Ścieżki nadziei
Richard Paul Evans

Człowiek, który traci wszystko ma dwie możliwości: dać się pochłonąć rozpaczy, albo zacząć szukać nowego celu. Po śmierci żony i stracie firmy Alan decyduje się na drugą z możliwości. Postanawia wyruszyć w pieszą podróż przez całą Amerykę, od Seatle aż do Key West. Jego wyprawa obfitowała w przygody, niebezpieczeństwa, ale także w niezapomniane przyjaźnie i głębokie przemyślenia. Nieoczekiwanie musi jednak przerwać wędrówkę i wrócić w rodzinne strony, by zająć się poważnie chorym ojcem. Jednak nawet w domowym zaciszu, Alan odbędzie jeszcze jedną podróż- w przeszłość, a to, czego się dowie o swojej rodzinie po raz kolejny zmieni jego spojrzenie na przyszłość. Podróż Alana rozpoczęła się już jakiś czas temu, jednak ja dołączyłam do jego wędrówki dosłownie na ostatniej prostej. Bardzo żałuję, że nie znam jego wcześniejszych przygód, jednak Dzienniki spisane są w taki sposób, by czytelnik mógł przyłączyć się do Alana w dowolnym momencie, bez obaw, że zgubi się w jego historii. Choć wszystkie pięć tomów łączy się w jedną całość, którą spaja wędrówka przez Amerykę, każdy tom obejmuje pewien zamknięty okres podróży. Zaczynanie serii od ostatniego tomu jest może dosyć niefortunne, ale autor zadbał o to, by każdy tom stanowił całość, przez co nie ma znaczenia po który tom serii zdecydujecie się sięgnąć. Ja żałuję jednak, że nie rozpoczęłam przygody z bohaterem od samego początku, do czego z resztą zachęcam, jednak nie wykluczam, że decyduję się w przyszłości na przeczytanie poprzednich tomów. ,,Dzięki naszym wspomnieniom jesteśmy tym, kim jesteśmy. Bez nich jesteśmy niczym. Jeśli to znaczy, że czasami musimy poczuć ból, to warto." Jeśli znacie choć jedną powieść Evansa, możecie być pewni czego się spodziewać. Jego książki są niezwykle lekkie, subtelne i naszpikowane mądrościami. Są jak powiew świeżego powietrza w dusznym pomieszczeniu, bo choć ulotne, pozwalają choć na chwilę odetchnąć i (niemal dosłownie) przewietrzyć myśli. Evans dochodzi do prostych wniosków, często bardzo oczywistych jednak z jakiegoś powodu umykających nam w pędzie życia. Właśnie dlatego na pewno nie jest to ostatnia powieść jego autorstwa po którą sięgnę. Nie jestem w stanie powiedzieć Wam czy ten tom jest lepszy czy gorszy od poprzednich. Oceniam go jako zamkniętą całość i ze zdziwieniem muszę przyznać, że główny motyw jakim jest wędrówka wcale nie okazał się najmocniejszą, ani najistotniejszą stroną książki. O wiele bardziej wzruszająca i wciągająca była część, którą bohater spędził w rodzinnych stronach. I co ciekawe, choć to wędrówka miała dostarczyć mu odpowiedzi na dręczące pytania, najwięcej wniosków wyciągnął nie ruszając się nawet z domu. Jeśli chodzi o ten kawałek trasy jaki przeszliśmy razem, zdarzało się kilka ciekawych i zaskakujących momentów, ale zaskoczyło mnie jak wiele autor poświęca miejsca na opisanie nieistotnych szczegółów na temat tego gdzie bohater nocował czy co jadł na kolację (choć bez wątpienia sporo zachodu kosztowało autora sprawdzenie jakie hotele i regionalne dania miał do wyboru.) ,,Czasami nasze troski przytłaczają nas tak bardzo, że nie dostrzegamy ciężarów, pod którymi uginają się ludzie wokół nas." O CZYM? ,,Ścieżki nadziei", to sentymentalna podróż w przeszłość ku poszukiwaniu korzeni i swojej tożsamości, ale także odważna wyprawa w przyszłość, niezależnie dokąd ona zaprowadzi. Piękne plenery, warte zapamiętania sentencje, sympatyczni bohaterowie, sporo wzruszeń, odrobina łez i całe mnóstwo melancholii i wspomnień przeszywających teraźniejszość niczym sztylet, lecz definiujących nas, jako ludzi- to wszystko znajdziecie w tej powieści. Pięknej, wciągającej i bez wątpienia wartej przeczytania, bez względu na znajomość poprzednich tomów. Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu Między Słowami! Recenzja pochodzi z mojego bloga: http://beauty-little-moment.blogspot.com/

Informacje dodatkowe o Ścieżki nadziei:

Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2017-02-02
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 978-83-240-3726-1
Liczba stron: 304
Tytuł oryginału: Walking on Water
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Hanna de Broekere
Dodał/a opinię: Patrycja Kuchta