Wzruszająca opowieść o rodzinie i sile wybaczenia. Takie zdanie rekomendujące tę powieść możemy przeczytać na okładce. Mimo tego, że książka jest warta przeczytania to stwierdzenie jest nieco na wyrost. Niestety…
Powieść porusza wiele ważnych wątków: ból wywołany stratą bliskiej osoby, brak zrozumienia, nieporozumienia, obwinianie, a w konsekwencji zerwanie relacji. Ale tu pojawia się jeszcze jeden wątek. Jak przygotować dziecko na śmierć bliskiej osoby? Jak wytłumaczyć dziecku, że ktoś nam bliski odchodzi bezpowrotnie? Jak pomóc dziecku przeżyć żałobę? Kiedy wyjaśnić mu, co tak naprawdę się stało? Bo to zdecydowanie lepsze, aniżeli pozostawienie dziecka samemu sobie z własnym bólem i własnym wytłumaczeniem. Często błędnym. Często obwiniającym. Często oskarżycielskim.
Choć Audrey skrywała o wiele cięższą tajemnicę, którą trudno byłoby zrozumieć nawet dorosłemu człowiekowi… Czy podejmowanie decyzji za innych w ekstremalnie trudnych sytuacjach jest najlepszym rozwiązaniem? Czy warto wtedy wyjawiać całą prawdę? Bo konsekwencje mogą być niezwykle brzemienne w skutki.
Kolejnym ważnym tematem jest siła płynąca z rozmowy. Nie wolno pozwolić, aby miejsce rozmowy zajęły domysły i przypuszczenia. Nie wolno pozwolić, aby po tak traumatycznym przeżyciu, jakim jest odejście bliskiej osoby wyrastał mur milczenia. Mur zawsze dzieli. Łączy tylko rozmowa. Nawet najtrudniejsza.
Mur milczenia. Oskarżenia. Nieporozumienie. To na kilkanaście lat rozdzieliło Lily i Jess. Jess, która postanowiła wyrzucić ze swojego życia Lily, swoją starszą siostrę. Niczego nie wyjaśniając. Później to ostentacyjne ignorowanie siostry przerodziło się w nienawiść i paranoiczne wręcz unikanie wszelakiego kontaktu. A między nimi lawirowała ich matka, Audrey. Czy uda jej się pogodzić własne córki? Czy uda im się w końcu porozmawiać? Czy uda im się nawiązać relację? Bo o odzyskaniu straconego czasu mowy być nie może.
Według mnie dążenie Audrey do konfrontacji córek było zbyt … rozwleczone. Uważam, że można było przyspieszyć ten wątek. Mam wrażenie, że autorka za bardzo się na nim skupiła. Rozumiem, że wszystkie wydarzenia pokazywała z perspektywy każdej bohaterki, ale zabrakło mi zobrazowania, jak relacja między siostrami powoli się odbudowuje. Bo nie wierzę, że wystarczyła jedna jedyna rozmowa w hotelowym barze. Za dużo czasu upłynęło. Za dużo wspólnych chwil już zmarnowały, a rany po starcie do tej pory tak naprawdę nie zostały zagojone. Zabrakło mi pokazania, jak krok po kroku zapraszają się wzajemnie do swojej przestrzeni i do swojego życia. Bo sztuka wybaczania jest skomplikowana i wymagająca czasu. To wspólna praca każdej ze stron. I to nie jest lekka praca.
Książkę polecam. Mimo pewnych mankamentów. To może być dobra lekcja, jak nie zaprzepaścić relacji, jak wspólnie przeżyć żałobę, jak wspólnie poradzić sobie z bólem po stracie. Bo w takich wypadkach rodzina powinna być wsparciem. Cierpi przecież każdy.
Informacje dodatkowe o Gdybyś tylko wiedziała:
Wydawnictwo: Burda Książki
Data wydania: 2019-02-13
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 380
Tytuł oryginału: If Only I Could Tell You
Dodał/a opinię:
Monika Kurowska
Kup książkę Gdybyś tylko wiedziała
"Bo teraz miała pewność, że historia ludzkiego życia to nie liniowa fabuła od narodzin do śmierci. Po drodze zdarzają się niezliczone początki i zakończenia, niezliczone szanse na coś nowego. Życie oferowało tyle różnych początków, na ile człowiekowi starczało odwagi."
Więcej
"Nie żałuję tego, nie. To nie tyle żal, ile może melancholia. Tęsknota za alternatywnym życiem, którego nie da się poznać. Pamiętasz z dzieciństwa te przygodowe książeczki, w których sama mogłaś wybrać zakończenie? Życie trochę przypomina taką książkę, ale w prawdziwym życiu nie da się cofnąć do początku i zacząć wszystkiego od nowa."
Więcej