Najskrytsze miejsca duszy

"Czasami po prostu postrzegamy świat w innych barwach, z inną intensywnością i w innym tempie. Te same rzeczy nazywamy inaczej, bo są dla nas czymś innym. Jesteśmy na innym etapie rozwoju duchowego i emocjonalnego. Żeby się zrozumieć, pojąć te same pojęcia, musimy się spotkać w odpowiedniej chwili i słuchać tego, co istotne."

Każdy z nas jest inny i w jego wnętrzu skrywa się wiele niewypowiedzianych słów. Pięknych myśli, które po wyartykułowaniu na głos czasem stają się nie takie, jak byśmy chcieli. Niestety, nasz język, mimo bogactwa słów, nie oddaje w pełni tego, co chcielibyśmy przekazać. A może właśnie przez ich nadmiar niejednokrotnie czujemy się niezrozumiani? Niby powiemy to, co byśmy chcieli, a jednak sens naszej wypowiedzi zostaje odebrany zupełnie inaczej.
Szerzej tę myśl rozwija Karolina Klimkiewicz w swojej powieści "Najskrytsze miejsca duszy", książce pełnej refleksji, zmuszającej do przeanalizowania własnego życia. Bardzo lubię takie historie, które, oprócz fikcyjnej fabuły, mieszczą w sobie wartościowe treści.

W tym akurat wypadku autorka dużo bazuje na prawdziwych wydarzeniach, co sprawia, że jeszcze mocniej odbieramy tę powieść. Zupełnie inaczej czyta się o czymś wymyślonym i w inny sposób reaguje na historie mające oparcie w rzeczywistości. Wiedza ta daje nam przeświadczenie o prawdopodobności opisywanych zdarzeń: ich bohaterami mogą być ludzie z naszego otoczenia, mieszkający na naszym podwórku. Informacje te, w połączeniu z tematyką książki sprawiają, że mamy do czynienia z prawdziwie emocjonalną opowieścią. Jej bohaterami są Hiacynta i Teodor, dwoje poranionych, młodych ludzi, którzy, z różnym skutkiem, starają się poukładać swoje życie. Choć żadne z nich nie szuka w tym momencie partnera, nieoczekiwanie oboje stają się dla siebie oparciem w trudnych chwilach.

Trudno tu mówić o związku, gdyż relacja bohaterów jest naprawdę burzliwa. Czasem jednak musi paść wiele trudnych słów, by oczyścić atmosferę - zwłaszcza w sytuacji, gdy oboje mają za sobą trudne przeżycia, które muszą przepracować. Każda rozmowa bohaterów to maleńki krok do przodu i choć pozornie wydaje się, że nic nie znaczy, w ogólnym rozrachunku jest mocno zauważalny.
"Najskrytsze miejsca duszy" to powieść o naprawdę ciężkim ładunku emocjonalnym. Bardzo podobało mi się, że informacja taka znalazła się w początkowych partiach książki. Dzięki temu osoby, które w jakikolwiek sposób obawiają się poruszanych w niej tematów, mogą zrezygnować z jej lektury.

W powieści autorka poświęca dużo miejsca trudnym wydarzeniom, przewartościowującym życie człowieka. Czasem jeden nieopatrzny ruch może wywołać lawinę zdarzeń, która przygniata go zupełnie nieoczekiwanie. Pisarka zwraca też uwagę na fakt, że nie wszyscy są na takie zjawiska przygotowani: niektórzy, wychowani pod kloszem, zupełnie nie umieją sobie poradzić w kryzysowym momencie. Inaczej zachowują się ludzie od dłuższego czasu będący zdani wyłącznie na siebie - ci z kolei boją się prosić o pomoc w obawie, że nie zostanie im ona udzielona. "Najskrytsze miejsca duszy" to piękna charakterystyka przedstawicieli każdej z tych grup, próba połączenia ich dróg ze sobą.

Książka wzbudza wiele różnorodnych emocji, jednak ich nagromadzenie znajdujemy w finale. Jego otwarty charakter pozwala nam wierzyć w szczęśliwe zakończenie tej historii.
Minusem, na który chciałabym zwrócić uwagę, są właśnie końcowe fragmenty powieści, kiedy to miałam poczucie zaburzenia osi czasu. Zauważalne przyspieszenie akcji sprawiło, że miałam problemy z umiejscowieniem poszczególnych wydarzeń w czasie. Fakt ten nie wpływa znacząco na moją ocenę tej historii, po prostu wywołał u mnie lekki dyskomfort, jednak nie na tyle odczuwalny, by zmienić moje zdanie odnośnie do tej lektury. Uważam "Najskrytsze miejsca duszy" za wartościową powieść, z którą warto się zapoznać.

Moja ocena 9/10.

Informacje dodatkowe o Najskrytsze miejsca duszy:

Wydawnictwo: MT Biznes
Data wydania: 2024-05-10
Kategoria: Romans
ISBN: 9788382314625
Liczba stron: 336
Dodał/a opinię: Katarzyna Jabłońska

Tagi: romans