Christiane F.: Życie mimo wszystko
Christiane V. Felscherinow, Sonja Vukovic

Wiele lat temu poznałam losy nieletniej prostytutki uzależnionej od narkotyków - Christiane F. dzięki książce "My dzieci z dworca ZOO". Okazało się, że ma ona otwarte zakończenie, więc byłam niezmiernie ciekawa co się z bohaterką stało. Czy uwolniła się od nałogu? I teraz starsza o 35 lat Christine F. opowiada po raz drugi o swoim życiu. Ciągle poszukując miłości, bliskości...

Opowiada o nadziei i piekle. Szczęśliwych latach w Grecji, czasie jaki spędziła w więzieniu dla kobiet, spotkaniach ze sławnymi ludźmi z kręgu sztuki. O walce z nałogiem, o ekscesach narkotykowych, o macierzyństwie. O swoim wewnętrznym konflikcie pomiędzy potrzebą spokoju i chwały. Pragnieniu, aby zostawiono ją w spokoju, jednocześnie dobrowolnie ujawniając intymne szczegóły ze swego życia. Ta sprzeczność jest prawdopodobnie największy dramatem w życiu Christiane F. Z pomocą dziennikarki Sonji Vukovic możemy poznać jakby podsumowanie jej życie, które prowadzi do wstrząsających wniosków. Książka ukazuje bolesne skutki wielu lat zażywania narkotyków i nieustający proces samooszukiwania się, bezsilności wobec narkotyków.

Jest to po części wyznanie grzechów. Kobieta stara się wszystko naprawić. W pewnym sensie książka jest także przeprosinami wobec niektórych ludzi. Christine bez wstydu opisuje swoje życie. Twierdzi, że nie wiedziała jak pozytywny wpływ na rozwój dziecka ma postawa rodziców. Często w sposób ambiwalentny podchodzi do tego co się wydarzyło. Każdy rozdział jest ukazaniem kolejnej szansy wyrwania się z nałogu, którą Christiane miała w swoim życiu. Dzięki temu mamy świadomość ile ich zmarnowała. Trudno zaakceptować jej konsekwencje sławy. Ciągle szepczących ludzi, gdy ją zobaczą. Tego, że niektórzy fani chcą zrobić sobie z nią "rodzinne zdjęcie". Podczas lektury nasuwa się wiele pytań: Dlaczego nie troszczyła się bardziej o syna, skoro jak mówi posiadanie dziecka było dla niej tak ważne, dlaczego wybrała młodszego, nieodpowiedzialnego partnera na ojca dziecka, dlaczego nadal bierze narkotyki?

Można podejrzewać, że napisała tę książkę tylko dla pieniędzy. Można oburzyć się, że nadal żyje z tantiem ze swojej pierwszej powieści. Jednak trzeba przyznać, że jej życie nie jest łatwe. I taka jest też ta książka. To emocjonalny chaos. Wiele z tego co pisze jest w jakiś sposób sprzeczne. Jednak sprawia wrażenie uczciwej. Także brak tu chronologii. Czasami trudno było mi połapać się w czasie i miejscu akcji. Czułam się wtedy jakbym sama była na haju. Niektóre rozdziały są zupełnie ze sobą nie powiązane. Wielokrotnie cofamy się w czasie, pewne kwestie są powtarzane w bardziej szczegółowej wersji. Jakby bohaterka przypominała sobie o pewnych kwestiach partiami.

Autobiografia jest nie tylko kontynuacją historii znanej nastoletniej narkomanki z Dworca ZOO, ale także pierwszą próbą sportretowania długoterminowo uzależnionej osoby. Współautorka przebywając w jej towarzystwie przez kilka lat uchwyciła tu jej osobowość i sposób wysławiania się. Jej historia jest symbolem piętna. Sława zdobyta dzięki książce "Dzieci z Dworca Zoo" z perspektywy czasu okazała się raczej przekleństwem niż błogosławieństwem. Widać tu ogromny wysiłek Vukocic w ukazaniu bohaterki jako normalnej kobiety z licznymi słabości, a nie jako ćpunki.

Informacje dodatkowe o Christiane F.: Życie mimo wszystko:

Wydawnictwo: Iskry
Data wydania: 2014-04-26
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN: 978-83-244-0361-5
Liczba stron: 284
Tytuł oryginału: Christiane F. Mein zweites Leben
Język oryginału: niemiecki
Tłumaczenie: Jacek Giszczak
Dodał/a opinię: Agnieszka Chmielewska-Mulka