KRÓLIK FRANEK Problem krótkiego ogonka

W „Króliku Franku i problemie krótkiego ogonka”Franek robi przykrość nowej koleżance, całkiem głośno komentując jej wygląd. Nie rozumie dlaczego pani Lea zwraca mu uwagę, a mama jest niezadowolona z takiego zachowania, bo przecież powiedział prawdę – Pusia naprawdę ma dziwny ogonek, zbyt krótki jak na kota. Dopiero mama tłumaczy mu gdzie i jaki popełnił błąd. Gdy Franek skaleczył się na placu zabaw wszystkie dzieci uciekły w panice, została przy nim tylko Pusia, wspierając i pocieszając rannego kolegę. To uświadomiło bohaterowi, że nie liczy się jak wyglądamy, tylko kim jesteśmy.

W „Króliku Franku i tajemnicy dobrej zabawy” obserwujemy Franka w bodaj najczęściej spotykanej sytuacji problemowej małego człowieka. Jako wielbiciel gry pamięciowej memo, Franek jest prawdziwym mistrzem – w przedszkolu to on jest najlepszy. Za dobre sprawowanie i pomoc rodzice podarowali króliczkowi jego własną grę, by także w domowym zaciszu mógł cieszyć się ulubioną rozrywką. I tak, podczas kilku pierwszych rozgrywek pokonał wszystkich – pysznił się i przechwalał. Gdy udało się wygrać mamie, tacie i siostrze Feli Franek wpadł w gniew. Oskarżył siostrę o oszustwo, nie krył także złości na rodziców. Opuścił grę i samotnie bawił się w swoim pokoju. Następnego dnia w przedszkolu sprawdził się w memo z kolegą. I wygrał. Jego radość nie trwała jednak długo, gdyż zawiedziony kolega posądził Franka o nieuczciwość. Przestał także się z nim bawić. Dopiero to zdarzenie pozwoliło królikowi zrozumieć, że popełnił duży błąd i powinien przeprosić siostrę.

Zachwycają mnie opowieści Marty Krzemińskiej – autorka jest doskonałą obserwatorką dzieci, ich zachowania i motywacji działąń. Pokazuje, że one nie są złe czy niegrzeczne z natury. Popełniają błędy (jak każdy), które  mają zawsze swoje uzasadnienie. Franek bał się zarażenia krótkością, dlatego trzymał się na dystans i nie podejmował zabawy z Pusią. Gdy obraził siostrę i nieładnie opuścił rodzinną grę powodowała nim złość i urażona ambicja. 

Ważne w tej serii jest ukazywanie problemu, jego wyjaśnienie i zrozumienie przez najmłodszych. Pisarka nie moralizuje, nie nakazuje, nie karci. Ona tylko pokazuje Franka – najpierw jego postawę, które jest dzieciom bliska, bo przecież same podobnie reagują, a potem stawia królika w tej drugiej roli. Dzieci obserwują, jak czuje się osoba pokrzywdzona, jak sami czujemy się w obu wariantach. Dopiero potem przychodzą wnioski i nauka – Franek zawsze się rehabilituje za niegrzeczne zachowanie.

Krzemińska porusza wiele kwestii, niektóre są tematami głównymi – jak sobie radzić w pewnych sytuacjach i z określonymi emocjami, np. zazdrość, złość, gniew. Ale obok nich istnieją te mniejsze, przyswajane przez młodego odbiorcę mimochodem (np. że nie ma nic śmiesznego w tym, że komuś zdarzy się zsiusiać w spodnie, że za dobre sprawowanie są nagrody itd.). Gdzieś w tle autorka propaguje też zdrowe odżywianie czy w ogóle zdrowy styl życia (spacery, zabawy ruchowe).

Choć seria o Króliku Franku skierowana jest do przedszkolaków to uważam, że i starsze dzieci będą czerpały z tych opowieści wiele przyjemności. To idealna książka do wspólnego czytania np. przez rodzeństwo (starsze czyta młodszemu). Nie można pominąć roli wspaniałych ilustracji Eweliny Jaślan-Klisik – duże, z mnóstwem szczegółów (np. mimika postaci), przepiękne!

Bardzo polecam książeczki o Franku! To mądre, ciepłe historie, które urzekną dzieci i rodziców, są bliskie maluchom poprzez ukazywanie codziennych sytuacji oraz pomocne opiekunom w kształtowaniu właściwych postaw i nawyków dobrego zachowania.

Informacje dodatkowe o KRÓLIK FRANEK Problem krótkiego ogonka:

Wydawnictwo: Wilga
Data wydania: 2018-03-14
Kategoria: Dla dzieci
ISBN: 9788328050686
Liczba stron: 32
Dodał/a opinię: Kinga Młynarska