Dom na kurzych łapach
Sophie Anderson

„Dom na kurzych łapach” to książka, która przyciągała mnie swoją okładką już od dłuższego czasu. Ta okładka – twarda, ładnie skomponowana, z tym uroczym domkiem, wędrującym gdzieś w nieznane – zapowiadała świetną zabawę. Mimo że dzieckiem już dawno nie jestem, zdarza mi się czytać literaturę dziecięcą i bardzo to lubię, zwłaszcza że współczesne książki dla dzieci niosą często bardzo głębokie i mądre przesłanie i pozbawione są uprzedzeń, jakimi karmiono nas w dzieciństwie. I tak właśnie jest w przypadku tej książki, choć przyznam, że miałabym problem z jej zaklasyfikowaniem tak do końca jako literatury dziecięcej – uważam, że rodzic powinien ją przeczytać sam, zanim da ją dziecku, bo temat, który porusza może być dla wielu dzieciaków zbyt trudny i wywołać lęk.

Nie chce jednak nikogo od tej książki odwodzić, bo jest naprawdę świetna i warta przeczytania. Podobała mi się bardzo i to dosłownie od pierwszego zdania! Mnóstwo się w niej dzieje, akcja wciąga od pierwszej strony i trzyma w zaciekawieniu do samego końca. Dużo tu wzruszeń, trochę strachu, a przede wszystkim – znajdziecie tu rozważania o samotności, o utracie, o szukaniu swojego miejsca w świecie, o przeznaczeniu i potrzebie przyjaźni. To przepiękna historia i polecam ją z całego serca!

Co mi się tak spodobało? Temat – to pierwsza rzecz. Ktoś bardzo trafnie napisał na okładce, że to historia o tym, jak Baba Jaga spotyka… Anię z Zielonego Wzgórza. I coś w tym jest. To opowieść niezwykła, niebanalna i mądra. Drugą bardzo mocną stroną tej powieści jest główna bohaterka – nastoletnia Strażniczka Bramy dla umarłych – Marinka. Marinka mieszka z Babą Jagą w cudownym domu na kurzych łapach – ten dom żyje, czuje, rozumie, a przy tym od czasu do czasu przechodzi sobie w inne miejsce. To fascynujące, ale dla Marinki stanowi to problem, bo dziewczynka marzy o innym życiu – chciałaby obracać się wśród żywych, a nie żegnać co wieczór umarłych, chciałaby mieć przyjaciela, poznawać piękno świata, doświadczać prawdziwego życia. Nastoletni bunt w jej przypadku ma wymiar szczególnie tragiczny i przejmujący i trzeba przyznać, że autorka wykazała się wspaniałą znajomością dziecięcej psychiki, tworząc swoją postać. Narracja prowadzona z jej punktu widzenia jest po prostu mistrzowska.

Przygody Marinki, jej marzenia, lęki i tęsknoty, wciągnęły mnie tak, że przeczytałam książkę w jeden wieczór, i to nie dlatego, że jest krótka (wcale nie jest), lecz dlatego, że nie mogłam się oderwać. Jeśli chcecie pokazać swoim dzieciom, jaką wspaniała zabawą może być czytanie – polecam. Tylko z pewnością będziecie musieli z dzieckiem o tej książce porozmawiać, bo wiele w niej trudnych tematów.

I właśnie to kolejna rzecz, która bardzo mi się podobała – że autorka, choć pisze dla nastolatków, nie unika tematu utraty, śmierci, tego, co nas czeka poza światem. To tematy trudne, ale nieuniknione – i myślę, że dobrze, że literatura dziecięca od nich nie ucieka. A podane w taki sposób, w jaki zrobiła to autorka, pomogą wyjaśnić wiele spraw.

Nie znalazłam w tej powieści żadnych wad i czekam na kolejne książki autorki.

Komu ta książka może się spodobać? Jeśli lubicie klimaty oparte na baśniach, ludowych podaniach i legendach – to dobrze trafiliście. Jeśli lubicie książki nieoczywiste, pełne magii, ale i – cudów codzienności – to jest coś dla Was. I jeśli macie ochotę na wciągającą przygodę i poznanie ciekawej bohaterki – to nie wahajcie się dłużej.

Podsumowując: ta książka to fascynująca podróż w świat baśni i podań ludowych, z niebanalną bohaterką i wciągającą fabułą. Świetnie napisane! Polecam!

Informacje dodatkowe o Dom na kurzych łapach:

Wydawnictwo: Illuminatio
Data wydania: 2020-01-29
Kategoria: Dla dzieci
ISBN: 9788366436640
Liczba stron: 328
Tytuł oryginału: The House with Chicken Legs
Dodał/a opinię: Joanna Tekieli

Tagi: bóg Tradycyjne opowieści i baśnie dla dzieci i młodzieży