Francja

„Francja” Piotra Kraśko, część serii Świat według reportera, zapowiada się jako barwna podróż po kraju, który od wieków inspiruje, drażni i fascynuje. Niestety, mimo obiecującego opisu, książka rozczarowuje – i to nie tylko tych, którzy szukają rzetelnego reportażu, ale również czytelników oczekujących głębszej refleksji nad francuską kulturą.

Piotr Kraśko od lat jest znany z medialnej obecności i łatwości w opowiadaniu anegdot. W „Francji” ta zdolność przekształca się jednak w zbiór luźno powiązanych ciekawostek, które bardziej przypominają notatki z programu podróżniczego niż spójną książkę. Zamiast pogłębionej analizy francuskiego społeczeństwa, historii czy polityki, dostajemy kalejdoskop wątków – od croissantów i Marii Antoniny, po rezerwacje w najlepszych restauracjach świata. Niestety, wiele z tych fragmentów ma charakter powierzchowny, a autor często przeskakuje z tematu na temat bez wyraźnego związku.

Zapowiedź obiecuje pytania o to, czy Francja wciąż jest mocarstwem, dlaczego Francuzi udają, że nie znają angielskiego, czy co łączy odsiecz wiedeńską z rogalikami. Problem w tym, że odpowiedzi są udzielane w formie lekkich dygresji, które mogą się sprawdzić w rozmowie przy kawie, ale w książce pozostawiają niedosyt. Kraśko nie rozwija tematów, które sam porusza – przykładowo, historia croissanta w kontekście bitwy pod Wiedniem mogłaby być znakomitym pretekstem do refleksji nad kulinarnymi mitami i ich wpływem na tożsamość narodową. Zamiast tego dostajemy krótką wzmiankę i przejście do kolejnej anegdoty.

Styl autora jest swobodny, momentami wręcz gawędziarski, co może być atutem w felietonie, ale w reportażu podróżniczym sprawia wrażenie nieco chaotycznego. Zbyt częste są wtrącenia o tym, co „zobaczyła Madonna z okna” czy ile trzeba mieć w portfelu, aby zamówić obiad w gwiazdkowej restauracji. Tego typu ciekawostki mogą bawić, ale w nadmiarze stają się męczące i odciągają uwagę od meritum.

Kolejnym problemem jest brak wyraźnej struktury. Czytelnik ma wrażenie, że książka to zbiór scenek, które mogłyby być zamienione kolejnością bez większej straty dla całości. Francja w wydaniu Kraśki jawi się bardziej jako tło dla popkulturowych odniesień i smakowitych anegdot, niż jako przedmiot rzetelnego dziennikarskiego portretu. Autor sprawia wrażenie, jakby bardziej interesowały go kulinarne rekordy i życie celebrytów niż prawdziwe problemy czy paradoksy współczesnej Francji.

Owszem, książkę można czytać lekko i szybko, ale jej lekkość staje się wadą, gdy weźmiemy pod uwagę potencjał tematu. Kraj o tak burzliwej historii, skomplikowanej polityce i unikalnej kulturze zasługuje na reportaż, który coś wyjaśnia i inspiruje do myślenia. Tutaj mamy raczej podróż po powierzchni – ładne obrazki, ciekawostki do opowiedzenia znajomym, ale niewiele treści, która zostanie w pamięci.

Podsumowując – „Francja” Piotra Kraśko może spodobać się osobom, które szukają lekkiej, anegdotycznej lektury na podróż pociągiem, ale dla czytelników oczekujących pogłębienia tematu, będzie to pozycja zbyt powierzchowna i chaotyczna. Piotr Kraśko potrafi opowiadać, ale tym razem zabrakło mu odwagi, by wyjść poza turystyczny folder i zmierzyć się z prawdziwym obliczem Francji.

Informacje dodatkowe o Francja:

Wydawnictwo: inne
Data wydania: 2012-02-22
Kategoria: Podróżnicze
ISBN: 9788375964080
Liczba stron: 96
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Beata Zielonka