Małe kobietki
Louisa May Alcott

Powieści należące do kanonu literatury klasycznej to dla mnie wciąż potężny zbiór nieodkrytych jeszcze tytułów, które wraz z nastaniem Nowego Roku, postanowiłam skrupulatnie i bez pośpiechu poznawać, smakując nie tylko estetyczną wymowę całego utworu, ale przede wszystkim skupiając się na przedstawionym w powieści szerokim tle obyczajowo-społecznym. Wytrwała w swym postanowieniu, sięgnęłam po kultowy już utwór Louisy May Alcott - "Małe kobietki". Autorka przenosi nas w swojej powieści do XIX-wiecznej Ameryki, gdzie w samym środku niezwykle urokliwego i kojącego krajobrazu przyrody, wznosi się niewielka i skromna posiadłość rodziny Marchów - Orchard House. Domostwo, mimo zauważalnego ubóstwa, dotknięte zgubnym wpływem upływającego czasu, nie jest jednak obrazem nędzy, smutku czy bólu. Wręcz przeciwnie. Orchard House to miejsce przepełnione bogactwem ciepłych uczuć, gdzie ludzka wrażliwość, empatia i skromność stanowią jego główny fundament, zaś wzajemna miłość to cicha melodia, w rytm której biją serca wszystkich mieszkańców. Opowieść przedstawia losy czterech sióstr - Margaret, Jo, Amy i najmłodszej Beth, które w obliczu grozy wojny, wraz z ukochaną matką, muszą dzielnie zmierzyć się nie tylko z postępującą nędzą, która coraz odważniej wkracza w progi ich mieszkania, ale przede wszystkim z zauważalną pustką, którą pozostawił po sobie ojciec dziewczynek, tuż po wyjeździe na obowiązkową służbę wojskową. Dziewczynki, mimo rosnących potrzeb podyktowanych nieograniczoną dziecięcych wyobraźnią, typową też dla tego wieku niekończącą się listą kosztownych wydatków, z właściwym dla siebie optymizmem, przyjmują świadomość postępującego ubóstwa, rezygnując z własnych marzeń, w końcu wypełniając pustkę niezrealizowanych potrzeb, obecnością bliskiej osoby. Można by posądzić autorkę, o stworzenie postaci idealnych, niemal kryształowych, a przez to i niewiarygodnych w swym zachowaniu, które nienaznaczone stygmatem zawiści, kierując się nienachalnym głosem miłości, zawsze dokonują właściwych wyborów. Pierwsze strony powieści może i potwierdzają nasze początkowe przypuszczenia, ale z każdym kolejnym rozdziałem poznajemy coraz bardziej "ludzkie" cechy głównych bohaterek, gdzie lenistwo i pycha bezceremonialnie rozpycha się w ich życiu, zawsze jednak w porę temperowane mądrym i pouczającym słowem matki dziewczynek. Książka niekoniecznie porywa czytelnika szybkim tempem prowadzenia całej akcji, czy zaskakującym rozwojem przedstawionej fabuły, ale przecież nie taki jest zamiar powieści klasycznej. Historia czterech sióstr z pewnością wycisza, wzrusza, w końcu też poucza, nierzadko przebija się bowiem ze stron książki moralizatorski ton, który w swym przekazie ma stanowić dla czytelnika swoistą lekcję życia. Nie każdemu taki skondensowany w jednej powieści, przekaz trzeźwych mądrości przypadnie do gustu, ale trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że powieść z założenia przeznaczona była dla ówczesnej młodzieży. Czy polecam? Niekoniecznie. Wychodzę bowiem z założenia, że klasyka zawsze się sama obroni i zbędne są słowa rekomendacji.

Informacje dodatkowe o Małe kobietki:

Wydawnictwo: MG
Data wydania: 2012-10-30
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-7779-113-4
Liczba stron: 304
Dodał/a opinię: kawusiaaa