Nikt nie idzie to moje pierwsze spotkanie z książkami Jakuba Małeckiego. Akcja książki rozgrywa się głównie w Warszawie, na przestrzeni kilkudziesięciu ostatnich lat. Bohaterowie to na pozór zwykli mieszkańcy tego miasta. Marzena, młoda kobieta, która bardzo wcześnie została wdową. Samotnie zajmuje się Klemensem, niepełnosprawnym synem. Igor z kolei to bardzo zdolny makler giełdowy, zauroczony japońską kulturą. Natomiast Olga to przepiękna dziewczyna, pełną piersią korzystająca z życia. Psotny los sprawił, że to się szybko zmieniło. Pisarz w zaskakujący sposób splótł ze sobą losy bohaterów. Każdy z nich dźwiga na swoich barkach trudny bagaż doświadczeń. Dzięki poprzeplatanym wspomnieniom odkrywamy stopniową ich skomplikowaną historię. Narracja prowadzona jest z różnych punktów widzenia, co pozwala na bliższe poznanie bohaterów i motywów ich postępowania. Nikt nie idzie to prosta historia o trudnych i ważnych tematach, o tym jak życie może być kruche i ulotne. O wielkiej tęsknocie, stracie i niewykorzystanych okazjach. Wzbudza tak wiele emocji, skłania do refleksji, nie sposób o niej zapomnieć. Na uwagę zasługuje także przepiękne wydanie. Okładka przykuwa wzrok, ale prawdziwą wisienką na torcie są ilustracje Agnieszki Jednaki.
Nikt nie idzie oraz inne nowości wydawnicze możecie przeczytać dzięki portalowi czytampierwszy.pl.
Informacje dodatkowe o Nikt nie idzie:
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Data wydania: 2018-10-31
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 264
Tytuł oryginału: Nikt nie idzie
Język oryginału: Polski
Dodał/a opinię:
Sylwia_26_08
Kup książkę Nikt nie idzie
Trochę zaczęli się kolegować. Oczywiście nikomu by się nie przyznał, bo kolegowanie się z dziewczyną było bardziej obciachowe, niż na przykład zakładanie kalesonów, ale skoro już grabił u niej liście, to mógł przecież z nią też porozmawiać. Albo poganiać kota. Albo pograć w badmintona.
Albo pojechać z nią do fabryki fortepianów, gdzie pracował jej tata i gdzie ona miała swój tajny skład z zabawkami.
Więcej
Wiersze fascynowały go, ale robiły mu krzywdę. Zabierały spokój, męczyły. Czasami przychodziło mu do głowy, że wolałby nigdy nie zainteresować się haiku, nie wiedzieć tego wszystkiego, nie znać tych myśli i słów.
Więcej