Piąta pora roku
N.K. Jemisin

Amerykańska nagroda Hugo to jedna z najbardziej prestiżowych nagród, jaką może otrzymać pisarz za swoją twórczość. Neil Gaiman posiada na swoim koncie już kilka takich statuetek, a jego dzieła zachwycają mnie za każdym razem. Dlaczego o tym wspominam? Otóż N.K. Jemisin wraz ze swoją powieścią zatytułowaną ,,Piąta pora roku", jest tegoroczną laureatką tego odznaczenia, oraz została nominowana do takich nagród jak Nebula i Locus. Już samo to powinno zachęcić czytelnika do sięgnięcia po tę pozycję, aby przekonać się, czy rzeczywiście zasługuje ona na swoje wyróżnienia. Tak właśnie postanowiłam zrobić i dzięki temu macie okazję zapoznać się z moją opinią na temat tej książki. Nadeszła Piąta pora roku, a wraz z nią długa zima. Wydarzenia to zapoczątkował potężny wybuch wulkanu, wskutek którego doszło do trzęsienia ziemi, a światło słoneczne przysłonił gęsty dym. Jakby tego było mało, utworzyła się wielka rozpadlina biegnąca przez sam środek kontynentu. W takim świecie przyszło żyć Essun, dla której koniec świata rozpoczął się od śmierci syna i porwania córki. Do tego kobieta jest górotworem, co oznacza że może wpływać na zdarzenia sejsmiczne. Aby przetrwać, musi zmierzyć się nie tylko z siłami natury, ale również z zorganizowaną społecznością, która nie dopuszcza do swojego grona słabych ludzi. Przemierzając powoli umierający świat w poszukiwaniu córki, Essun nie cofnie się przed niczym. Nawet, jeżeli miałaby sprowadzić na Ziemię kolejne kataklizmy. Oprócz głównej bohaterki poznajemy jeszcze losy dwóch postaci: Sjen - młodą dziewczynę, która pragnie zostać górotwórcą, oraz Damayę - wyrzutka z nadnaturalnymi zdolnościami. Z pozoru ich historie nie mają nic ze sobą wspólnego, ale na koniec okazuje się, że tworzą zdumiewająco logiczną całość. Ciężko było zabrać się do napisania tej opinii. Nie dlatego, że książka mi się nie podobała. Wręcz przeciwnie! Musiałam ochłonąć po jej przeczytaniu i pomyśleć, od czego by tu zacząć. Jest tyle rzeczy, o których pragnę wspomnieć! Z drugiej jednak strony, nie chcę też zbytnio rozwodzić się nad wybitnością ,,Piątej pory roku", ponieważ przyznana jej nagroda Hugo już o czymś świadczy, a mało kto wytrwałby do końca mojego zachwycania się nad tą lekturą. Dlatego napiszę tylko kilka słów o samej książce, a po resztę odsyłam do samego źródła - naprawdę warto! N.K. Jemisin w swojej powieści stworzyła nowy świat, który być może jest podobny do naszego, jednak prawa jakimi rządzi się Ziemia zostały mocno zaburzone. Ojciec Ziemia był niegdyś życzliwy i pomagał rodzajowi ludzkiemu egzystować na jego posiadłości, stwarzając dogodne warunki do funkcjonowania i rozwoju. Niestety, ludzie zaczęli doprowadzać do powolnego wyniszczenia środowiska. W odwecie, Ojciec Ziemia zesłał na nich Piątą porę roku, która zabiła niemal całą populację. Jednak tym, którym udało się przeżyć, nie jest łatwo zmagać się z kolejnymi katastrofami. Mieszkańcy Ziemi przyzwyczaili się do nowych zasad i mają świadomość tego, że w każdym momencie może nadejść śmierć. Ich jedyną nadzieją pozostają górotwory - osoby potrafiące ujarzmić fale sejsmiczne, jak i również nimi sterować. Ale ta umiejętność w nieodpowiednich rękach, może doprowadzić do totalnej zagłady świata. Dlatego często stają się oni wyrzutkami, lub już wcześniej zabija się dzieci przejawiające te naturalne zdolności. Nie nazwałabym tego nowym systemem magicznym, ale czymś zupełnie innym, z czym dotąd nie miałam okazji się spotkać. I samo już to zapiera dech w piersiach! Oryginalne i zarazem intrygujące, chociaż jak już wspominałam, bardzo niebezpieczne. Samą książkę trzeba czytać bardzo uważnie i zapamiętywać poszczególne wątki, które są niezwykle ważne w dalszym rozwoju powieści. Na początku może się wydawać, że akcja rozwija się nieco powoli, ale uwierzcie mi - jest to tylko pierwsze wrażenie. Bo zaraz potem zostajemy wrzuceni na głęboką wodę i musimy bardzo wytężyć umysł na wszelkie nowinki, jakie dostajemy niemal za jednym zamachem. Co do wykreowania bohaterów - Essun, Sjen i Damaya to skrajnie trzy różne osoby. Ich losy poznajemy w trakcie czytania książki i można odnieść wrażenie, że w ogóle nie mają ze sobą nic wspólnego. Często zastanawiałam się, po co autorka zamieściła historie Sjen i Damayi, skoro wyraźnie Essun grała tutaj pierwsze skrzypce. Ale dalsza lektura spowodowała, że wszelkie wątpliwości poszły w zapomnienie! To, co zrobiła pisarka, przeszło moje najśmielsze oczekiwanie i za to należą jej się wielkie brawa. ,,Piąta pora roku" zabiera nas w podróż w nieznane. Nie jest to typowa książka fantastyczna, bardziej należy ją zakwalifikować do literatury postapokaliptycznej. Ta powieść niewątpliwie na długo zapisze się w pamięci każdego czytelnika. To wyjątkowa pozycja, której przeczytanie jest niesamowitym i niezapomnianym przeżyciem. Na pewno jest najlepszą lekturą, jaką przeczytałam w tym roku! Cieszę się, że kończę go z taką książką na koncie i wspomnieniami, które zostaną ze mną do końca. I nawet planuje do niej kiedyś wrócić. Niewątpliwie nastąpi to przed wydaniem kolejnej części.

Informacje dodatkowe o Piąta pora roku:

Wydawnictwo: Sine Qua Non
Data wydania: 2016-11-23
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788379246984
Liczba stron: 440
Tytuł oryginału: Fifth Season
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Jakub Małecki
Dodał/a opinię: Agnieszka Michalska