Teściowa z piekła rodem?
- Ile zębów powinna mieć teściowa?
- Dwa. Jeden, żeby otwierała nim piwo, drugi żeby ją bolał.
Znacie ten dowcip? Pewnie tak. Ma dłuższą brodę, niż członkowie ZZ Top. Podsumowuje on trudne relacje zięcia z matką swojej żony. A jak wygląda odwrotna sytuacja? Czyli stosunki żona – matka męża? Z tym też bywa różnie. Dziękować niebiosom, jeśli są to stosunki poprawne, wychwalać los, jeśli dobre. Ale co zrobić, jeśli między paniami trwa zimna wojna? Co jeśli relacje dwóch kobiet przypominają bardziej smutną konieczność, niż rodzinną normalność.
Karolina Wilczyńska w książce „Ta druga” poruszyła tę trudną i delikatną materię. Bohaterka jej powieści, Lena, kobieta w średnim wieku staje przed koniecznością opieki nad chorą i nielubianą teściową, która nieprzytomna leży w szpitalu. Śledząc myśli Leny, poznajemy jej zapatrywania na rodzinę, stosunek do męża i córki, do teściowej, do życia. Kobieta czuwając nad łóżkiem teściowej wspomina czasy swej młodości, wraca wspomnieniami do okresu, kiedy poznała swojego męża Tomasza i swoich przyszłych teściów. Z jej wspomnień wyłania się smutny obraz doświadczonej przez życie kobiety, zgorzkniałej, chorobliwie zazdrosnej i rywalizującej o względy mężczyzny ważnego dla obu. Jej wspomnienia to pasmo nieporozumień, egoizmu, łez, wzajemnych niedomówień i niespełnionych oczekiwań. To trudne relacje dla obu kobiet tak bliskich sobie, a jednocześnie tak dalekich…
Karolina Wilczyńska w „Tej drugiej” opowiedziała historię bardzo pouczającą. Gorzką, a zarazem optymistyczną, dającą nadzieję, że jednak wszystko jest możliwe. Niedopowiedzianą, bo nie wiemy jak potoczą się losy bohaterek, czy nastąpi przełom i naprawa tego, co zostało zniszczone. To książka o nieuchronności, o upływie czasu i walce z nim, a zarazem z własnymi słabościami. Przestroga, że czasem może być za późno, by coś zmienić. To również opowieść o rywalizacji dwóch kobiet o względy ukochanych osób.
Czytając „Tę drugą”, nie sposób nie przystanąć na chwilę i nie pochylić się nad własnymi relacjami z bliskimi. To książka, która zmusza do zrobienia rachunku sumienia i wyciągnięcia wniosków z tego, jakimi sami jesteśmy i jak zachowujemy się wobec własnych teściowych, matek, córek, mężów, braci, etc. Bo na miejscu Leny i Joanny możemy postawić samych siebie i któregoś z bliskich…
To również nauka, że winy powinniśmy szukać w sobie, nie tylko w innych. Tylko wtedy dojdziemy ze sobą do ładu.
Polecam książkę wszystkim czytelnikom ceniącym w literaturze niebanalne podejście do tematu, szukającym lektury skłaniającej do refleksji, a jednocześnie nie narzucającej nikomu swojego punktu widzenia świata i nie dającą gotowych rozwiązań i odpowiedzi. To doskonała lektura zwłaszcza dla kobiet. Wszystkich bez wyjątku.
Wydawnictwo: Replika
Data wydania: 2011-08-23
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 264
Dodał/a opinię:
Edyta Staniec
Odkryj Wrzosową Polanę otuloną białym puchem, gdzie mimo mrozu znajdziesz ciepło i szczęście. Diana kończy warsztaty mikołajkowe i zamyka pracownię...