Villette
Charlotte Bronte

"Villette". Już sama jej okładka intryguje. Mglista poświata zwiastuje "coś" nieodgadnionego. Ponadto to ostatnia książka, którą Charlotte Brontë zdążyła napisać przed śmiercią. Zachwycał się nią George Elliot i Virginia Woolf. Co więcej to pierwsza powieść, w której użyto tego rodzaju monologu wewnętrznego, który całe lata później stosował w swej prozie Marcel Proust i James Joyce. To niesamowite uczucie czytać książkę, która mimo, że została napisana 160 lat temu nadal jest aktualna. Jeśli jej jeszcze nie znacie to zapraszam do lektury mojej opinii...

To najbardziej wyrafinowana i naszpikowana emocjami praca Charlotte Brontë. To tu pisarka ukazała głębię samotności Lucy Snowe. Nasza główna bohaterka i jednocześnie narratorka uciekła od nieszczęśliwej przeszłości w Anglii, aby móc rozpocząć nowe życie jako nauczycielka angielskiego we francuskiej szkole z internatem w Villette. Walczyła o niezależność, jednocześnie lokując nieszczęśliwie uczucia. Nowoczesna kobieta, jak na tamte czasy, musiała zdecydować, czy jest ktoś w tym społeczeństwie, z kim mogłaby się związać i nadal czuć się wolna...

Dla mnie "Villette" to opowieść o młodej kobiecie, która doznała poważnego szoku z powodu śmierci bliskich jej osób. Z natury nie komunikatywna, jednak pod wpływem negatywnych przeżyć całkowicie zamknęła się na świat zewnętrzny. Marginalizowana przez społeczeństwo. Bez majątku i koneksji. Dobra obserwatorka innych. Jako cel swego życia stawiała sobie unikanie ewentualnych zranień. Uczyła się żyć, zachowując przy tym pozory spokoju. Jednakże jej wewnętrzna pasja utrudniała zapanowanie nad emocjami. Dlatego cała książka to niekończąca się walka. Próby życia pozbawionego uczuć.

Dzięki Lucy poznałam myśli i uczucia innych bohaterów. Dziewczyna opowiedziała swą historię nie pozwalając, abym ujrzała jej rozpacz, nieszczęście i samotność. Nie ujawniła swojego prawdziwego ja. Była przekonana, że tylko niektóre, wybrane osoby są obdarzone przez los łatwym życiem, pełnym szczęścia i zadowolenia. Cały czas zastanawiałam się czy bohaterka w końcu się wyzwoli? Czy zdoła uciec z więzienia samotności? Narratorka była jednak bardzo powściągliwa. Nigdy nie mówiła wszystkiego.

Charlotte Brontë wykreowała tu bohaterkę, której współczułam i życzyłam jej wszystkiego dobrego. Pisarka opisała uczucia Lucy z taką szczegółowością, że jestem pewna, że musiała ich doświadczyć osobiście. Czułam się tak, jakbym czytała jej pamiętnik. Ponadto natrafiłam tu na żywe, często zabawne dialogi i udane uwagi. Według mojej opinii zaletą tej pozycji jest również to, że książka zawiera wiele odniesień do kultury i historii. Poza tym miłośnicy języka francuskiego odnajdą to wiele dialogów w tym jakże śpiewnym języku (w tym wydaniu na szczęście dla mnie zostały przetłumaczone w przypisach od razu pod tekstem. Niestety nie znam języka francuskiego).

Mówiąc krótko - ta powieść przebiła moje serce. Jak strzała. Samotność, smutek, lęki, pasja, lojalność, siła i wiara. Proza Brontë uosabia to, co kocham najbardziej w literaturze epoki wiktoriańskiej. Formalne, a zarazem liryczne, namiętne, transcendentalne struktury. Prawie każde zdanie jest głębokim doświadczeniem. Ponadto pisarka przesunęła tu granice literatury. Zawarła magię, mistycyzm, dodała tajemnice i nieodwzajemnioną miłość. Nic dodać nic ująć.

Powiedzieć, że ta książka jest oryginalna, jedyna w swoim rodzaju, to za mało. Jest ponadczasowa. To studium ludzkości. Brontë ukazuje tu izolację w okrutnym świecie. "Villette" to jakby badanie złożonego, wewnętrznego świata kobiety. Psychologicznych skutków bycia outsiderem. Życia w cierpieniu, rozpaczy i ciągłego oczekiwania na "te" wyśnione chwile wypełnione miłością i szczęściem. To powieść napisana przez kobietę w głębokiej żałobie. Jednak ostatnie 100 stron książki to z pewnością najlepszy przykład romantyzmu na jaki kiedykolwiek się natknęłam. Być może najlepszy, jaki kiedykolwiek napisano.

Twierdzi się, że ta pozycja jest w dużym stopniu autobiograficzna. Tylko kilka podobieństw pomiędzy fabułą a życiem pisarki od razu rzuca się w oczy. Reszta pozostaje w sferze domniemywań. Mimo, że czytałam wcześniej biografię autorki "Charlotte Bronte i jej siostry śpiące" pióra Eryka Ostrowskiego ciekawi mnie na ile procent "Villette" jest prawdziwą historią jej twórczyni...

Informacje dodatkowe o Villette :

Wydawnictwo: MG
Data wydania: 2017-08-30
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-7779-424-1
Liczba stron: 640
Tytuł oryginału: Villette
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Róża Centnerszwerowa
Dodał/a opinię: Agnieszka Chmielewska-Mulka