Dziewczyna z portretu

"- Jak chcesz, to podzielę się z Tobą swoim sercem (...)
- Tak po prostu? (...)
- Czemu nie? Tata ciągle mi powtarza, że mam wielkie serce, więc chyba wystarczy dla nas dwojga. Trochę dla Ciebie, trochę dla mnie."

Moja historia z "Dziewczyną z portretu" Natalii Thiel zaczęła się już dawno temu. Pamiętam jak książka ta zwróciła moją uwagę już w okolicach premiery, później na jakiś czas straciłam ją z oczu, by po upływie kilku miesięcy ponownie ją odnaleźć. Niestety wtedy okazała się ona dla mnie nieosiągalna, dlatego gdy odkryłam u Czytam dla przyjemności book tour z tym tytułem byłam zachwycona! Jednak to nie koniec perypetii. Z różnych względów byłabym jej nie przeczytała. Na szczęście, wszystko dobrze się skończyło i dziś już wiem, że miałabym co żałować, gdybym zaniechała tej lektury.

Książka rozpoczyna się krótkim fragmentem z czasów współczesnych, który choć napisany w przyjemny sposób, nie wywarł na mnie takiego wrażenia jak dalsza część powieści. Dopiero podróż w czasie, w jaką autorka zabiera nas wspólnie z bohaterami, skradła moje serce.
Ale zacznijmy od początku.
Po przyjeździe do dziadków Hania Skorska natyka się na portret pięknej kobiety. Zaintrygowana kim ona jest, postanawia odkryć jej historię. Jakież jest zdziwienie bohaterki, gdy okazuje się, że dziadek ma wiele do powiedzenia na jej temat.
Kim była dziewczyna z portretu i co łączyło ją z Janem Doroszem?
Tego dowiecie się z książki, do której lektury serdecznie Was zachęcam.

W początkowych fragmentach poznajemy historię trójki dzieci, które choć z różnych warstw społecznych, dawały sobie nieocenione wsparcie i przyjaźń. Niestety, beztroskie lata młodości przerywa wojna, zmieniająca bieg wydarzeń. Nadchodzi trudny czas rozstania.
Czy po życiowej zawierusze bohaterom będzie dane się jeszcze spotkać?
Choć "Dziewczyna z portretu" ociera się o lata wojenne, to raczej traktuje je jako tło. Wydarzenia z nią związane ukazane są bez szczególnej dbałości o szczegóły, głównie liczą się tu wrażenia i emocje, które stały się udziałem bohaterów za ich przyczyną. Niemniej widzimy, że były to trudne lata, w których najczęściej trzeba było nauczyć się żyć na nowo.

Poza tematyką wojenną autorka sięga też po inne wątki. Na kartach swojej książki Natalia Thiel sygnalizuje nam problem wpychania się w ramy czyichś oczekiwań oraz związane z tym tłumienie własnych aspiracji, a wszystko po to, by spełnić plany i marzenia innych. Niestety, na dłuższą metę się to nie sprawdza, stąd nauczka dla nas, by nie pozwalać sobą manipulować i od początku jasno stawiać granice. Oczywiście, w "Dziewczynie z portretu" nie było to w pełni możliwe, gdyż sytuacja w kraju utrudniała rozwijanie pasji i zainteresowań. Na pierwszym miejscu była troska o chleb i zaspokojenie podstawowych potrzeb mieszkaniowych oraz związanych z codziennym funkcjonowaniem.

Jednak tak na prawdę, dotychczasowe kwestie stanowią tylko tło. Najistotniejszym zagadnieniem jest tu uczucie, pełne pasji i zaangażowania, ale niestety także i destrukcyjnych emocji. Czytając tę książkę zaczynamy zastanawiać się czy miłość ponad podziałami jest możliwa? Czy zakochani rzeczywiście są w stanie pokonać wszelkie przeciwności?
Szczerze, trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Miłość potrafi wiele znieść, jednak istnieją przeszkody, których nikt nie jest w stanie przeskoczyć, nawet darzący się prawdziwym uczuciem bliscy sobie ludzie.
A jak było w tym przypadku, musicie przekonać się sami.

Moja ocena 9/10.

Informacje dodatkowe o Dziewczyna z portretu:

Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data wydania: 2022-10-04
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788382026993
Liczba stron: 456
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Katarzyna Jabłońska