Lek na śmierć
James Dashner

Po bardzo dobrych "Próbach ognia" ostatni tom trylogii nieco zbija z tropu. Przez cały czas czekałam na jakiś przełom, coś co mnie zaskoczy, zszokuje albo choć na chwilę mnie wciągnie. Nie doczekałam się. Po dotarciu do Bezpiecznej Przystani bohaterowie mieli otrzymać od DRESZCZu lek na Pożogę i (bez niespodzianki) okazuje się, że żaden lek nie istnieje, a DRESZCZ pod przewodnictwem Szczurowatego zamierza wykorzystać Thomasa i spółkę do dalszych testów. Przewidywalna nuda. Na dodatek Brenda i Jorge to pracownicy DRESZCZu, więc biedny Thomas jest tu jeszcze bardziej rozmemłany i zagubiony niż zwykle, zwłaszcza że wciąż nie przebolał zdrady Teresy. Teresa ucieka z budynku z grupą chłopców i dziewcząt, a buntownik Thomas z Newtem, Minho, Jorge i Brendą tworzą drugą grupę uciekinierów i udają się do Denver. Tu kolejna niekonsekwencja, bo przez pierwsze 2 tomy nasz bohater pragnął odzyskać wspomnienia, a gdy ma taką możliwość to z niej nie korzysta. W Denver roi się od Poparzeńców, a bohaterowie odkrywają, że istnieje grupa Odporniaków, czyli ludzi, którzy nie zachorują na Pożogę. Thomas i jego towarzysze uciekają, zostają pojmani, znów uciekają, aż nie sposób tego zliczyć. Zachowują się dość schematycznie. Newta ogarnia coraz większe szaleństwo, gdy Pożoga szaleje w jego mózgu i dołącza on do Enklawy Poparzeńców, licząc że Thomas, gdy nadejdzie czas, zabije go. Ach ten Thomas... Nieogarnięty do potęgi n-tej, bo o liście oczywiście zapomniał. Podczas którejś tam z rzędu ucieczki spełnia jednak ostatnią wolę przyjaciela, co dodatkowo wpływa na jego równowagę psychiczną. Thomas i reszta przyłączają się do Prawej Ręki, która zamierza zniszczyć DRESZCZ i w siedzibie organizacji uwolnić pojmanych Odporniaków. Thomas staje twarzą w twarz ze Szczurowatym, który również jest zarażony Pożogą, odkrywa, że Prawa Ręka planuje zniszczyć DRESZCZ i przyjmuje pomoc kanclerz Paige. Żeby uwolnić siebie i pozostałych Thomas musi powrócić do Labiryntu, gdy Prawa Ręka zaczyna siać zniszczenie. W wydarzeniach ginie Teresa (ku mojej uciesze, nigdy jej nie lubiłam), a ci Odporniacy którzy przetrwali przenoszą się za pomocą Płaskiego Przenosu do cudownej krainy zieleni by tam dam początek nowej cywilizacji. W połowie "Lek na śmierć" tak mnie nudził, że gdyby nie to, że nie zostawiam niedokończonych książek to bym go sobie odpuściła. Thomas znów powrócił do swojej irytującej maniery z 1 tomu, żeby być zbawcą ludzkości i wszystko musi robić sam, bo przecież nikt inny nie podoła wyzwaniu. Śmieszą mnie jego dylematy - Teresa kontra Brenda. Jednocześnie współczułam mu, bo bycie świadkiem śmierci trójki najbliższych mu osób (Chucka, Newta i Brendy) w tak krótkim czasie musiało pozostawić głębokie ślady w jego psychice. W książce zdecydowanie mi czegoś brakuje, w dalszym ciągu nie wiem, co stało się z matką Thomasa i średnio przemawiają do mnie motywacje DRESZCZu, w którym można wyodrębnić kilka odłamów w zależności od tego, kto jakie zajmuje stanowisko. Samo zakończenie tragiczno-idylliczne, pozostawia otwartą drogę do kolejnych kontynuacji. Brenda to najtrzeźwiej myśląca osoba w tej serii i najciekawsza, ma swoje tajemnice i tak do końca nie wiadomo, czy można jej zaufać. Podsumowując całość to "Więzień Labiryntu" jest dość przyzwoitą serią, którą warto przeczytać. Jeśli dobrze kojarzę to "Rozkaz zagłady" jest uzupełnieniem serii, może tam wyjaśni się coś więcej.

Informacje dodatkowe o Lek na śmierć:

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Data wydania: 2014-02-05
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 978-83-61386-40-7
Liczba stron: 388
Dodał/a opinię: dayna15