Miłość, pies i czekolada
Małgorzata Lis

Małgorzata Lis to autorka, z której twórczością spotykam się po raz pierwszy. Z wykształcenia nauczycielka historii i historyk sztuki. Oprócz czterech powieści opublikowanych przez Wydawnictwo eSPe, ma na swoim koncie również podręczniki do nauki historii.

Beata ma trzydzieści pięć lat, nadwagę, mieszka z rodzicami, jest singielką i właśnie z powodu redukcji etatów straciła ukochaną pracę w bibliotece. Zrezygnowana kobieta wraca do domu, a tam czeka na nią pewne pocieszenie w postaci adoptowanego przez jej tatę czworonoga. I chociaż piesek wnosi mnóstwo radości do rodzinnego domu, chociaż kobieta ma ogromne oparcie w rodzicach i przyjaciółce, wciąż czegoś jej brakuje. Czuje się samotna, do tego ma niskie poczucie wartości z powodu nadwagi. To wszystko zaczyna ją przytłaczać. Zanim zacznie szukać nowej pracy, kobieta wyjeżdża z rodzicami i psiakiem na wakacje. Tam ma zamiar odetchnąć, nabrać dystansu i naładować akumulatory. Los, a może Bóg ma dla niej inny plan. Stawia na jej drodze Rafała.

Przyznam, że trochę obawiałam się tej powieści. Od razu wiedziałam, że to będzie coś innego niż zazwyczaj czytam. I nie pomyliłam się dużo, to było coś innego, ale właśnie taka powieść była mi teraz bardzo potrzebna. Małgorzata Lis ma talent do pisania o trudnych sprawach w sposób niezwykle lekki, dzięki czemu tę książkę chce się czytać. Ba, płynie się przez nią. Chociaż, jak już wspomniałam, nie jest pozbawiona tematów ciężkiego kalibru. Mowa jest w książce o samotności w tłumie, o ułomnościach, które nie ułatwiają wyjścia ze swojej strefy komfortu, o braku akceptacji i w konsekwencji niemożności zaznania spokoju i radości z życia. Losy głównych bohaterów powieści są zagmatwane i zdecydowanie nie należą do najłatwiejszych. Chociaż z różnych powodów, oboje, Beata i Rafał, muszą mierzyć się z trudną codziennością, ale też z bolesną przeszłością. Ich losy śledzi się z ogromnym zaciekawieniem, kibicując im i nieustannie wierząc, że ich życiowe ścieżki, skrzyżowane w tak niespodziewanym momencie, znajdą swój wspólny i przede wszystkim szczęśliwy finał.

A nie jest to niestety takie oczywiste, bo oboje skrywają coś, co boją się ujawnić przed drugą osobą. Mimo że rozmawiają dużo, nie chcą zagłębiać się w przeszłość, która sprawia ból, boją się otworzyć, nie potrafią być ze sobą do końca szczerzy. Chyba nie są w stanie dopuścić do siebie faktu, że mogło się do nich uśmiechnąć szczęście. Po tym wszystkim, przez co przeszli i co nadal jest ich udziałem, wietrzą we wszystkim jakiś podstęp, szukają haczyków. Boją się odrzucenia, nie chcą znosić kolejnych upokorzeń. Brną w niedopowiedzenia, aż nadchodzi czas, że trzeba wyłożyć kawę na ławę, bo inaczej zaprzepaszczą życiową szansę. Ponieważ bohaterowie zostali przedstawieni w książce bardzo dobrze i świetnie można ich poznać, nie dziwi mnie wcale ich dystans i takie podejście do sprawy. Rafał to przystojny, wysportowany, odpowiedzialny i pracowity mężczyzna. W dodatku kocha zwierzęta. Nic dziwnego więc, że zakompleksiona Beata z nadwagą i niską samooceną nie chce wierzyć, że ktoś taki mógł zwrócić na nią uwagę. Od razu stwierdza, że nie pasują do siebie, no bo przecież jak taki facet mógłby chcieć budować z nią jakąś relację, a co dopiero związek. Z kolei Rafał, który do tej pory próbował zbudować coś trwałego z zupełnie innym rodzajem kobiet, nie wierzy, że ta inteligentna kobieta chciałaby z nim być. Samotna, z psem u boku, zupełnie inna od rozkrzyczanych i nachalnych kobiet, z którymi Rafał zadawał się do tej pory. Nie wierzy, że relacja z nią miałaby jakikolwiek sens, a jednak ciągnie go do niej i podświadomie wie, że udałoby im się znaleźć wspólny język. Kiedyś lubił flirtować, oglądać się za spódniczkami, uwielbiał, kiedy kobiety zachwycały się jego sportowymi osiągnięciami, podziwiały go, ale to się zmieniło, od czasu pewnego wyjątkowo ciężkiego zdarzenia w jego życiu. Teraz szuka już czegoś innego.

Ta powieść to powiew świeżości w gatunku. Czytałam już wiele obyczajówek, ale z taką jeszcze się nie spotkałam. W tej książce jest miłość, nie tylko między partnerami, ale też przyjacielska, rodzicielska, do zwierząt, a nawet do Boga. Są poruszone ciężkie, a jednak bliskie sercu tematy. Nie tylko poruszone, ale przewałkowane na wszystkie strony, dzięki czemu mają odpowiednio mocny wydźwięk, zapadają w pamięć i zostają w sercu. Książka jest nie tylko ciepła i poruszająca, ona czegoś uczy, przekazuje uniwersalne wartości i może pełnić rolę drogowskazu. Autorka nie moralizuje, lecz z właściwą sobie wrażliwością i wyczuciem pokazuje wszystko to, co istotne w życiu i to, czym w naszej codzienności powinniśmy się kierować. Uczy, że warto pomagać innym, a dawanie jest tak samo przyjemne, jak otrzymywanie. Pokazuje, jak wiele dają i jak wiele potrafią zmienić miłość i troska. Najważniejszym tematem poruszonym w powieści jest niepełnosprawność i różne sposoby radzenia sobie z nią. Problem dotyczy Asi, o której zbyt wiele nie napiszę, bo zbyt dużo mogłabym zdradzić, jedynie tyle, że jej postać została nakreślona niezwykle delikatnie, a jej wątek wzbudza ogromne emocje. No i może jeszcze to, że podoba mi się podejście autorki do tematu niepełnosprawności, o którym pisze między innymi tak: „Wszyscy jesteśmy niepełnosprawni, tylko po niektórych to widać”* Pokazuje tę kwestię od zupełnie innej strony. Nie boi się też pokazywać swojej wiary, co w tej książce widać. Jednak nie przekonuje czytelnika, nie narzuca mu niczego. I to się ceni.

Książka „Miłość, pies i czekolada” to niezwykła powieść. Spokojna, piękna, emocjonalna, dojrzała, pełna nadziei i wiary, dająca siłę i pokrzepiająca. Prawdziwa, mądra, pouczająca i wartościowa. Gorąco polecam!

*str. 150, „Miłość, pies i czekolada”

Informacje dodatkowe o Miłość, pies i czekolada:

Wydawnictwo: eSPe
Data wydania: 2021-11-15
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788382010886
Liczba stron: 400
Dodał/a opinię: maitiri_books

Tagi: bóg