają się o rękę księżniczki. Mamy także konstruktorów, których wiedza i możliwości są niemal magiczne; maszyny, które stworzą wszystko; władców siejących tyranią wśród swego kosmoludu; więc także muszą pojawić się spiski i wojny. Bohaterowie chcą się wzbogacić, zdobyć sławę – czyli różne tematy często już w bajkach poruszane, a jednak inne. Nie mamy ludzi, lecz bardzo ludzkie roboty, choć uczucia i pragnienia zostają u nich takie same, mają o wiele więcej możliwości. Konstruują niezwykłe gigantyczne maszyny, abo takie, które da się włożyć tylko do ucha. Sami zmieniają swój wygląd i wielkość, podróżują po kosmosie.
Czy mamy zatem typowe kosmiczne bajeczki dla dzieci? Nie całkiem. Młodszych czytelników może chwilami przytłaczać język z wieloma naukowymi odniesieniami. Mimo iż ogółem bajka będzie zrozumiana to gorzej z jej pojedynczymi fragmentami, czytanie na pewno wymaga większego skupienia od czytelnika. Każda bajka ma jakiś swój morał, w którym za największą cnotę uważana jest mądrość. Nie wszystkie jednak przygody kończą się dobrze. Poruszanych jest też wiele filozoficznych trudnych tematów. Przykładowo „Przyjaciel automateusza” porusza bardzo mądry temat przyjaźni i bezgranicznej szczerości, ale także opowiada o sytuacji, kiedy nie ma już żadnej nadziei, pojawiaja się pytania o sens życia a nawet samobójstwo. Bajka nie odpowiada też jednoznacznie, jak prawdziwy przyjaciel powinien się w takiej sytuacji zachować. „Bajka o królu Murdasie” opowiada o tym, jak sami urzeczywistniamy własne lęki.Dlatego bardziej polecałabym tę książkę starszym czytelnikom.

Bardzo ciekawie przedstawieni są ludzie. Jako złośliwi, potężni, paskudni i obślizgli „bladawcy”. Traktowaniu są w dziele jak obcy, z którymi najlepiej nie mieć do czynienia. Jednak czytając o naszych ludzkich obyczajach widzianych oczami robotów, można się nieźle uśmiać. Jeśli kiedyś usłyszę pytanie, skąd się biorą dzieci, chyba nie powstrzymam się przed udzieleniem odpowiedzi cytatem z Lema. My potomstwo „programujemy metodą statystyczną, na zasadzie procesu Markowskiego, czyli stochastycznie, ślicznie, choć probabilistycznie; a robimy to niechcący i okolicznościowo...”
Prócz tego znajdziemy tam wiele ciekawych rozważań o kosmosie mieszających w sobie trochę nauki, filozofii i czystego humoru. Mimo iż nie jestem wielką fanką s-f i chwilami męczyłam się z językiem książki; uważam, że naprawdę warto było się z nią zapoznać. Twórczość Lema jest ponadczasowa, a w tej książce dosłownie połączył przeszłość i przyszłość, a na dodatek opowiedział nam ciekawe bajki.

Informacje dodatkowe o Bajki robotów:

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Data wydania: 2012-12-02
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788308048894
Liczba stron: 224
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Sadu