Rozmowa z Górą

W drugiej części mamy znacznie więcej niebezpiecznych, bardzo wysokich gór, poznajemy też bardzo dokładnie poszczególnych członków wyprawy i dowiadujemy się, co robi na co dzień człowiek, który błogosławi ludzi idących w wysokie góry, ale tak czy inaczej pierwsze skrzypce w tej opowieści gra pies. Od momentu, gdy się pojawił, nie liczyło się nic innego. Czytelnik był zaciekawiony jego losem nawet wtedy, gdy nie pojawiał się na kartach opowieści. Zaraz powstawały w głowie nurtujące pytania: co z nim? Zgubił się, czy może po prostu go zostawili, bo nie mieli innego wyjścia? Nie mogli ciągnąć za sobą psa, mając na plecach wielokilogramowe plecaki z wyposażeniem.  Zelektryzowała mnie wiadomość, że nie mogą zabrać ze sobą psa do rodzinnego kraju. Na szczęście pojawił się jeszcze wiele razy; zarówno w górach, jak i na nizinach, przy zwiedzaniu, wraz z autorem książki, jednego niezwykle ciekawego miasta po drugim. Autor nie stronił przy tym od miejscowych trunków i potraw, odwiedzał znane miejsca dla turystów, jak i te zupełnie przez nich zapomniane, więc było na co popatrzeć, bo za każdym razem robił duże, bardzo kolorowe i ciekawe zdjęcia.

Trochę za dużo, tym razem, było w tym wszystkim miejscowej religii. Wiem, że są osoby, które to interesuje, inni jednak mogą się czuć poruszeniem tego tematu nieco zawiedzeni. Najbardziej ciekawie z tego wszystkiego wypadły zwyczaje człowieka odprawiającego rytualne msze i poświęcającego rzeczy, które potem himalaiści targali ze sobą do bazy.

Były momenty, naprawdę, że się uśmiechnęłam, jak choćby w historii jednego filmu z Broad Peak ze sztucznym śniegiem i wiatrem w roli głównej, czy oddawanie moczu na wspinających się niżej kolegów. To drugie było o tyle usprawiedliwione, że nie miał prawa spodziewać się ich akurat w tym miejscu, dniu i o tej porze.

Były też fragmenty straszne, o których sam autor dowiedział się dopiero, gdy minęło już samo niebezpieczeństwo. W tym także mowa o nieposłuszeństwie i jego trudnych do przewidzenia konsekwencjach, problemowym dowództwie i podejmowaniu ryzykownych decyzji oraz relacji kumpel – kumpel, a kumpel – przywódca wyprawy.

To wszystko i jeszcze więcej można znaleźć na kartach umieszczonej w tytule książki. Jest ona przeznaczona dla tych, którzy przeczytali pierwszą część i im się podobała, choć znajomość pierwszej książki nie jest wymagana przy „zawieraniu znajomości” z drugą częścią.

Ci, którzy czytali część pierwszą z pewnością się nie zawiodą. Ci, którzy nie czytali (a chcieliby) powinni szybko to nadrobić.

Widać, że autor ma nietuzinkowe poczucie humoru i nie śmieje się z tego, co wszyscy.

Kto widział, a właściwie słyszał jego krótki wywiad udzielony jednej z publicznych telewizji, ten wie, że potrafi (nawet mając mocno w czubie) bezczelnie odpowiedzieć  na zadane mu, bardzo głupie pytanie.

Rafał z pewnością nie jest człowiekiem, z którym chcielibyście wejść w konflikt, choć po przeczytaniu tej książki – i poprzedniej – odnoszę wrażenie, że dla kumpli i innych wspinaczy jest gotowy do największych, życiowych poświęceń, nawet wtedy, gdyby miał ryzykować własnym życiem, lub się z jakiejś wyprawy wycofać. A nie każdy to potrafi…

Dobra historia na coraz dłuższe, zimowe wieczory!

Informacje dodatkowe o Rozmowa z Górą:

Wydawnictwo: Sine Qua Non
Data wydania: 2019-04-16
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN: 9788381294164
Liczba stron: 448
Dodał/a opinię:

Tagi: bóg Biografie i literatura faktu