"Miasta pogromów. Nie tylko Jedwabne" Mirosława Tryczyka to niesamowicie przytłaczająca i szokująca lektura. Lecz mimo to jest ważna i bardzo, bardzo potrzebna.
Nie wolno nam zapomnieć o miastach i miasteczkach, w których wydarzyły się tak przerażające rzeczy.
Ja co nieco słyszałam o kilku przypadkach opisanych przez autora z opowiadań dziadka, lecz byłam wtedy dzieckiem i przyznam się, że nie bardzo chciało mi się słuchać, zwłaszcza, że w szkole na lekcjach historii uczyło się całkiem inaczej...
Jakiś czas temu gruchnęła prawda o tym, co Polacy zrobili w Jedwabnem, lecz później próbowano to wszystko wyciszyć. Mirosław Tryczyk mówi też o innych miejscowościach.
Opisane i udokumentowane wydarzenia z tej książki, to przykłady tego, do czego mogą być zdolni są zwykli i na co dzień nawet dobrzy ludzie, jeśli uzbroi się ich w odpowiednią ideologię i da – choćby milczące – przyzwolenie na zbrodnię.
Szczuczyn, Jasionówka, Wąsosz, Radziłów, Jedwabne to tylko niektóre miasteczka i wsie, w których w latach 1941–1942 dochodziło do pogromów ludności żydowskiej – tym tragiczniejszych, że dokonywanych przez sąsiadów.
"Przed wieczorem można było rozmawiać z polskim sąsiadem o zbliżających się żniwach albo o cieleniu się krowy, po zmroku zaś ten sam Polak z grupą mu podobnych napadał na żydowski dom i katował całą rodzinę."
Autor nie podaje w swej książce nazwisk polskich sprawców, poznamy tylko nazwiska postronnych świadków składających zeznania oraz ofiar żydowskich.
Okazuje się, że Polacy jeszcze przed wybuchem II wojny światowej prowadzili jakby "wojnę domową" z ludnością żydowską. Czy to z zawiści, czy tak po prostu ze zwykłej złośliwości, trudno powiedzieć. W każdym razie nawet obecnie przedstawia się tylko tych Polaków, którzy pomagali Żydom, a o tych tych, co ich mordowali, nie mówi się wcale.
Wychodzi na to, że w czasie wojny nie byliśmy wyłącznie ofiarami. Jest to wręcz niewiarygodne, że Polacy tłamszeni przez okupanta hitlerowskiego, mogli dokonywać tak makabrycznych czynów. Nie brakowało wśród naszych rodaków takich, co chętnie znęcali się nad jeszcze słabszymi od siebie.
"Zbrodnie w badanych miejscowościach już trwały, gdy zjawiali się w nich Niemcy, którzy albo wyrażali zadowolenie z zastanej sytuacji i dawali Polakom wolną rękę w dalszym rozprawianiu się z Żydami, a potem wyjeżdżali ,by dokonać podobnych pacyfikacji gdzie indziej, albo wspierali mord, jak w Grajewie i Rajgrodzie."
"Miasta pogromów. Nie tylko Jedwabne" to ponura historia miast polskiej hańby. Książka ukazuje nam to, że ludzie, aby uratować własne życie lub dla zdobycia władzy czy majątku, byli w stanie odbierać życie innym. A wszystko to w katolickim kraju, w bardzo religijnym regionie...
Książka trudna, zapadająca w pamięć głęboko, rzucająca czarny cień na Polaków. Mimo to trzeba ją czytać i poznawać całą prawdę, nie tylko te fragmenty, które są dla nas wygodne.
Tym bardziej, że nie ma w tej książce domysłów lub przypuszczeń. To niemal praca naukowa i bardzo dobrze udokumentowana.
Zastanawiam się po lekturze tej książki nad tym, dlaczego ludzi są zdolni do tak okrutnych czynów? Dlaczego ciągle jesteśmy niejako napuszczani jedni na drugich? Do czego to może nas w przyszłości doprowadzić? Czemu wielu ludziom zależy na tym, żeby ciągle siać zło?
POLECAM.
A szczególnie tym wszystkim, którzy głoszą fałszywe teorie, że podczas wojny wszyscy Polacy tylko ratowali żydów. Wszyscy pewnie chcielibyśmy żeby tak było. Ale to nieprawda.
Dziękuje Pani Edycie z Wydawnictwa RM za możliwość poznania tej niesamowitej książki.
Wydawnictwo: RM
Data wydania: 2024-06-26
Kategoria: Historyczne
ISBN:
Liczba stron: 368
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię:
Myszka77
O awansie społecznym zbrodniarzy przesądził również fakt, że na zbrodniach się nagle wzbogacili - zajęli żydowskie domy i warsztaty, zrabowali inne dobra, tak jak to było w Szczuczynie, czy Jasionówce, Radziłowie, Jedwabnem czy Wąsoszu. Nagle z dnia na dzień, uczestnicy mordów stali się nową elita, nie tylko etniczną, nie tylko polityczną, ale przede wszystkim ekonomiczną miasteczka.
Dziadkowie brali udział w zbrodniach. Rodzice milczeli. Wnuki muszą o tym opowiedzieć, by ich dzieci tego nie powtórzyły.Mirosław Tryczyk odkrył...
Kilka lat temu dzięki głośnej książce Jana Tomasza Grossa w polskiej świadomości pojawił się temat Jedwabnego. Jednak był to jedynie wierzchołek góry...
Masakry przeprowadzano za pomocą najbardziej prymitywnych metod i narzędzi, co zwielokrotniało cierpienie ofiar. Zabijano Żydów kołkami z nabitym żelazem, kłonicami, sztachetami, nożami, siekierami, piłami, widłami, młotami.
Więcej