Chata pod starym świerkiem

ᴛʏᴛᴜᴌ ʀᴇᴄᴇɴᴢᴊɪ: 𝗢𝘄𝗼𝗰𝗼𝘄𝗲 𝘀𝗶𝗼𝘀𝘁𝗿𝘆

Każda nowa powieść Wioletty Piaseckiej cieszy się ogromnym zainteresowaniem czytelników. Autorka w sposób niezwykły potrafi wzbudzać emocje, sprawiając, że już po kilku stronach przenoszę się do opisanych w książce miejsc. Angażuję się w perypetie bohaterów, kibicując im lub pragnąc nimi wstrząsnąć.

Za wszystko w swoim życiu trzeba zapłacić, prędzej czy później. Uczynki popełnione w przeszłości wracają po latach jak bumerang. Siostry, które były najlepszymi przyjaciółkami, poróżnił jeden facet. To, co wtedy wydarzyło się, rozdzieliło owocowe siostry, Jagodę i Malinę, na dwadzieścia długich lat. Nawet śmierć rodziców i ich pogrzeb nie zdołały pogodzić sióstr, które wciąż ze sobą nie rozmawiają. Czy dom rodzinny spowoduje, że kobiety zakopią w końcu topór wojenny? Czy Jagodzie i Malinie uda się odbudować dawne relacje?

Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, a w ustabilizowanym życiu sióstr szykują się wielkie zmiany, których nawet nie przeczuwają. Los potrafi zaskakiwać w najmniej spodziewanym momencie – zwłaszcza wtedy, gdy wszystko wydaje się być poukładane i działać jak w szwajcarskim zegarku.
𝑀𝑖𝑒ć 𝑤𝑐𝑖ąż 𝑛𝑎𝑑𝑧𝑖𝑒𝑗ę, 𝑡𝑜 𝑐𝑜 𝑖𝑛𝑛𝑒𝑔𝑜 𝑛𝑖ż 𝑢𝑠ł𝑦𝑠𝑧𝑒ć 𝑝𝑜𝑡𝑤𝑜𝑟𝑛ą 𝑝𝑟𝑎𝑤𝑑ę.

Jagoda ma piękny dom, kochającego męża, pracę, którą uwielbia, lecz do pełni szczęścia brakuje jej dziecka. Kiedy decyduje się na adopcję ośmioletniego Piotrusia – chłopca, który po brutalnym pobiciu przez matkę i jej konkubenta leży w szpitalu, jej mąż stanowczo się temu sprzeciwia. Jagoda nie wie, że człowiek, którego kocha ponad życie i któremu bezgranicznie ufa, skrywa tajemnicę, mogącą zmienić wszystko. Gdy prawda wychodzi na jaw, jedyne, co przychodzi Jagodzie do głowy, to powrót do rodzinnego domu, w którym nie była od lat.

Malina wraz z mężem prowadzi dobrze prosperujące gospodarstwo, które przejęli po jego rodzicach. Okazuje się jednak, że sytuacja finansowa nie jest idealna, ponieważ jej mąż przeinwestował, co doprowadziło do poważnych problemów. Jedynym ratunkiem wydaje się sprzedaż rodzinnego domu Maliny, który stoi pusty. Aby tego dokonać, kobieta musi skontaktować się z siostrą, ponieważ połowa spadku należy do niej. Czy presja ze strony męża skłoni Malinę do rozmowy z siostrą? Czy znajdzie w sobie siłę, aby po latach milczenia poprosić siostrę o zgodę na sprzedaż domu?

𝐶ℎ𝑎𝑡𝑎 𝑝𝑜𝑑 𝑠𝑡𝑎𝑟𝑦𝑚 ś𝑤𝑖𝑒𝑟𝑘𝑖𝑒𝑚 dostarczyła mi mnóstwa emocji i skłoniła do refleksji, a takie książki lubię najbardziej. Uczucia i rozterki bohaterów zostały oddane w niezwykle realistyczny sposób, co wzbudziło mój szczery zachwyt. Znakomite kreacje postaci sprawiły, że jednych polubiłam od razu, a innych niekoniecznie. Czasami miałam ochotę potrząsnąć niektórymi z nich z powodu ich bezmyślności, braku refleksji, empatii i zadufania w sobie. Z drugiej strony były postacie, które od razu zdobyły moją sympatię, na przykład Jagoda i Malina. Jagoda to ciepła i serdeczna kobieta z dobrym sercem, która zaznała wielu krzywd od najbliższych. Natomiast Malwinę zaczęłam lubić dopiero po głębszym poznaniu jej historii. Zrozumiałam, że życie na wsi oraz presja lokalnej społeczności doprowadziły ją do wyborów, które miały nieodwracalny wpływ na innych.

Nie do wiary, jak ludzie potrafią pokomplikować swoje losy. Zamiast żyć spokojnie i cieszyć się tym, co mają, można odnieść wrażenie, że celowo igrają z losem, wchodząc na grząski grunt. Na wszystko w życiu trzeba zapracować, a gdy już się to osiągnie, warto o to dbać i pielęgnować. Troszczyć się o to, by dodawało nam wiary i nowej energii – dzięki temu nie stracimy szacunku do samych siebie, a więzi rodzinne nie tylko przetrwają, lecz także się zacieśnią.

Kolejny raz autorka pozytywnie mnie zaskoczyła, ponieważ 𝐶ℎ𝑎𝑡𝑎 𝑝𝑜𝑑 𝑠𝑡𝑎𝑟𝑦𝑚 ś𝑤𝑖𝑒𝑟𝑘𝑖𝑒𝑚 to nie tylko opowieść świąteczna, lecz także powieść o życiu pełnym niespodzianek, nie zawsze przyjemnych. Pokazuje, jak wiele zależy od nas samych, od naszych wyborów i tego, jakimi jesteśmy ludźmi.

Wioletta Piasecka opisała chyba najbardziej szaloną Wigilię wszech czasów. Poruszyła mnóstwo problemów życia codziennego: brak komunikacji między partnerami, zdradę i jej konsekwencje, aborcję oraz zmagania z jej skutkami, przemoc domową i możliwość adopcji. Było wiele łez, kłótni i wzajemnego obarczania się winą, ale po rachunkach sumienia nadeszła zgoda, wybaczenie i pojednanie – bo to przecież Boże Narodzenie.

𝐶ℎ𝑎𝑡𝑎 𝑝𝑜𝑑 𝑠𝑡𝑎𝑟𝑦𝑚 ś𝑤𝑖𝑒𝑟𝑘𝑖𝑒𝑚 to przepiękna historia pełna optymizmu, otulająca serce. Oprócz opisów trudów życia codziennego zawiera ona piękne przesłanie, że w jedności siła. W rodzinie tkwi moc, a chata pod świerkiem odgrywa rolę symbolu, który pozwala dawnym mieszkańcom odnaleźć to, co zagubili w codziennym życiu, biegając za czymś, co w końcu i tak nie przyniosło im szczęścia. Autorka podkreśla znaczenie rodzinnych więzi, uświadamiając, jak często nie dostrzegamy tego, co mamy tuż obok siebie, oraz jak silna jest w nas potrzeba miłości i bliskości. Pokazuje, że czasem do szczęścia wystarczy naprawdę niewiele, a osiągnięcie sukcesu kosztem więzi rodzinnych to jedynie iluzja o słodko-gorzkim smaku. Budowanie szczęścia na krzywdzie innych przyniesie więcej strat niż zysków, ponieważ za wszystko w życiu trzeba zapłacić.

Należy wiedzieć, kiedy powstrzymać złość, ponieważ w gniewie nie ma miejsca na litość. Trudno jest później cofnąć słowa wypowiedziane w emocjach. Złe słowa mogą zyskać moc sprawczą i zmieść wszystko po drodze niczym tocząca się kula. Jednak czym są zwykłe kłopoty, jeśli ma się siebie nawzajem, póki jest się zdrowym i silnym? W jedności siła, a każdy problem można wtedy pokonać.

[…] 𝑛𝑖𝑒 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑠𝑘𝑜𝑐𝑧𝑦 𝑠𝑖ę ż𝑚𝑢𝑑𝑛𝑒𝑗 𝑐𝑜𝑑𝑧𝑖𝑒𝑛𝑛𝑜ś𝑐𝑖, 𝑛𝑖𝑐𝑧𝑒𝑔𝑜 𝑛𝑖𝑒 𝑝𝑟𝑧𝑦𝑠𝑝𝑖𝑒𝑠𝑧𝑦, 𝑛𝑎 𝑤𝑠𝑧𝑦𝑠𝑡𝑘𝑜 𝑡𝑟𝑧𝑒𝑏𝑎 𝑧𝑎𝑝𝑟𝑎𝑐𝑜𝑤𝑎ć […]

Informacje dodatkowe o Chata pod starym świerkiem:

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska
Data wydania: 2024-10-23
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788383296333
Liczba stron: 320
Dodał/a opinię: Halina Więcek

Tagi: Literatura obyczajowo-rodzinna