Głód

Knut Hamsun, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, już nie żyje, jednak pozostawił po sobie liczne dzieła. Utwory jego autorstwa są nacechowane sprzeciwem wobec realizmu i naturalizmu. Nie da się ukryć, że był pionierem w literaturze, uwypuklając w swych powieściach wewnętrzny monolog stworzonych przez siebie bohaterów. Stał się inspiracją dla wielu twórców - Thomasa Manna, Franza Kafki, Maksima Gorkiego, Stefana Zweiga, Henry'ego Millera, Hermanna Hesse i Ernesta Hemingwaya. Jego proza jest nieprzewidywalna i irracjonalna. Dziś pragnę wspomnieć o "Głodzie".

Książka powstała w 1890 roku i podejrzewa się, że zawiera wiele elementów autobiograficznych. Opisane tu szaleństwo wywołane uczuciem głodu zatrważa. Nakreślone ubóstwo norweskiej stolicy przygnębia. Niekończąca się wędrówka bezimiennego bohatera przeradza się w opowieść o rozpaczy pisarza pragnącego osiągnąć artystyczną ekspresję. Okazuje się, że głód i nędza pobudzają jego wyobraźnię. W ten oto sposób wnikamy w zniekształconą rzeczywistość twórcy. W świat obsesji i alienacji. Poznajemy człowieka napędzanego poprzez siły spoza jego kontroli. Pędzącego do krawędzi samozagłady.

"Głód" to badanie ludzkiej świadomości. Podczas lektury jesteśmy uwięzieni w głowie narratora. Odrzuconego samotnika, mającego halucynacje, nieprawdopodobne marzenia. Okaleczonego przez deprawację i poczucie swej wyższości. Mimo że bohater jest zdesperowany ani na ułamek sekundy nie traci nadziei. Stara się zachować godność do końca. Nie wiadomo co było tu pierwsze: głód czy szaleństwo. Szczegółowość w kwestii psychologii nasuwa skojarzenie z twórczością Fiodora Dostojewskiego. Trzeba podkreślić, że Hamsun często bazuje tu na przeciwieństwach. Jego bohater jednocześnie modli się i wątpi. Nie można nie zauważyć także, że autor mocno podkreślił tu powiązania pomiędzy fizjologią i psychologią.

Styl można określić jako chaotyczny, bezpośredni. Chwilami jakby niepewny. Często ckliwy, przygnębiający mimo że narrator pozostaje optymistyczny i przekonany, że jego sytuacja zakończy się dla niego pozytywnie. Może trochę dziwnie to zabrzmi, ale momentami historia nawet bawi. Przypomina autentyzmem prozę Williama Faulknera czy J. D. Salingera. Muszę jednak podkreślić, że niełatwo czyta się prozę, w której narracja skacze od jednej myśli do innej. Niekiedy można się nawet zagubić w ich gąszczu. Nie jest to lekka lektura...

Informacje dodatkowe o Głód:

Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data wydania: 2002-12-01
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-7785-709-0
Liczba stron: 216
Dodał/a opinię: Agnieszka Chmielewska-Mulka