Tajemnica białego pokoju

Szanowana pani doktor, kobieta trzydziestotrzyletnia, samotnie wychowująca trójkę dzieci, dostaje dom z ogrodem w spadku od nieznanej ciotecznej babki. Testament obwarowany jest warunkami, których tajemniczość kusi i pociąga równie mocno jak sam główny przedmiot spadku. Szykuje się przygoda. Powieść napisana jest lekko i przyjemnie i, mimo dłużyzn i nieco zbyt szczegółowych opisów, czyta się szybko. Postacie bohaterów nakreślone są bardzo realistycznie i malowniczo: świetna jest Apolonia Niecała, energiczna staruszka, będąca częścią masy spadkowej, nieźle przedstawia się notariusz o zapędach lowelasa, cichy wielbiciel Polci, i jego sekretarka, pragnąca podbić serce szefa i krzywo patrząca na każdą potencjalną konkurentkę. Rewelacyjnie odmalowana główna bohaterka jest za to niesamowicie irytująca: Musia Warkoczyk zachowuje się raz jak pewna siebie, dominująca kobieta sukcesu, a kiedy indziej, głównie w kontaktach z własnymi dziećmi, infantylnie, celebrując żenujące dla czytelnika rodzinne rytuały. Dzieci natomiast grają jak dobrze wytresowane małpki spełniające życzenia despotycznej matki, zanim ta je wyjawi. Muszę jednak oddać sprawiedliwość autorce, że umiała te postaci opisać tak sugestywnie, że aż wkurzająco prawdziwie. (Ocena: 4,5/6)

Informacje dodatkowe o Tajemnica białego pokoju:

Wydawnictwo: inne
Data wydania: 1986 (data przybliżona)
Kategoria: Dla młodzieży
ISBN: 8321605907
Liczba stron: 336
Dodał/a opinię: danutka