Ostatnia aria Mozarta
Matt Rees

Przedwczesna śmierć Mozarta wstrząsnęła Wiedniem, który huczał od plotek o niewierności, długach i... morderstwie. Siostra kompozytora, poruszona wiadomością o okolicznościach śmierci Wolfganga, postanawia poznać jej prawdziwe przyczyny. Po przybyciu do stolicy stopniowo odkrywa sekrety brata. Czy pośród niebezpieczeństw, kłamstw i intryg Nannerl odkryje, dlaczego Mozart zmarł? 
 
Moja wiedza na temat Wolfganga Amadeusza Mozarta dotychczas ograniczała się w zasadzie do stwierdzenia, że był to wielki kompozytor, który przejawiał swój geniusz muzyczny od dziecka. Nie potrafiłam rozpoznać jego utworów, nie wiedziałam, w jakich warunkach żył, ani że umarł w wieku 35 lat zostawiając żonę i dzieci z długami. Jeszcze bardziej zaskoczył mnie fakt, że był masonem. Zagadka przyczyn jego zgonu do dziś fascynuje naukowców i pisarzy. Jedną z możliwych opcji przedstawił w Ostatniej arii Mozarta Matt Rees. Posiłkując się źródłami stworzył fikcyjną historię prywatnego śledztwa Nannerl. Trzeba jednak zaznaczyć, że autor nie przypisuje sobie i swojej książce reprezentowania prawdy o śmierci kompozytora, mówi jedynie "tak mogło być".

Choroba? Otrucie? A jeśli tak, to przez kogo? Czy Wolfganga zabił mąż kochanki, członek masonerii, zazdrosny o jego geniusz inny kompozytor, a może ktoś na zlecenie prezydenta policji? Wśród tych niewiadomych tylko jedno jest pewne - Wolfgang nie żyje, a na kilka tygodni przed śmiercią wyznał żonie, że został otruty. Nannerl nie mająca z bratem kontaktu od trzech lat nie wie za wiele o jego życiu, mimo to postanawia zagłębić się w zawiły wiedeński polityczno-społeczny świat  i poznać prawdę.

Przyznaję, że pomysł na fabułę przypadł mi do gustu. Powolne odsiewanie plotek od prawdy, obracanie się wśród licznych nieznajomych, których intencji nie można wybadać, czyhające na Nannerl niebezpieczeństwo - to wszystko sprawiło, że z chęcią przyglądałam się poczynaniom bohaterki. Choć jako postać nie porywała osobowością, to determinacji w dążeniu do prawdy nie można jej odmówić. To jej oczami poznajemy tę historię, więc siłą rzeczy wiemy o bieżących wydarzeniach tyle, ile nasza bohaterka. Może z tego powodu miejscami nie nadążałam za zwrotami akcji i gubiłam się wśród podejrzanych, przyjaciół i znajomych Mozarta. Dlatego przydatny okazał się spis bohaterów zamieszczony na początku książki.

Zawiodłam się trochę na klimacie książki, jak dla mnie zabrakło większej ilości opisów Wiednia, jego mieszkańców i ówczesnej rzeczywistości. Z lektury dowiemy się o atmosferze podejrzeń władzy wobec masonów czy tajemnicach "Czarodziejskiego fletu" - ale w tym problem, że się o tym dowiedziałam, a nie poczułam tego tak silnie, jakbym chciała... Autor co prawda postawił na muzykę, Nannerl utalentowana niemal tak jak Wolfgang (również w rzeczywistości) mówi o tonacjach, ariach i innych muzycznych pojęciach, ale dla kogoś, kto nie zna się na muzyce klasycznej równie dobrze mogłaby mówić o fizyce kwantowej - tak czy siak bym tego nie czuła. Sam wątek kryminalny bez wciągającej otoczki, choćby i był ciekawy i dobrze poprowadzony, książki nie wybroni. Przynajmniej nie na tyle, by można było się nad nią rozpływać.

Mimo wszystko cieszę się, że tytuł trafił w moje ręce, ponieważ okazał się inspirujący. Od skończenia lektury zdążyłam obejrzeć film Amadeusz, przeczytać kilka artykułów o Mozarcie, już wiem, który z jego utworów to Eine kleine Nachtmusik, a który to Lacrimosa, zaś Requiem nie chce mi wyjść z głowy, choć to ostatnie z racji historii jego powstania i wymowy trochę mnie deprymuje. Dzięki Ostatniej arii Mozarta wiem dziś o parę rzeczy więcej niż kilka dni temu. Przyznajcie sami - jak tu nie kochać książek historycznych?;)
coprzeczytalam.pl