KUP TERAZ

Służące
Kathryn Stockett

Ocena: 5.43 (46 głosów)

opis

Piękna i wzruszająca opowieść poruszająca ważne tematy a jednocześnie napisana lekko i z humorem. Segregacja rasowa już na szczęście przestaje być problemem. Jednak nadal na swojej drodze spotykamy osoby nietolerancyjne dla innej rasy, kultury, religii czy nawet samego stylu życia, który różni się od większości. Książka w piękny sposób pokazuje, że samo to, iż jesteśmy ludźmi bardzo nas łączy i nie istotne jest jak bardzo różnimy się od siebie. Wystarczy np jeden wspólny cel i odrobina życzliwości by przyjaciele znaleźć w każdym.

Akcja dzieje się w Missisipi, 1962 roku. Dobrze urodzeni biali zatrudniają "kolorowych" jako swoja pomoc domową. Czarnoskóre kobiety pracują ciężko przy sprzątaniu wielkich domów i wychowywaniu dzieci. To jaka ta praca jest w dużej mierze zależy na jaką rodzinę trafiły. Niektórzy potrafią zżyć się ze swoja pomocą domową i traktować ją niemal jak członka rodziny inni zaś traktują je jak gorszy gatunek człowieka. Poznajmy tamten świat ze strony zarówno służby jak i białych ludzi. Głównie skupiamy się na dwóch czarnoskórych kobietach i jednej wyuczonej białej panience. Choć głównymi bohaterkami są postacie jak najbardziej pozytywne poznajemy też osoby których nie sposób polubić w książce.

Autorka stworzyła piękną bazę różnych charakterów po obu stronach. Problemy, z którymi również obie strony się borykają. A jednak głównym tematem jest właśnie ten podział. Ludzie chcą by był jeszcze większy. Ważne panie domagają się w swoich domach osobnych toalet. Wierzą, ze ich służące są roznosicielkami chorób. Nie wszędzie można wchodzić murzynom. W dzielnicach kolorowych znowuż biali nie są mile widziani.

W takim właśnie świecie pojawia się Aibileen starsza służąca potrafiąca pokochać białe dziecko jak swoje własne. Nie mogąca znieść faktu, że matka małej dziewczynki kompletnie nie zwraca uwagi na swoja córeczkę. Malutka kocha swoją piastunkę i nie chce dostrzegać różnic między nimi. To nie jest jedyny przypadek dziecięcego przywiązania. Nasza druga główna bohaterka panienka Skeeter była w dzieciństwie wychowywana przez czarnoskórą służącą, która potrafiła być dla niej jednocześnie przyjaciółką. Zakompleksiona dziewczyna często krytykowana przez matkę za niezbyt urodziwy wygląd odnajdywała spokój w rozmowie przez służącą. Po powrocie ze studiów jednak jej nie zastaje.

Skeeter ma jedno marzenie pragnie być pisarką. Wydaje się to zupełnie nierealne ale pewnego dnia dostaje niesamowitą szansę od losu. Musi tylko odnaleźć jakiś poruszający temat, który zechcą wydać. Wtedy bohaterka dostrzega problem, o którym pisać stanowczo nie powinna. Razem z zaprzyjaźnionymi służącymi podejmuje ogromne ryzyko. Powoli także zaczyna zacierać bariery.

Jest jeszcze jedna ważna postać w książce a mianowicie służąca Minny. Piękne ukazanie twardego charakterku wśród czarnych. Kobieta, która potrafi odpyskować i radzić sobie w wielu sytuacjach choć jak się okazuje nie w każdej.

Po mocnych przebojach w jednej pracy trafia do kobiety, o której z całą pewnością nie może powiedzieć, ze jest normalna. Głupiutka i niezdarna kobietka ubierająca się całkiem na różowo i przejawiająca dziwne zachowanie może nie być taką złą pracodawczynią. Wszystko psuje fakt, że za wszelka cenę nie chce się przyznać mężowi, że zatrudniła pomoc domową. Minny jest zmuszona do zagrania w tą niebezpieczna grę pełna kłamstw. Dodatkowo sama ukrywa to co narobiła u poprzedniej białej kobiety. Z całą pewnością dodaje książce odrobinę humoru swoim zachowaniem. Jej historie są wzruszające jak i zabawne.

Poznajemy również problemy bogatych białych pań. Mimo iż służba załatwia za nie wszelkie domowe prace nie zawsze jest im łatwo odnaleźć się w tym świcie. W książce będą przestawione rozterki miłosne, poszukiwanie pracy, próba zdobycia przyjaciół i szacunku w społeczności. Częsta walka o wybicie się na podium, bronienie reputacji, która bardzo łatwo może zostać naruszona z tym też łączy się wiele zabawnych scen.

Książka mocno wciąga. Szybko zaprzyjaźniamy się z bohaterkami i z niecierpliwością śledzimy ich losy. Książka jest bardzo przyjemna w odbiorze a zarazem piękna. Mimo iż jest fikcją literacką autorka na koniec przyznała się z czego czerpała inspiracje. Przez co powieść nabiera autentyczności. Warto przeczytać sobie również ten dopisek na końcu książki.