Ostatnia noc Aurory

"Ostatnia noc Aurory" jest trzecią częścią cyklu o Aurorze Scalviati, ale spokojnie można ją czytać bez znajomości poprzednich tomów, ja przynajmniej nie odczuwałam dyskomfortu w czasie lektury. Przenosimy się do pięknych i malowniczych środkowych Włoch, pełnych zapierających dech w piersiach nizinnych krajobrazów. To właśnie tam Aurora podąża tropem rytualnego mordercy, który nie dość że zabija, to na dodatek zdziera skórę z twarzy swoich ofiar. Równolegle młoda dziewczyna popełnia samobójstwo, i to na oczach naszej profilerki. Co łączy ofiarę morderstwa z samobójczynią? Wydawałoby się, że nic, choć w trakcie czytania okazuje się, że na to pytanie trudno znaleźć jednoznaczną odpowiedź.
To moje pierwsze spotkanie z twórczością Barbary Baraldi i po lekturze już wiem, że nie ostatnie. Wcześniej słyszałam na temat tej serii wiele pochlebnych opinii. Nic dziwnego, dlatego że autorka w genialny sposób buduje napięcie, stopniuje je i ciągle trzyma czytelnika w niepewności. I kiedy już myślimy, że śledztwo obrało dobry kierunek, pojawia się nowa okoliczność, która może podważyć wszystkie wcześniejsze przypuszczenia. Autorka stopniowo odsłania kolejne elementy zagadki i pozwala czytelnikowi zaangażować się i tworzyć własne przemyślenia. To sprawia, że od książki naprawdę trudno się oderwać.
Tempo akcji jest szybkie, dlatego powieść, mimo tych ponad 400 stron, czyta się błyskawicznie. Czuć niemalże każdą emocję, nastroje i relacje między bohaterami, autorka genialnie kreśli portrety psychologiczne postaci i pozwala czytelnikowi meandrować w ich myślach. Nastroje w zespole Aurory nie były łatwe. Każdy z jej członków ma swój bagaż doświadczeń, z którym musi się mierzyć, co nie ułatwia ponownemu zacieśnianiu więzi. Zwłaszcza, gdy Aurora popełnia błędy, które nie pomagają w odbudowaniu zaufania współpracowników.

Sama główna bohaterka jest postacią dość skomplikowaną i niejednoznaczną, niepokorną, skrywającą w sobie mroczną naturę, której sama się obawia. To postać z jednej strony inteligentna, bystra i rzutka w działaniu, z drugiej obarczona traumą i lękami z przeszłości. Dla rozwiązania sprawy jest w stanie zrobić niemalże wszystko i nie raz przez swoje samozwańcze działania narażała się na gniew ze strony przełożonych. Często działała na granicy rozsądku, ryzykując w ten sposób życie swojego zespołu.
Ciekawym wątkiem jest relacja Aurory z Curzim, pacjentem i zarazem więźniem szpitala dla obłąkanych. Gdy patrzyłam na tę dwójkę, od razu przypominały mi się sceny z „Milczenia owiec” i równie osobliwa więź między Clarice a Hannibalem Lecterem. Rozmowy między profilerką a Curzim miały wymiar filozoficzny, co było dla mnie świetnym urozmaiceniem powieści i pozwoliło spojrzeć na śledztwo i samego zabójcę z zupełnie innej perspektywy.
Pisarka tworzy historię z niesamowitym klimatem i nietuzinkowymi bohaterami. W tym świecie zacierają się granice między jawą i snem oraz dobrem i złem. Nieoczekiwane zwroty akcji przyspieszały akcję serca i nie pozwalały się nudzić. Zachwycałam się umiejętnością autorki obrazowania za pomocą słowa pisanego zarówno świata, jak i nastrojów emocjonalnych bohaterów. Jakie to było dobre!
„Ostatnia noc Aurory” Barbary Baraldi jak dla mnie jest jednym z najlepszych kryminałów, jakie przeczytałam w tym roku. Dosłownie zakochałam się zarówno w sposobie prowadzenia narracji, jak i warsztatu pisarskiego autorki. Czuję się zachęcona do sięgnięcia po dwa poprzednie tomy. Polecam miłośnikom thrillerów i kryminałów, z pewnością się nie zawiedziecie.

Informacje dodatkowe o Ostatnia noc Aurory:

Wydawnictwo: Arkady
Data wydania: 2024-12-13
Kategoria: Horror
ISBN: 9788321353074
Liczba stron: 472
Tytuł oryginału: Lultima notte di Aurora
Dodał/a opinię: annakniga

Tagi: Literatura kryminalna i detektywistyczna Klasyka kryminału Kryminały detektywistyczno-policyjne Thrillery i suspens Literatura przygodowa Horrory i literatura grozy