Ślady gwiazd. Ascaucalis

„Ślady gwiazd. Tom III. Ascaucalis” Tomasza Petrusa to ostatnia część trylogii historycznej, o której wspominałam poprzednimi razami. I muszę przyznać, że była to najlepsza część, choć niestety – nie wolna od wad.

Podczas lektury nasunęła mi się refleksja, że ta historia miała ogromny potencjał… gdyby została napisana jako jedna, spójna powieść. Dzięki temu udałoby się uniknąć rozwlekania i rozdrabniania fabuły. Z perspektywy czasu myślę też, że nie powinnam była pisać opinii po przeczytaniu poszczególnych tomów – lepiej byłoby ocenić całość. Wiele wcześniejszych niejasności i luk fabularnych zostało ostatecznie wyjaśnionych, przez co cała historia prezentuje się o wiele lepiej.

Nie zmienia to jednak faktu, że bohaterom nadal brakuje głębi, a ich motywacje przez większą część książki pozostają niejasne. Dopiero końcówka rzuca na nie światło, ale wcześniej te braki potrafią być zwyczajnie irytujące. Tym bardziej, że autor ponownie eksperymentuje ze strukturą narracyjną i wprowadza nową – męską – perspektywę. Początkowo nawet nie wiadomo, kim jest ten mężczyzna i dlaczego opowiada tę historię, co potęguje frustrację.

Warto podkreślić, że tomy zdecydowanie powinno się czytać po kolei – chronologia ma tu ogromne znaczenie. Choć pozornie wspólne są tylko niektóre elementy, jak postacie kobiece z charakterystycznymi znamionami czy rzeźba Łuczniczki, to jednak bez znajomości poprzednich części trudno zrozumieć kontekst.

W tej części autor powrócił do postaci Weroniki i Jadwigi, jednak tym razem nie pełni ona już centralnej roli – i bardzo dobrze. Dzięki temu fabuła stała się bardziej spójna. Jeden z wątków naprawdę mnie wciągnął, co sprawiło, że czytało mi się tę część o wiele szybciej i przyjemniej. Niestety – tylko do pewnego momentu.

Później miałam ochotę odłożyć książkę. Autor na siłę próbował przedstawić historię Aliny jako tragiczną, mimo że jej losy już same w sobie były wystarczająco trudne – dorastanie w domu dziecka czy brak wiedzy o własnym pochodzeniu. A takie pisarskie „gierki” wydawały mi się niedojrzałe i nieprzemyślane – chodzi mi o tworzenie sytuacji, w których początkowo autor wzbudza w czytelniku współczucie dla nastolatki, po czym nagle akcja dynamicznie się zmienia, i dziewczyna przestaje być w niebezpieczeństwie i wychodzi z tych starć właściwie bez szwanku. Z kolei dyskusje między bohaterami wywoływały we mnie wprost uczucie niedowierzania. Generalnie dialogi są napisane… kiepsko. Czytając je miałam wrażenie, jakbym przysłuchiwała się rozmowom… nastolatków. A kilka scen wywołało we mnie wręcz niesmak – czuć było w nich sztuczność i niepotrzebną próbę wywołania tanich emocji.

Informacje dodatkowe o Ślady gwiazd. Ascaucalis :

Wydawnictwo: Novae Res
Data wydania: 2024-06-12
Kategoria: Historyczne
ISBN: 9788383730585
Liczba stron: 350
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Roksana