Gdy otrzymałam tę książkę w prezencie, to od razu zaintrygowała mnie jej okładka, piękna i tak kolorowa, że aż chce się jej przyglądać i podziwiać. Lecz po lekturze myślę, że chyba celowo wybrano taką właśnie okładkę, że by zmylić czytelnika i uśpić jego czujność...
Ponownie trafiła w moje ręce mocna i smutna książka. To nie jest książka dla wrażliwych osób.
Pięcioletnia Samira przebywa w ukraińskim sierocińcu. Nie pamięta swojego wcześniejszego życia, nie wie skąd się tutaj wzięła, czy w ogóle miała kiedykolwiek rodzinę. Dziewczynka jest bardzo ładna, lecz uroda nie ułatwia jej życia, wręcz przeciwnie, dzieci dokuczają jej na każdym kroku i nazywają brudną Cyganką. Zresztą wychowawczynie nie są wcale lepsze. System zakazów, nakazów i kar nie był dobry dla dzieci.
"Odnoszę wrażenie, że przez całe moje dzieciństwo panowała wyłącznie zima. Pamiętam wielką chłodną sypialnię i metalowe łóżka."
"Wszystko, co mogliśmy robić w sierocińcu, było dokładnie określone. Spanie również."
Czas spędzony w sierocińcu nabrał nieco więcej radości, gdy zjawiła się w nim nowa dziewczynka, Marina. Dziewczynki zaprzyjaźniły się i pomagały sobie.
Nie trwało to jednak zbyt długo, gdyż Marinę adoptowała niemiecka rodzina. Gdy do sierocińca przychodzi paczka i list z Niemiec a w niej prawdziwa lalka Barbie, Samira jest zachwycona tym, że Marina ciągle o niej pamięta. Nie potrafi jednak sama przeczytać listu, bo nie chodzi jeszcze do szkoły, prosi więc jedną z wychowawczyń o przeczytanie. Z listu dowiaduje się, że Marina zachwycona jest nowym domem i chce, żeby Samira była razem z nią, nawet ma łóżko rozkładane, właśnie dla niej... Samira od tej chwili marzy tylko o wyjeździe do Niemiec, do Mariny... i wreszcie pewnego dnia ucieka z sierocińca, ma zamiar udać się na dworzec i pojechać do Niemiec, odszukać przyjaciółkę.
Mała dziewczynka została wrzucona na głęboką wodę, odarta z dzieciństwa, wkroczyła z dziecięca wiarą i naiwnością w brutalną rzeczywistość, w dorosły i nieprzyjazny świat. Poznaje "uroki" bezdomności aż trafia w łapy niezbyt uczciwych ludzi, obiecujących, że pomogą jej zebrać pieniądze potrzebne na wyjazd do Niemiec. Gdy jednak ma jakiś kąt do spania i w miarę godne warunki życia, nie marudzi, wszystko wydaje jej się lepsze niż powrót do sierocińca. Po kilku latach życia na krawędzi Samira wreszcie trafia do Niemiec, do Berlina..., lecz czy spełnią się jej marzenia, czy spotka Marinę, wydawało jej się, że będzie to bardzo łatwe. Dziewczynka uczy się życia w dość ekstremalnych warunkach. Nie podejrzewa jeszcze z czym przyjdzie jej się zmierzyć.
"Zezłościł się. Nawrzeszczał na mnie, że nie musi mi się z tego tłumaczyć, że zasłużył sobie na odrobinę zaufania po tym wszystkim, co dla mnie zrobił. Twierdził, że mam teraz dużo lepsze życie, niż kiedykolwiek mogłabym sobie wymarzyć. Powiedział, że gdybym została w Ukrainie, już dawno zdechłabym na ulicy."
Ta historia jest dosłownie przepełniona bólem i brutalnością, nie tylko fizyczną, która potrafi zniszczyć każde dziecięce marzenia.
Autorka w realny sposób pokazuje nam mechanizm działania handlarzy ludźmi, gwałtów i niedozwolonej aborcji.
Na długo pozostanie w mojej świadomości ta książka i smutny los tytułowej Kukolki - Laleczki.
"- Skąd wiesz, że mówią na mnie Kukolka?
- Nie miałem pojęcia. Tak tylko powiedziałem, ponieważ jesteś taka piękna. Tak się przecież mówi: piękna jak lalka."
Informacje dodatkowe o Kukolka:
Wydawnictwo: Illuminatio
Data wydania: 2022-10-26
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 320
Tytuł oryginału: Kukolka
Dodał/a opinię:
Myszka77
