Socjopata

Stefan Weisbrodt przedstawił w swojej powieści encyklopedyczny przykład socjopaty (nie mylić z psychopatą), czyli osoby, która nic sobie nie robi z norm i zwyczajów obowiązujących w społeczeństwie, nie liczy się z uczuciami ludzi, manipuluje nimi, niszczy im życie dążąc do osiągnięcia własnego celu, nie mając przy tym ani grama poczucia winy. Jakub jest idealnym przykładem socjopaty. Jest skupiony na sobie, narcystyczny wręcz, inteligentny. Potrafi przybrać maskę normalności, albo nawet oczarować kogoś po to, aby osiągnąć założony cel. Potrafi pokazać taką swoją twarz, jaką inni chcą widzieć, a przy tym doskonale manipuluje rozmówcą. Nie ma skrupułów, nie wie, co to empatia, nie rozumie, że swoim postępowaniem krzywdzi kogoś, bo krzywdę widzi tylko wtedy, kiedy jemu dzieje się coś złego. Jakub często powtarza, że nie zrobił nic złego, albo kiedy dzieje mu się krzywda – co zrobił, że spotyka go coś takiego. W jego przypadku wyrażenie po trupach do celu należy rozumieć dosłownie, nie tylko jako osiąganie celu kosztem innych. Trupy się na jego drodze pojawiają licznie. To pechowcy, którzy byli przeszkodą na drodze do celu i mniej lub bardziej przypadkowo weszli socjopacie w drogę.

Już od pierwszych stron powieści autor nakreśla nam sylwetkę głównego bohatera. Dzięki pierwszoosobowej narracji możemy zajrzeć w głąb umysłu socjopaty, co jest zaletą, ale też wadą, bo bohater ma wyjątkowo drażniący charakter i zdecydowanie nierówno pod kopułą. Przebywanie w jego głowie nie jest przyjemnością, jednak pozwala dobrze przyjrzeć się mechanizmom kierującym tym człowiekiem. Najważniejsze jest dla Jakuba poczucie władzy i kontroli, które odczuwa. Sprawia mu przyjemność, pozwala czuć się ważnym. Książka, dzięki całkiem nawet pogłębionej analizie socjopatycznego umysłu jest ciekawa. I to nawet mimo faktu, że bohatera w żadnym wypadku nie da się polubić, a jeszcze trudniej jest zrozumieć. Wywołuje w czytelniku raczej odczucia strachu, odrazy, zniesmaczenia, czasem nawet współczucia, ale nigdy sympatii. I to nawet nie przez swoje działania, ale już tylko przez to, co myśli, czym się kieruje. Jakub jest niezwykle inteligentnym człowiekiem, a przy tym sprytnym, jednak wydawać się może, że ma więcej szczęścia niż rozumu. Zbyt łatwo udaje mu się wychodzić obronną ręką z tego, co go spotyka. Więcej w tym przypadku jest szczęśliwego zbiegu okoliczności niż przebiegłości bohatera. A mimo to powieść jest interesująca. Jest skonstruowana w taki sposób, że stale podtrzymuje napięcie i nie ma opcji, żeby nie chcieć kontynuować lektury. Pod koniec jednak nasz Jakub trochę tego szczęścia ma chyba za dużo, bo to co się wyprawia graniczy z cudem i trochę zaburza wiarygodność budowaną przez całą powieść. Nadal jednak uważam, że to kawał dobrej rozrywki. Nawet jeśli niektóre sytuacje ocierają się o absurd, a książka nie jest tak mroczna, jak się spodziewałam. Czyta się ją błyskawicznie, właściwie czyta się sama. A lektura dostarcza wielu wrażeń. Zakończenie powieści zaskakuje. Kiedy już myślimy, że Jakub jest w czepku urodzony, dzieje się coś, co nieco zaburza jego pewność siebie. Szkoda jednak, że pod sam koniec los znowu daje mu szansę.

„Socjopata” to książka dla każdego, kto lubi podróżować po zakamarkach chorego, pokręconego umysłu. Nieco przekombinowana, ale dobra. Cały czas coś się dzieje i ciężko się oderwać. Polecam!

Informacje dodatkowe o Socjopata:

Wydawnictwo: Filia
Data wydania: 2022-04-13
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788381958974
Liczba stron: 416
Dodał/a opinię: maitiri_books

Tagi: Thrillery i suspens