"Dziwne losy Jane Eyre" czytałam po raz drugi.
Po raz pierwszy czytałam je mnóstwo lat temu, gdy byłam bardzo młoda i pamiętałam z tego czytania tylko tyle, że książka mi się podobała, gdyż była o miłości, i że zakończyła się szczęśliwie.
Teraz, czytając ją, zwracałam już większą uwagę również na niezwykłe piękno stylu, jakim pisała Charlotte Brontë, na opisy, które ukazują urodę Północnej Anglii w różnych porach roku, a także, w jaki sposób autorka portretuje głównych bohaterów, jak i pozostałe osoby, przedstawiając bardzo precyzyjnie ich wygląd, ubiór, zachowanie, jak również dokonuje ich wnikliwej charakterystyki; opisując ich usposobienie, cechy umysłu, charakter i poglądy co sprawia, że wszystkie postaci z jakimi na kartach książki się spotykamy, są doskonale nakreślone i niezwykle wyraziste.
"Dziwne losy Jane Eyre" to powieść obyczajowa, a zarazem romans, gdyż jeżeli nawet opowiada o losach Jane od czasu, gdy ją poznajemy, to znaczy, gdy ma 10 lat, to głównym tematem książki jest jej miłość do pana Rochestera.
Jane, osierocona w dzieciństwie, wychowywana przez wujenkę, która jej nie znosiła, w wieku 10 lat zostaje umieszczona w zakładzie dla dziewcząt w Lowood, gdzie w trudnych warunkach przygotowuje się do wykonywania zawodu guwernantki.
Nie posiadając żadnego majątku, nikogo, kto by ją utrzymywał, będąc na dodatek niezbyt urodziwą, ma świadomość, że tylko praca zapewni jej byt i niezależność.
Nie chcąc spędzić swego życia jako nauczycielka w Lowood, szuka pracy w charakterze guwernantki i znajduje ją w Thornfield, gdzie zajmuje się małą Adelką. Tu poznaje właściciela Thornfield i opiekuna Adelki, pana Rochestera, w którym zakochuje się, można rzec, że od pierwszego wejrzenia. Również on obdarza ją uczuciem i pragnie poślubić, ale niestety na przeszkodzie staje fakt, iż jest już żonaty, tyle że jego żona, której pobyt w Thornfield jest tajemnicą, jest obłąkana.
Jane, aby być w zgodzie ze swoimi zasadami, wyniesionymi z religii chrześcijańskiej i głębokiej wiary, jaką posiada, ucieka nocą z Thornfield, i po wielu trudach trafia do do Moor House, do rodziny Riversów, gdzie znajduje dom i pracę nauczycielki.
Cały czas myśli jednak o swej miłości i odrzuca oświadczyny swojego, jak się okazuje kuzyna, St. Johna Riversa, gdy ten proponuje jej małżeństwo i wyjazd na misje do Indii.
Jane Eyre jest osobą bardziej rozważną niż romantyczną, dzielną i mocno stąpającą po ziemi, świadomą swych ograniczeń, a mimo to uparcie dążącą do celu.W swej bezkompromisowości nawet w miłości może służyć i dzisiaj za wzór młodym kobietom.
Kocha i chce być kochana, ale równocześnie jako nowoczesna kobieta nie chce utracić swej niezależności i chce równości w związku.
Czytałam "Dziwne losy Jane Eyre" z tym samym zainteresowaniem i sentymentem jak kiedyś, przed laty. Może niezbyt przepadam za szczegółowymi opisami, ale za to lubię dużo dialogów i tu to miałam, a poza tym dziwnie i mrocznie układające się losy głównej bohaterki, trudną miłość i szczęśliwe zakończenie.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2009 (data przybliżona)
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 568
Tytuł oryginału: Jane Eyre
Tłumaczenie: Teresa Świderska
Ilustracje:-
Dodał/a opinię:
Anna Gut
Charlotte Brontë jest bez wątpienia autorką trzech niezwykłych książek: "Jane Eyre", "Shirley" i "Villette". Do dziś nie wyjaśniono, czy pozostałe...
Wyimaginowana, fantastyczna kraina Angrii, wymyślona w dzieciństwie przez rodzeństwo Bronte, to miejsce akcji opowiadań, stworzonych przez nastoletnią...